وقىرماننان ون سۇراق

ساحنانىڭ قۇدىرەتىنە, قاسيەتىنە باس يۋ كەرەك

نۇرعالي ءنۇسىپجانوۆ, قر حالىق ءارتىسى: 

 – ونەردەگى كوپ ىنىلەرىڭىز ءسىزدى اعا تۇتادى. ءوزىڭىز ونەر جولىنا دەن قويعان جىلدارى كىمدەر قول ۇشىن بەرىپ ەدى؟

ءسابيرا, مۇعالىم
– ول باسقا زامان. سوعىستان كەيىن­گى جىلدار. ءۇشبۋ حاتتار كوپ كە­لىپ جاتاتىن. ۇلكەن كىسىلەر كوپ بول­دى. ءبىز ادامداردىڭ ىقىلاسى, پارا­ساتى – ەڭ باعالى قاسيەتى ەكە­نىن سەزىنىپ وستىك. اللاعا شۇكىر, جو­لىم بولدى. تالاي ونەگەلى جان­داردىڭ قولىنا سۋ قۇيىپ, قىز­مەت ەتتىك. قانابەك بايسەيىتوۆ, قۇر­مانبەك جانداربەكوۆ, كەنەن ءازىر­باەۆ اعا­لارىمىزدىڭ اقىلىن تىڭداپ ءوستىم. ول كىسىلەردى ءپىر تۇتتىم. اۋىلدىڭ قاراتابان بالالارى جوعارى وقۋ ورنىن ءبىتىرىپ شىققاننان كەيىن سول كىسىلەردىڭ اقىل-كەڭەسىمەن جەتىلدىك. اسقار توقپانوۆپەن ءسىز-ءبىز دەسىپ وتتىك. احمەت جۇبانوۆتىڭ اقىل-پاراساتىن تىڭدادىق. ول كىسىدەن ءدارىس الدىق. قالا بويىنشا ءتۇرلى ۇلكەن ءىس-شارالاردا ءدارىس وقۋعا شاقىراتىن. مۇقان تولەباەۆ اعامىزدىڭ دا كوزىن كوردىم.

– ساحنادا بويىڭىزدى تىك ۇس­تايسىز. 70-ءتىڭ جوتاسىنا شىققان اقساقال دەۋ قيىن. ءوزىڭىزدى قالاي كۇتەسىز, اعا؟
كوركەم, بۋحگالتەر
– سونشا قاتتى كۇتىنبەيمىن. جارات­قاننىڭ بەرگەنى وسى. قۇرداس­تارىم, قۇدا-جەگجاتىمنىڭ اراسىندا دا وسىنداي اڭگىمە بولادى. سول كەزدە قالجىڭداپ, «ۇيدەگى كەم­­پىرىم تاماققا تويعىزادى, سوسىن توڭا­زىت­قىشقا سالىپ قويادى. مە­نى سو­لاي ساقتايدى. تاڭەرتەڭ توڭا­زىت­قىش­تان الىپ, شاي بەرەدى» دەيمىن. ارينە, مۇنىڭ ءبارى قالجىڭ عوي. ەڭ باس­تىسى, ساحنانىڭ قۇدىرەتىنە, قاسيە­تىنە باس يۋ كەرەك. ەڭ اسىل دۇنيە­نىڭ ءبارى ساحناعا شىعادى. ءتىپتى, ەل پرەزيدەنتتەرى, پاتشالارى ساحناعا شىعىپ سالەم بەرەدى.

– كەيبىر انشىلەر وزدەرىنىڭ ونەر جولى جايىندا سىر شەرتە­تىن كىتاپ شىعارىپ جاتىر. بۇعان قالاي قارايسىز؟
ايجان, مەدبيكە
– وتە دۇرىس. مەنىڭ دە «ءوز ەلىم» دەگەن ەستەلىك كىتابىم جارىق كور­گەن. قازىر دە ويدا جۇرگەن ءبىراز ءنار­سەلەر بار. ول ءبىر كىتاپقا تاتي ما, تاتىماي ما, وقىرمان باعا­لاي جاتار. بۇگىن-ەرتەڭ كىرىسىپ جاتقا­نىم جوق. وعان قوسا, جاستارعا وقۋ­­لىق بولاتىنداي قىپ اندەردى توپ­­تاس­­تىرىپ, رەتكە كەلتىرسەم بە دەي­­مىن. بوس ۋاقىتىمدا وسىمەن اينا­لىسامىن.

