Жақында менің учаскеме қарайтын 4 жасар бала абайсызда терезеден құлап, ауыр халде ауруханаға жеткізілді. Екінші қабаттан құлаған балдырғанның сау тамдығы жоқ. Әсіресе, басы мен бүйрегі күл-талқан болған. Міне, төрт ай бойы аурухана төсегінде таңылып жатыр. Құлдыраңдап шауып жүрген сап-сау баланың аяқ астынан ауру болып қалуы бала дәрігері мені де бей-жай қалдырмады.
Жалпы балалардың құлауы көп жағдайларда ата-ананың жауапсыздығынан деп білемін. Себебі, әлі оң-солын танып үлгермеген балаға ата-аналар жауапкершілікпен қарап, абай болу керек. Кішкентай балаларға терезе – қызықты зат. Әр ата-ана оның балаларға ойыншық еместігін ұғындыру керек. Екі жасқа дейінгі баланың бойы терезеге жетпесе, екі-үш жастағы баланың терезеге көтеріліп көшеде болып жатқан жағдайды қызықтауға шамасы келеді. Қазіргі заманғы терезелердің көбі шыбын-шіркейден қорғайтын тор перделермен жабдықталған. Бұл шыбын-шіркейден қорғағанымен, баланы құлап кетуден сақтай алмайды. Мұндай торкөздер балалардың салмағын көтермей жыртылып, айырылып кетеді. Екі жылдың өзінде тек №2 балалар ауруханасында 1-14 жас аралығындағы 57 бала терезеден құлап, төртеуі мерт болған екен. Сондықтан әрбір адам шыбын-шіркейден қорғайтын тор пердені қолданбау жағын қарастырып, мүмкіндік болса, терезенің жоғары, баланың қолы жетпейтін бөлігіне шынжыр ілгек орнату керек. Терезенің тұтқасын мүлде алып тастау немесе кілтпен ашылатын тұтқа орнату, қауіпсіздік пен сыртқы көркемдікке арналған арнаулы құлып-қоршау қолдану сынды сақтық шаралары да балаларыңызды оқыс жағдайдан құтқаратыны анық.
Жалпы, кішкентай балалар бірдеңе бүлдірерде тып-тыныш болып кетеді. Баланың психологиясы сондай. Сондықтан ата-аналар балаларым шуламай кетті деп жайбарақат отырмай, қандай жағдайда болсын, олардың қайда не істеп жатқанын қалтқысыз бақылап отырғаны жөн.
Анар МИЗАН,
№1 қалалық емхананың телімдік педиатрлар бөлімшесінің дәрігері