Надежда ПЕТУХОВА, ҚР Парламент Мәжілісінің депутаты
Қазақтың бас қаласы – Астананың елорда болып қалыптасқан әр сәті көз алдымда өтті. Құдды, кеше ғана болғандай.
Бүгінде көпшіліктің көзі Астананы көріп сүйсінеді. Әлбетте, қала бір күнде қалыптасып асқақтап шыға келген жоқ. Себебі, бас шаһардың іргесі нағыз патриот азаматтардың төккен термен қаланды. Арқа төсіндегі Астананың алғашқы күнінен бастап бүгінгі күнге дейінгі тынысын өз басым бес саусақтай білемін. Ол кезде…
Арқаның топырағын алғаш рет басу маған 16 жасымда бұйырды. 1969 жыл еді. Қала Целиноград аталатын. Мектеп қабырғасында оқитын мен демалыс кезінде қыдырып келген болатынмын. Украинада туып-өскен мен тың игерушілер орталығы атанған шаһармен қызыға таныстым. Арада екі жыл өткен соң мектеп бітіріп, мұнда қайта келдім. Бұл осы қалаға біржолата келуім еді. Себебі, 1971 жылы Целиноград медициналық институтына оқуға түстім. Бізбен бірге Украина, Грузия, Армения және Балтық жағалауы елдерінен келген студенттер оқыды. Институтымыздың білім сапасы жоғары болатын.
Қаладағы Тың игерушілер сарайы сән-салтанаты жағынан одақ бойынша алдыңғы саптан табылатын. Оқуды аяқтаған соң осында жұмысқа тұрып, алғашқы қадамым учаскелік дәрігерліктен басталды. Балалар дәрігері болғандықтан, қаланың қуыс-қуысына дейін жатқа білдім. Сөйтіп, еңбек жолымда бас дәрігер дәрежесіне дейін көтерілдім.
Ал, елорда ауысқан жыл өмірімде ұмытылмастай есімде қалды. Ол кезде мен №1 қалалық балалар ауруханасының бас дәрігері едім. Арқаның қысы көпшілікке таныс қой. 10 желтоқсан күні ұжым болып қақаған аязда теміржол вокзалын бетке алдық. Елордаға келушілер көшін қарсы алу үшін барған едік. Алматыдан аттанған пойызды күтіп, қолымыздағы гүлімізді қойнымызға тығып тұрдық. Ондағы ойымыз – көшпен келген ел ағаларына ұсынатын гүлімізді үсітіп алмау. Сөйтіп, арқа-жарқа болып көш керуенді қарсы алғанбыз.
Естен кетпес тағы бір қуанышты оқиға Елбасын ұлықтау салтанаты болды. Оған дейін өзіміздің Президентті көзбен көрмегендіктен бе, маған сол салтанатқа қатысу қатты әсер етті. Конгресс-холдың екінші қабатындағы балконда отырып қол шапалақтап тұрған сәтімді телеарналардан көрсеткенде бір қуанғанмын. Бүгінде сол бейнежазба бірқатар фильмдерде қолданып жүр.
Бұл қаланы кіндігім кесілмесе де, менің туған жерім деп айта аламын. Себебі, өмірімнің негізгі бөлігі шаттық пен қуанышқа толы жылдарым қасиетті Қараөткел жерінде өтті. Қазақтың киелі жері менің сүйікті жарыммен кездестіріп, ана бақыты мен әжелік махаббатты сезінуді нәсіп етті. Бүгінгі Астана, кешегі Ақмола мен сияқты көптеген адамның тағдырын өзгертті. Арқаға алғаш келгенде мен осылай болады деп ойламап едім…
