«Астанаға келгеніме еш өкінбеймін»
Сембек ЖҰМАҒАЛИЕВ, әнші, Қазақстанның еңбек сіңірген қайраткері
– Таяуда ұлтымыздың маңызды мерекесі Тәуелсіздік күнін тойладық. Әдетте сіз бұл күнді қалай атап өтесіз?
Самал, студент
1986 жылдың желтоқсанында мен Алматыда болғам. Көтерілісті көзіммен көргем. Бұл атышулы оқиға қазақ халқының басына қаншама қасірет әкелді. Соның ішінде талай ұл-қыздарымыздың қаны төгілді. Қаншама жас жазықсыз жұмыстан немесе оқудан қуылды. Сол бір кез әлі де көкейден кетер емес. Еске түссе, жүрекке шаншудай қадалады. Бұл – халықтың асыл арманы мен мәңгілік мақсат мұраты болған тәуелсіздік жолындағы күрес күні. Бұл – бәріміз үшін ерекше күн. Бұл күннің маңыздылығын балама айтып отырамын. Әрине, егемен Қазақстанымыздың туы биіктен көрінсін деп тілеймін. Жылдан-жылға, ғасырдан-ғасырға Тәуелсіздік мерекесін тойлай берейік!
– Қызмет бабымен Астанаға келгеніңізді естіп жатырмыз. Қазір не істеп жүрсіз? Алдағы жоспарларыңызды айтсаңыз.
Гүлжан, медбике
– Наурыз айында Қазақ Ұлттық өнер университетінің ректоры Айман Мұсақожаеваның шақыртуымен Астанаға келдім. Қазір сол жерде доцентпін. Жастарға эстрадалық әннен, өнерден сабақ беріп жатырмын. Өзіміз кезінде үлкен ағаларымыздың көзін көріп, салған әндерін естіп, ақыл-кеңестерін тыңдадық. Ендігі парызымыз – алдыңғы ағаларымыздан алған үлгі-өнегемізді кейінгі жастарға үйрету. Айман Қожабекқызына үлкен алғыс айтқым келеді. Барлық жағдайымды жасап берді. Мұғалімдер күнінде екі бөлмелі пәтерге ие болдым. Астанаға келгеніме еш өкінбеймін, қатты ұнады.
– Сіздің жеке ән жинағыңыз шықты ма? Шықса қайдан алуға болады?
Дархан, банк қызметкері
– Шынын айтсам, осы уақытқа дейін әндерімнің альбомын шығармаппын. Таныстарым да сұрап жатады. Бұрынғы және кейінгі әндерімді біріктіріп, келесі жылы міндетті түрде шығарамын деген ойдамын.
– «Гүлдер» ансамблінің керемет әншісі едіңіз, кейін біраз уақыт үлкен сахнадан көрінбей кеттіңіз… Болашақта үлкен концерттерден көре аламыз ба?
Айдана, оқытушы
– «Гүлдер» ансамблінде 19 жыл жұмыс істедім. Кейін Атырауға кеттім. Ол жақта өнерден қол үзгенім жоқ. Сол уақытта облыс әкімі Иманғали Тасмағамбетов болды. Оның өнер адамдарына үлкен қолдау жасағанын халық біледі. Маған да «Елге қызмет жаса» деп, бар жағдайды туғызды. Атырауда жастар ансамблін құрып, соның көркемдік жетекшісі болдым. Кейін ансамбль тарап кетті. Содан қайта Алматыға оралдым. Сахнадан көрінбей кеткенім туралы айтатын болсам, жылтыңдап теледидардан түспей қойсаң, халық та зерігеді. Әрі жастарға да орын беру керек. Бірақ, қай ән дауысыма келеді деп ұдайы ізденісте жүремін.
– Мақпал екеуіңіз орындаған «Ғашықтар жырын» қазір Қайрат Нұртас пен Ақбота Керімбекова орындап жүр. Жаңа нұсқасы сізге ұнай ма?