– اعا, ءسىزدى تۋعان جەرىڭىزگە باق ءوسىرۋ ءىسىن قولعا الىپتى دەپ ەستىدىك…
ارمان, كاسىپكەر
– ءالى بىتپەدىم. بۇل جاعىنان ۇيات­تىمىن. ءبىراز شارۋا توقتاپ تۇر. 2000 جىلى ەلباسى استانانىڭ ماڭايىنا اعاش وتىرعىزا باستاعاندا, مەن دە تۋعان اۋىلىم اڭعال-ساڭعالداۋ بولماسىن دەپ وسى يگى ءىستى قولعا الدىم. ويتكەنى, باق – بولاشاققا قالاتىن مۇرا. جۇمىس سۋ تاپشىلىعىنان توقتاپ تۇر. ءبىر جاعىنان, وبلىس, اۋدان باسشىلارىنا وكپەم قارا قازانداي. وزدەرىنە جۇكتەلگەن شارۋالارىن كەشىكتىرىپ جاتىر. شاعىن اۋىلدا اۋىز سۋ ماسەلەسى شەشىمىن تاپپاي تۇر. تاۋ سۋى كۇن ىسىعاندا جەرگە ءسىڭىپ كەتەدى. اۋىلعا كەلگەن سۋدى بۇرىپ السام, ماعان ەشكىم قوي دەمەيدى, تەك سول جەردە تۇراتىن حالقىمنىڭ تامشى سۋىنا ورتاق بولۋعا نامىسىم جىبەرمەيدى. تالاي باسشىلارعا حات جازىپ, اۋىز سۋ ماسەلەسىن شەشۋدى ءوتىندىم. كوپ تە قاراجات كەتپەيدى. ءتورت-بەس شاقىرىم جەرگە جەتەتىن قۇبىر ورناتسا, بولعانى. جالقاۋلىق, نەم­قۇ­رايدىلىق, مارعاۋلىق باسىم. ەلگە, جەرگە دەگەن قۇرمەت جوق. ادامنىڭ ادامدىق قاسيەتىن باعا­لاماۋ – بومبادان دا قاۋىپتى. بۇل مەنىڭ جەكە باسىم ەمەس, ەل ءۇشىن ىستەلەتىن شارۋا عوي.

– اعا, نەشە جاسىڭىزدان ءان ايتىپ كەلەسىز؟
شىنار, ستۋدەنت
– بالا كۇنگى ارمانىم سۋرەتشى بولۋ ەدى. مەكتەپكە بارماي تۇ­رىپ-اق سۋرەت سالۋعا اۋەس بولدىم. جوعارى سىنىپقا كوشكەندە عانا انگە قىزىعۋشىلىعىم ارتا باستادى. اكە-شەشەم ءان سالماعانمەن, ونەرپازداردى قۇرمەت تۇتىپ, ەرەكشە ىقىلاسپەن تىڭدايتىن. ونەردى ءسۇيىپ وسۋگە, قۇرمەتتەۋگە اتا-انامنان كورگەن تاربيەم اسەر ەتتى دەپ ويلايمىن.

– ءىزىڭىزدى قۋىپ كەلە جاتقان جاستارعا كوڭىلىڭىز تولا ما؟
يگىلىك, قالا تۇرعىنى
– بىزدە تالانتتى جاستار كوپ. ولار­­­دىڭ مۇمكىنشىلىگى مول. ءا دەگەننەن بار­لىعى بابىنا كەلە بەرمەيدى. ونەر ادا­مى ەلمەن ارالاسۋى كەرەك. ەل­دىڭ سىن-پىكىرىنە قۇلاق اسۋى كە­­رەك. ساناسىندا سارالاۋ كە­­رەك. سون­دا عانا تالانتى ۇشتالا بەرەدى.

