ەسىمە السام, 1997 جىلدىڭ 10 جەلتوقسان كۇنى ءالى كوز الدىمدا. ەل استاناسىنىڭ الماتىدان اقمولاعا كوشىرىلگەنىنە ارنالعان سول تاريحي وقيعاعا ءوزىمنىڭ دە كۋا بولعانىمدى ماقتانىش ەتەمىن.
…ارۋ قالا – الماتىدان كەلگەن ەلىمىزدىڭ تۇڭعىش پرەزيدەنتىن قارسى الۋعا جينالعان جۇرتشىلىق كوپ بولدى. وسىنداي ۇلى شارانى جوعارى دارەجەدە, ءسان-سالتاناتى جاراسقان توي-دۋمانعا ۇلاستىرىپ وتكىزۋگە وبلىس, قالا باسشىلارى جاقسى دايىندالدى. ءبىز ءبىر توپ ارداگەرلەر ەلباسىمىزعا باتا بەرىپ, ىرىمداپ قالانىڭ كىلتىن قولىنا تاپسىرعان ەدىك. بۇل كۇن شىنىمەن دە ەسىمدە جاڭعىرىپ قالعان ەرەكشە كۇن بولدى.
سونداعى حالىقتىڭ قۋانىشىندا شەك جوق ەدى. ويتكەنى, ولار قازاق حالقىنىڭ بولاشاقتاعى بارار جولىن, ەندىگى ەل تاعدىرىن اسا سەزىمتال كورەگەندىكپەن بولجاعان ەلباسىنىڭ دانالىعىن جان-جۇرەگىمەن سەزىنگەن-ءدى. ونسىز دا وتكەن تاريحى اۋمالى-توكپەلى بولعان حالقىمىز وسىنشاما ۇلان-اسىر جەردى, الەمدە سيرەك كەزدەسەتىن ۇلى دالانى جان الىسىپ, جان بەرىسىپ قورعاپ ءجۇرىپ قيىندىقتىڭ قيامەتىنەن ءوتىپ كەلگەنى بەلگىلى. ال, الەم الاساپىران بولىپ, قوعامدىق جاڭا فورماتسياعا ءوتىپ جاتقان كەزەڭدە الاپات كەڭ جەردى ساقتاپ تۇرۋ دا وڭايعا تۇسپەسى بەلگىلى. وزگە ەلدەردە كىشكەنە جەردى قورعاۋ ءۇشىن قانشاما شايقاس, قانتوگىس بولىپ جاتىر. ءبىزدىڭ حالقىمىزعا اللا تاعالا كوش باستاسىن دەپ نۇرسۇلتانداي ايبارلى ارىسىمىزدى بەردى. ونىڭ قىراعى كوزى, العىر ويى, اقىلى ءبىزدى بەيبىت كۇننىڭ شۋاعىنا بولەپ كەلەدى. ىلايىم وسىنداي بەرەكەلى ءومىرىمىز ۇزاعىنان سۇيىندىرگەي.
ۋاقىت – تۇلپار! كوش ەكپىنى كۇشتى! مىنە, قاراپ وتىرساق, استانانىڭ ارقا توسىنە تۋ تىككەنىنە دە ون جەتى جىل تولىپ قالىپتى. استانانىڭ تويى – ەلباسىنىڭ تويى دەپ ەسەپتەيمىن. بار قازاقتىڭ باس قالاسىنا اينالعان استانامىزدىڭ ابىرويى اسقاقتاي بەرسىن دەپ تىلەيمىن.
نۇرعوجا وراز,
اقىن, قازاقستاننىڭ ەڭبەك سىڭىرگەن قايراتكەرى
