جارىم دۇكەنباي دوسجاننىڭ رۋحىنا
بۇگىن ساعان ءومىر تاڭى اتپادى,
جول ۇستىندە ءتيدى اجال وقتارى
ۇلتتى سۇيگەن ۇلى جۇرەك توقتادى!
التى الاشىڭ اڭىراپ كەپ جوقتادى,
تىرلىگىڭدە وتتا تۇرعان قازانداي,
قايران باسىڭ قاينايتۇعىن مازا الماي.
سانسىز ويدى وتىرۋشى-ەڭ ساپىرىپ,
شابىتىڭدى شاقىرۋشى ەڭ ازانداي.
قازاعىڭنىڭ تاريحىنا كوزدەگەن,
تۇڭعىش رەت تۇرەن سالدىڭ سوزبەنەن.
ۇلتتى الەمگە تانىستىرعان تۇلعا ەدىڭ,
ەندى مىنە وراماقپىز بوزبەنەن.
بىرەۋ تىلدەپ, بىرەۋ كۇندەپ تىرلىكتە
ءوتتى ءومىرىڭ, قىسقا ەكەنىن بىلدىك پە.
ازا تۇتىپ جاتىر قازاق دالاسى,
دۇنيەگە كەلسەڭ-داعى «بىرلىكتە».
داڭق پەن داقپىرت جاتىپ الىپ جولىڭا,
ءجۇرۋشى ەدىڭ جۇلدىز قونىپ جالىڭا.
دۇنيەدەن وتە شىقتىڭ ارىسىم
«ولمەيتۇعىن ءسوز قالدىرىپ سوڭىڭا».
* * *
ەڭ سوڭعى رەت!
ەڭ سوڭعى رەت ءوزىڭدى,
كورىپ تۇردىم, قايعىعا وراپ سەزىمدى.
جان دۇنيەم جاتتى ورتەنىپ, كۇل بولىپ,
ومىردەگى ەڭ باقىتسىز كەزىم بۇل.
ەڭ سوڭعى رەت,
ماڭدايىڭنان ءوپتىم دە,
جانارىمنان ىستىق جاستى توكتىم دە,
جۇرەگىمنەن ۇزىلگەندەي ءبىر پەرنە,
توسەگىڭنىڭ باس جاعىنا شوكتىم كەپ.
ەڭ سوڭعى رەت,
قولدارىڭدى ءسۇيدىم دە,
مەنى سۇيگەن جۇرەككە باس ءيدىم دە,
«باقىل بول!» دەپ سىبىرلادىم امال جوق,
ايتا المادىم بىراق «ماڭگى قيدىم» دەپ.
ەڭ سوڭعى رەت!
ەڭ سوڭعى رەت قارادىم,
ۇيىقتاعانداي, جۇمۋلى تەك جانارىڭ.
ماعان قازىر ءتىل قاتاتىن سياقتى,
قيماستىقتان ءىشىم جانىپ بارامىن.
ەڭ سوڭعى رەت!
جۇرەگىمدى جاندىرىپ,
يەسىز بوپ قالعاندايمىن, قاڭعىرىپ.
ال سەن بولساڭ باسقا الەمگە اتتاندىڭ,
«ولمەيتۇعىن ارتىڭا ءسوز قالدىرىپ».
* * *
باسىڭدى تىككەن بايگەلەر بەرمەي جۇلدەڭدى,
ارماندى قۋىپ, ارقارداي اۋىپ جۇرگەندە
تانىسىپ ەدىك, جازمىشتىڭ بار ما جازۋى,
تانىستىق-تاعى تابىسا كەتتىك ءبىر دەمدە.
ال سودان كەيىن, كوشىمىز ورگە باستادى,
اشىلدى سەنىڭ قارا بۇلت باسقان اسپانىڭ.
وڭتۇستىكتى اڭساپ, قيىردان جەتكەن قۇستارداي
ورالدى قايتا بىتىراپ كەتكەن دوستارىڭ.
تاريحتى قازىپ, تولقىتا جازىپ ءجۇر ەدىڭ,
تۇڭعىش بالامداي, ۇستىڭدە ەدى تىلەگىم.
جارتى عاسىردى تارتىسپەن ءجۇرىپ وتكىزىپ,
توقتادى بىردەن ۇلتىڭدى سۇيگەن جۇرەگىڭ.
* * *
كورىپ كوڭىل ايتادى كەز كەلگەندەر,
كەلىپ كوڭىل ايتادى كوز كورگەندەر.
ءبارى سەنى ەسكە الىپ ەسىركەيدى,
تاڭىرقاپ ءسات ساعاتىڭ تەز كەلگەنگە.