– قاراپايىمدىلىعىنان اي­نى­ماي­تىن قازاقى, قوڭىر بول­مىسىڭىزدى ەرەكشە قۇر­مەت­تەي­مىن. اتاق-داڭقىڭىزعا قارا­ماس­تان وسىلاي قالىپتاسۋىڭىزعا نە اسەر ەتتى؟
پەريزات, زەينەتكەر
– قۇلاعىمنان «ۇلىق بولساڭ, كىشىك بول», «حالقىڭنان, ەلىڭنەن بيىك بولما», «سۋدى, جەردى بىلعا­ما», «ەشكىمگە قيانات جاساما» د­ەگەن سوزدەر كەتپەيدى. قو­راز­باەۆشا ايتساق, بۇل – «قارا شالدار­دىڭ», اۋىل اقساقالدارى مەك­تە­بىنىڭ تاربيەسى. سول كىسىلەردىڭ ايت­قا­نىنداي, كىسىنىڭ ءجونسىز الدىن كەسىپ وتپەۋ, ۇلكەنگە قۇرمەت, كىشىگە ىزەت كور­سەتۋ, ءتىپتى, سويلەپ وتىرعان ادام­نىڭ ءسوزىن بولمەۋ سەكىلدى جاي عانا قاعي­دالار­دىڭ ءوزى بىزگە ۇلكەن ءومىر­لىك ساباق بولدى. قارت ادامدى تا­مىر-تانىس­تىعىنا, ۇلتىنا قارا­ماي سىيلاۋ, كەمتار جاندارعا قول ۇشىن بەرۋ سانامىزعا ابدەن ءسىڭىپ قالدى. ءبىزدى سولاي تاربيەلەدى, سولاي قالىپتاستىق.

– «ونەر قىراندارى» ءازىل-سى­قاق تەاترىنىڭ سىزگە پاروديا جا­ساعانىن كورگەن ەدىم. قالاي قا­بىل­دادىڭىز؟
تولعاناي, مۇعالىم
– (كۇلدى). پاروديا جاساماس بۇ­رىن «ونەر قىراندارىنىڭ» جىگىت­تەرى رۇقسات سۇرادى. رۇقساتىمدى بەردىم. «ىستەيتىن قىزمەتتەرىڭ, نان تاۋىپ وتىرعان جۇمىستارىڭ سول عوي, جاساڭدار» دەدىم. ءارى وسى پارو­ديا ارقىلى ءوزىمدى سىرتتان قاراۋ­عا مۇمكىندىك الدىم. نەگىزى, ادام وزىنە ءبىر ۋاق سىرت كوزبەن قاراپ قويعانى دۇرىس.

– انشىلىك ونەردەگى كەمشىلىك­تەردى ايتىپ بەرە الاسىز با؟
زينا, وقىرمان

– كەمشىلىك بولىپ جاتىر. بىراق ول تۇزەلمەيدى ەمەس. بىلمەستىكتەن, اسىعىستىقتىڭ كەسىرىنەن ورىن الىپ وتىرعان كەمشىلىك. قازىر كوپتەگەن ونەر ادامدارى قام­قورلىقتان تىس قالىپ جاتىر. ءۇيسىز-كۇيسىز, جۇ­مىس­سىز جۇرگەن جاستار كوبەيىپ كەت­­تى. وسى جاعى قيىن. ءبىز سولارعا جول­­دا­رىن دۇرىس تاڭداۋىنا قولعا­بىس جا­ساۋىمىز كەرەك. مەملەكەت تارا­پىنان قامقورلىق بولۋى ءتيىس. قام­قورلىقتى ءتيىستى دەڭگەيدە جاساي الساق, ولاردا دا جاۋاپكەرشىلىك سەزىمى پايدا بولادى.

– استانا جۇرتشىلىعىنا قان­داي تىلەك ايتاسىز؟
سامال, ستۋدەنت
– استانا – بۇكىل مەملەكەتىمىز­دىڭ ايناسى. استانانىڭ ۇيلەرى ءساندى, كوشەلەرى ءتۇزۋ بولىپ قانا قويماي, ادامدارى دا اسەم, رۋحاني باي, ىشكى مادەنيەتى جوعارى, ناعىز پات­ريوتتار, قايراتكەرلەر بولۋ كەرەك.

ەركەجان ساتىمبەك

تاعىدا

ۇقساس جاڭالىقتار

پىكىر ۇستەۋ

Back to top button