Зерде, студент
– Жаңа нұсқасын естімеппін. Негізінен, «Ғашықтар жыры» деген әнді Кеңес Дүйсекеев Нағима Есқалиеваға арнап жазыпты. Әннің әуеніне, сөзіне қарағанда, Нағиманың табиғатына келіңкіремейді. Сосын ол әнді ансамбльге жаңадан келген жас әнші Мақпал Жүнісовамен орындап көрейін деп шештім. Содан алғаш рет «Тамашаның» концертінде орындадық. Елдің көңілінен шықты. Халық 30 жылдан бері осы әнді тыңдаудан жалыққан емес.
– Бір жылда бірнеше рет жеке концертін өткізетін әншілер бар. Білгім келетіні, сіз қашан елорда жұртын ән кешіңізге шақырасыз?
Сәния, зейнеткер
– 2004 жылы Алматыға келіп, ердің жасы – елуге толуыма орай «Кездер-ай, ерке кездер-ай!» деген концертімді бердім. Содан бері біраз уақыт өтіпті. Бұйыртса, келесі жылы мерейтойлық концертімді өткізбекпін. Соған әзірлік биылдан басталып кетті.
– Өнер саласында жүргендерге, әсіресе, эстрада әншілеріне қатысты айтылатын сын көп. Айтыңызшы, сіздің эстрада жанрында орындалып жатқан әндерге көңіліңіз тола ма?
Қалжан, зейнеткер
– «Гүлдер» ансамбліне келгеннен кейін Ленинградта, қазіргі Санкт-Петербургте «Ленконцерт» жанындағы эстрада өнері шеберханасында екі жыл білімімді жетілдірдім. Сонда мен көп нәрсені көңілге түйдім. Соның бірі кәсіби этика деген болады. Сахнада жүрген әріптестеріме құрметпен қараймын. Өз әріптесің туралы көңілге кірбің түсіретін пікір айтудан аулақ болған жөн деп санаймын. Бір әріптесім жайлы «Неге олай, неге бұлай?» деуге хақым жоқ. Әр әншінің өз жолы, мәнері бар. Сын айтылу керек, әрине. Әрі содан нәтиже шығару керек. Жас әншілерді тәрбиелеп, жол көрсеткен дұрыс деп ойлаймын. Біз де кезінде шашымызды жалбыратып жүрдік. Сол кезде үлкен ағаларымыз «біреулерге еліктейді» деп сынап жататын. Қазір де солай. Уақыты келгенде әркім өзі түсінеді. Жақсылары озады, нашарлары қалып қояды. Кейбір жас әріптестеріме ішімнен дауыстарына қарап «Е, ұзаққа баратын әнші екен» деп баға беріп отырамын. «Ана әнші әнші емес, жаман» деп пікір айту мәдениеттілікке жатпайды.
– Гитарадан басқа қандай аспаптарда ойнай аласыз? Сахнаға домбырамен шығу ойыңызда жоқ па?
Шынар, студент
– Домбыраны аздап шертетінім бар. Ал, гитараға деген қызығушылығымның өзі қызық. 1969 жылы көршіміз әскерден гитарамен оралды. Әлгі жігітке таң қаламыз, біз үшін ұлы музыкант сол, қасынан шықпаймыз. Мен де бес-алты аккордты үйреніп алдым, өзімше еліктеп ән айтамын. Бір күні анам маған жеті шекті қызыл түсті гитара сатып әперді. Содан бастап гитарада ойнай аламын.
– Отбасыңыз туралы айтып берсеңіз…
Гүлнәр, жас маман
– Жұбайым Айгүл екеуміз Әлинұр атты ұл тәрбиелеп отырмыз. Баламыз 4-сыныпта оқиды. Айгүлдің мамандығы – заңгер.
Еркежан СӘТІМБЕК