كىتابىڭنىڭ قيساپسىز وقىرمانى
حابارلاسىپ, حات جازىپ جاتىر ءالى.
ادام تۇگىل وسىرگەن كۇشىگىڭ دە
سەنى كۇتىپ قاقپادا وتىرادى.
نەمەرە دە, بالا دا ساعىنادى,
قايتەدى ەندى تاعدىرعا باعىنادى.
سۇيگەن جارىڭ سەن ءۇشىن جاراتقانعا
«قاتەلىگىن كەشىر!» دەپ جالىنادى.
سەن كەتكەلى تاڭ اتسا, كۇن باتپايدى,
ءبىر ساعىنىش جانىمدى قۇنداقتايدى.
سەنىڭ بەينەڭ جىميىپ جىلى عانا
كوز الدىما تۇرىپ اپ, ءتىل قاتپايدى.
* * *
بيىل كۇزدىڭ عاجابىن-اي,, عاجابىن!
قۇستار كوكتە سالىپ جاتىر ناز ءانىن.
التىن سارى كويلەك كيىپ اعاشتار,
جاپىراقتار سىبىرلايدى عازالىن.
جەر اۋدارىپ كوكتەن كۇننىڭ نازارىن,
ايماعىمنىڭ نۇرعا بولەپ اجارىن.
ەگىنى دە, جەمىسى دە مول بولىپ,
ساپىرادى بەرەكەنىڭ قازانىن.
بيىل كۇزدىڭ عاجابىن-اي, عاجابىن,
وسى كۇزدە تارقاپ مەنىڭ بازارىم,
وسى كۇزدە سىڭارىمنان ايرىلىپ,
كىم ويلاعان اققۋ جىرىن جازامىن.
كوپ اداسىپ ءبىرىن-ءبىرى ىزدەگەن,
سارى كۇزدە تانىسىپ-ەك ءبىز دەگەن,
قوشتاسۋعا ۇلگەرە الماي دۇنيە-اي,
كەتتى جارىم عاجايىپ سول كۇزبەنەن.
عاجاپ كۇزدى كورە المادى عاشىعىم,
جۇرەگىنە ءتۇستى مە ونىڭ جاسىنى,
كەتتى جانىپ, ۇلتتىڭ جوعىن تۇگەندەپ,
التى الاشى ارداقتاعان اسىلىم.
* * *
سىرعا تولى جۇرەگىم,
مۇڭعا تولى جانارىم.
ساعىنىشتىڭ ءبىر ەمىن
تاپپاي كۇيىپ-جانامىن.
الاتاۋدى اينالىپ رۋحىڭ ۇشىپ جۇرمە دەپ,
الماتىعا سەن قالعان قايتا-قايتا بارامىن.
سەنىڭ ءىزىڭ بار ما دەپ,
كوشەلەردى شارلادىم.
ءتاتتى قىزىل الما جەپ,
ءتاتتى جىرلار ارنادىم.
مەنى سۇيگەن جۇرەگىڭ تىلگە كەلمەي توقتادى,
قوشتاسا الماي ارمانداپ, قايعى شەگىپ زارلادىم.
سەنسىز اپتا زۋلايدى,
سەنسىز ايلار وتەدى.
ءتۇن ۇيقىمدى ۇرلايدى,
ساعىنىشتىڭ جەتەگى…
جىلدارمەنەن جارىسىپ, سەن دەپ سوعار جۇرەگىم,
ساعان دەگەن ماحاببات سۇيەگىممەن كەتەدى.
* * *
باسىڭا كەلدىم,
توپىراق كوردىم ءۇيۋلى.
(ەشقانداي سوزبەن جەتكىزە الماسپىن كۇيىمدى)
ماحاببات ۇشىپ, جالعىزدىق قۇشىپ, كوزىمنەن
نوسەرلى جاسىم كەۋدەمە مەنىڭ قۇيىلدى.
باسىڭا كەلدىم,
قادا تۇر جالعىز قاعىلعان.
اتى-ءجونىڭ مەن ءومىر سۇرگەنىڭ جازىلعان…
ارىسىم مەنىڭ, ايرىلىپ تۇرىپ سەنبەيمىن,
سەن جاتىر دەسە مىنا ءبىر جەردە قازىلعان.
باسىڭا كەلدىم,
تىپ-تىنىش ەكەن اينالا.
توپىراعىڭدى الىپ, كۇبىرلەپ تۇرمىن ءجاي عانا
«تىرشىلىگىڭدە تىنىم الماي ءبىر كەتىپ ەڭ,
جاننەتتە بولعىن, ارتىڭداعىنى ويلاما…»
* * *
سەن جاتقان بولمە,
سەن جاتقان توسەك بۇيىردى.
