– Гүлнар Аманжолқызы, сіз үшін депутаттық қызмет қаншалықты маңызды?
– Мен үшін ол бірінші кезекте халыққа етене жақын болу. Сенімін артқан адамдармен бірлесе жұмыс істеп, ең бастысы мыңдаған адамның үдесінен шығу. Маңызы шашам келгенше сол адамдардың тілгені орындап, алғысына бөлену.Халықпен жұмыс істеп, соған біртабан жақын болғанға не жетсін?! Әйтпесе, мен үшін депутаттық мансап емес.
– Сіз бұған дейінгі шақырылымда депутат болдыңыз. Сол кездегі сайлауалды бағдарламаңыз толығымен орындалды ма?
– Бұл сұрақты жиі естимін. Шама-шарқымызша орындауға тырыстық. Кейбір мәселені шешу үшін төрт жылдың өзі аздық етеді. Неге? Себебі, қала күн сайын өсіп, үлкейіп келе жатыр. Соған сәйкес ондағы проблемалардың қатары да толыға береді. Кейбір проблеманың шешілуі тек қаржыға ғана емес, уақыт пен жұмыс күшіне де тәуелді.
Менің округімнің үштен екісі жеке меншік үйлерден тұрады. Міне, күрмеулі мәселенің бәрі содан. Жолдарға асфальт төселмеген, кейбір көшелерде жарық жоқ, қоқыс салатын жәшіктер орнатылмаған, тіпті, сол қоқыс уақытымен шығарылмай жатады. Тізе берсек, шыға береді ғой. Ең бастысы, әрекетсіз отырған жоқпыз. Тұрғындармен сол проблемалық аумақтарға бірге барып, көзбен көргенімізді тиісті мекемелерге жазып, шешімін тауып жатырмыз. Тағы бір алаңдататын жәйт 50-60 жылдары салынған үйлер құлаудың алдында тұр. Сондай-ақ, жертөлесі суға толып кете беретін көпқабатты үйлер де бар. Солардың бәрін жүйелі түрде шешуге жұмыстанып жатырмыз.
– Нәтиже бар ма? Нақты мысал келтірсеңіз…
– Нәтижесін округті аралап, көзбен көрген дұрыс қой. Мысалы, жылдар бойы жөндеу көрмеген Молдағұлова мен Мәскеу көшелерін абаттандырдық. Сол маңайдағы жекеменшік үйлердің арасындағы жолдарға асфальт төселіп, бір жаңарып қалды. Депутаттық қызметіме кіріскеннен бері қайырымдылық шараларын ұйымдастыруға белсене араласып келемін. Ешбір мереке елеусіз, қарттар мен мүгедектер ескерусіз қалған емес. Қалмайды да. Айта берсек көп…
– Мәслихат атынан бірнеше қалалық комиссиялардың құрамына ендіңіз. Соның бірі мүгедектерге қатысы бар. Айтыңызшы, жарымжан жандарың құқы бұзылған жағдай кездесті ме?
– Аталған комиссияның құрамына енгеніме біраз жыл болды. Сол аралықта бірнеше көкейтесті мәселелені анықтадық. Соның ішінде жылдар бойы айтылып, әлі күнге дейін шешімін таппай келе жатқандары да бар. Мәселен, мүгедектер кейбір әлеуметтік нысандарға, яғни, ғимараттарға пандустың жоқтығынан кіре алмай жатады. Пандус бар болған күннің өзінде тым биік, арбаға танылған адам өздігінен көтеріле алмайды. Ал бұл – олардың құқығын шектеу деген сөз. Сол сияқты кейбір қоғамдық көліктерде мүгедектердің арбасына арналған орын жоқ. Жарымжан жандарды протезды-ортопедиялық жабдықтармен қамтамасыз ету, санаториялық-курорттық емделуге қатысты мәселелер жиі көтеріледі.
Тағы бір жайт, ҚР «Жұмыспен қамту туралы» заңында көрсетілгендей, 50-ден астам адам жұмыс істейтін кәсіпорындардағы жұмыс орнының 3 пайыздайы квотамен мүгедектерге бөлінуі тиіс. Алайда, заң бар да, оны орындамағандарды жауапқа тарту тетігі қарастырылмаған. Бүгінде Астана әкімдігі жанындағы мүгедектерге көмек көрсету жөніндегі комиссия осы мәселемен айналысып жатыр.
– Балабақша орындарын бөлу жөніндегі комиссияның қатарында да барсыз. Тап, осыған қатысты шағым да көп…
– Балабақшадағы орын тапшылығы – қаладағы күрмеулі мәселенің бірі ғой. Астанада жыл сайын шамамен 15 мың сәби дүниеге келеді. Демографияның өсіп жатқаны қуанышты, әрине. Дегенмен, осы табиғи өсімге сәйкес әлеуметтік қамту жайы қарқынды болуға тиіс қой. Басқа қалаларды білмеймін, бізде кезек бойынша балабақшаға орналастыру дұрыс жолға қойылған. Кез келген ата-ана интернеттің көмегімен, үйден шықпай-ақ баласының кезегін қадағалай алады. Әрі орынды бөлетін комиссия құрамында мемлекеттік мекемелер мен саланың білікті мамандары бар. Шағым көбінесе, кезекке кеш тұрғандықтан, орынның жетіспеушілігінен туындап жатады. Қала басшылығы бұл мәселеге бей-жай қарап отырған жоқ. Оған соңғы жылдарда атқарылған жұмыстың нақты көрсеткіші дәлел бола алады.
Ұқсас жаңалықтар
Leave a Reply