وتكەندى ەسكە اپ, جۇيكەنى ءبىراز شيىردىم
سەن ءجۇرىپ-تۇرعان بولمەدە جاتىپ, دۇنيە-اي,
سەن جوق دەپ ويلاۋ قيىنى ەكەن, قيىننىڭ.
قابىرعالارعا ءيىسىڭ ءسىڭىپ كەتكەندەي,
ەدەندە ءىزىڭ, ءدال جاڭا باسىپ وتكەندەي.
تەرەزەلەردىڭ اينەكتەرى دە, دۇنيە-اي,
تەك سەنى ايتىپ, ماحاببات سىرىن شەرتكەندەي.
ساعىنىش بۋىپ, جاس پارلاپ تۇرىپ كوزىمنەن,
ءار زاتتى ۇستاپ, قولىڭنىڭ تابىن سەزىنەم.
وزىڭنەن باسقا نە كەرەگىن دە بىلمەيمىن,
ارمانسىز ەدىم, ارمانسىز ەدىم وزىڭمەن.
* * *
بۇگىن ءبىزدىڭ نەكەلەسكەن كۇنىمىز,
قابىل الىپ ءبىرىمىزدى-ءبىرىمىز,
ارمانىمىز ءبىر ارناعا توعىسىپ,
ءبىر جۇرەكتەن ەستىلدى دە ءۇنىمىز,
وسى كۇننەن تاعدىرىمىز قوسىلدى,
تىرشىلىكتىڭ داڭعىلىمەن جوسىلدى…
شاتتىق پەنەن قۋانىشتى اسىردى,
وكىنىش پەن كۇيىنىشتى جاسىردى.
جاقسى-جايساڭ ادامدارمەن دوس ەتتى,
ال, بىرەۋلەر بوراتقانمەن وسەكتى
ەكى جاققا ءبولىپ تاستاي المادى,
سەن ەكەۋمىز باس قوساتىن توسەكتى…
كوپ قيىندىق كورگەندە دە جاسىماي,
اللا باقىت بەرگەندە دە تاسىماي,
ءبىر ادامعا اينالعاندا ءبىر ساتتە
ايىرىلىسامىز دەگەن بە ەدىك وسىلاي؟!
شاڭىراققا ءتۇستى اجال شاقپاعى,
قىركۇيەكتىڭ تاڭى ساعان اتپادى…
شيرەك عاسىر الاقاندا ايالاپ,
مەنى سۇيگەن عازيز جۇرەك توقتادى.
وتباسىما ورناتىپ كەپ تۇنەكتى,
سودان بەرى ءتورت اي, ون بەس كۇن ءوتتى
جىرىممەن دە جۇباتا الار ەمەسپىن,
سەنى سۇيگەن گۇلدەن نازىك جۇرەكتى.
بۇگىنگى كۇن نەكەلەسكەن كۇن ەدى,
قان جىلايدى سىڭار اققۋ جۇرەگى…
اسىل بەينەڭ گۇل اكەلىپ تۇرمايدى,
ماڭ-ماڭ باسىپ تەك تۇسىمە كىرەدى…
* * *
قاراپ تۇرسىڭ…
ماحابباتپەن مولدىرەپ,
مىناۋ جارىق دۇنيەگە ەلجىرەپ,
ەڭ سوڭعى رەت تۇسكەن بەينەسى ەدى,- دەپ,
اكەپ بەردى ارىپتەسىڭ بەردىبەك.
قاراپ تۇرسىڭ…
ەشنارسەدەن بەيحابار.
ەمەس ءتىپتى اۋرۋىڭ دا بايقالار.
كۇش-قايراتى كوزدەرىنەن كورىنگەن,
كىم ويلاعان دەپ ءوزىڭدى جاي تابار.
قاراپ تۇرسىڭ…
ەشبىر قاۋىپ جوق ءتىپتى.
كوڭىلىڭ تۇر جاقسىلىقتان بوپ كۇپتى.
كىم ويلاعان اپتا وتپەي ارادا,
اجال ۇرلار دەپ بىزدەگى شاتتىقتى.
قاراپ تۇرسىڭ…
دۇنيەگە تامسانىپ,
قۇشاعىنا وراپ الىپ سال شابىت,
ءجۇرۋشى ەدىڭ قالامىڭدى سۋىتپاي,
جازىلماعان جازۋ قالدى قانشالىق…
قاراپ تۇرسىڭ دۇنيەگە تامسانىپ…
