ابدۋلماحمۋد پوشاتاەۆ – استانا قالاسىنىڭ تۇرعىنى. 1976 جىلى 29 قازان كۇنى وڭتۇستىك قازاقستان وبلىسى تولەبي اۋدانى كەڭەسارىق ەلدى مەكەنىندە دۇنيەگە كەلگەن. الماتى قالاسىنداعى قازاق ءتىلى مەن ادەبيەتىن تەرەڭدەتىپ وقىتاتىن ارنايى مەكتەپتى بىتىرگەننەن كەيىن تۇركىستانداعى ح.ا.ياساۋي اتىنداعى حالىقارالىق قازاق – تۇرىك ۋنيۆەرسيتەتىنىڭ زاڭ فاكۋلتەتىنە ءتۇسىپ, 1997 جىلى زاڭگەر ماماندىعىن الىپ شىعادى. 1999 جىلدان باستاپ قۇقىق قورعاۋ ورگاندارىندا (پروكۋراتۋرا), اقپارات سالاسىندا قىزمەت اتقارىپ كەلەدى.
«جاستىق شاق جىرلارى» اتتى ولەڭدەر جيناعىنىڭ اۆتورى.
ابەكە قانات دەگەن اتپەن الەۋمەتتىك جەلىلەردە كوپتەگەن جازبالارىن جاريالايدى. ءبىز بۇگىن زاڭگەر اقىننىڭ توپتاما ولەڭىن وقىرمان نازارىنا ۇسىنىپ وتىرمىز.
كۇزدەگى مۋزا
قانداي مۇڭدى, قانداي نازىك كۇز دەگەن.
ءبىر تۇڭعيىق مۇڭعا باتام كۇزدە مەن.
نەنى سەرىك ەتەدى ەكەن ادامدار
شىن باقىتىن ءومىر بويى ىزدەگەن.
جالعاستىرىپ كۇندى ءتۇنىم, ءتۇندى مۇڭ.
ولەڭ عانا دەم بەرەدى,
شىندىعىم.
جۇلدىزداردى ساناپ جۇرگەن بالا ەدىم,
كيىز ءۇيدىڭ سىرىپ تاستاپ تۇندىگىن.
سۇيەنەتىن جاندى تاپپاي,
تىرەگىن.
اڭساپ كىمدى اۋىرادى جۇرەگىم؟!
ە قۇدايىم,
كەشىرە گور پەندەڭدى,
ءومىر سىناق,
سىناپ ءجۇرسىڭ بىلەمىن.
سىرلاس تاپپاي اشىلۋعا جۇرەگىم.
ىشتەي تىنىپ, مۇڭعا باتىپ جۇرەمىن.
كوڭىلىمدى جابىرقاتتى جالعىزدىق,
تابا المادىم, ءبىر ەمىن.
اۋىل. ساعىنىش
كوز جۇگىرتىپ قاراسام وتكەنىمە,
مەن تۋعان ءۇي الاتاۋ بوكتەرىندە.
تۇنەرىپ تۇر كوك اسپان, كۇرسىنەدى,
قول ءۇزىپ كەتكەنىمە وكپەلى مە؟!
ءومىردىڭ توتەپ بەرىپ وتكەلىنە.
قايىرىلىپ ءبىر قارادىم وتكەنىمە.
ول مەنىڭ جاستىق شاعىم قايتا ورالماس,
ول مەنىڭ ساعىم بولعان كوكتەمىم بە؟!
قيماس سەزىم اۋرەلەپ كەتەرىمدە.
قالىڭ ويدىڭ جۇرەمىن جەتەگىندە.
وزىڭە ءومىر بويى قارىزدارمىن,
پارىزىڭدى مەن بۇگىن وتەدىم بە؟!
ادام پەندە,
سىناسا ۇنامايسىڭ.
اللادان تەك اماندىق سۇراعايسىڭ.
وزىڭە, ءالى تالاي بەرەرىم كوپ,
بىلەمىن,
سەن ەشتەڭە سۇرامايسىڭ.
كوكپار تارتقان ەلىم بار, باپتاپ اتىن.
ءومىر مىناۋ باپ ەمەس, باق شاباتىن.
قاسيەتىڭنەن اينالدىم, تۋعان ولكە
مەن سەنىڭ ۇلىڭ بولام ماقتاناتىن.
مامىردا جاۋعان قار
مامىر ايى,
قىس پا, كۇز بە بىلمەدىم.
كۇنىم سالقىن,
قارا سۋىق تۇندەرىم.
مامىراجاي مايدا جاۋعان اق قارداي,
سۇرەڭسىز بوپ ءوتىپ جاتىر كۇندەرىم.
بۇل تابيعات نەگە سونشا قۇبىلدى,
ەي ادامزات جوعالتتىڭ با قۇنىڭدى؟!
قۇدايىمنىڭ جازاسى ما دەپ قالام,
مامىرداعى قاردى كورىپ بۇگىنگى.
جاتىر ما الدە ورازادا قاراسىپ,
قويۋ بۇلتتار كوك اسپانعا تالاسىپ.
پەندەلەرىم شولدەمەسىن دەدى مە,
ىستىق كۇندە قاتالار دەپ, جانى اشىپ.
قارعانبايىق,
بۇل دا «جازا» دەمەشى.
ءبىر اللا عوي بارشا الەمنىڭ ەگەسى.
سول اللانىڭ امىرىمەن بارشانى,
ساقتاپ قالعان نۇق پايعامبار كەمەسى.
كورسەڭ داعى ومىرىڭدە مۇڭ-قايعى.
مەدەت سۇرا ءتاڭىر ۇلىق, تىڭدايدى.
بىلە بىلسەڭ, بۇل جالعاندا ءشوپ باسى,
ءبىر اللانىڭ ءامىرىنسىز سىنبايدى.
اۋا رايىن ءتۇرتتى ەكەن نە «تۇلەن»؟!
و تابيعات, بۇلقىنباشى وتىنەم.
بارلىق نارسە بولسا ەكەن تىلەگىم,
اللا ءوزى جاساعانداي, رەتىمەن!
ەلىك عۇمىر
جاستىق شاق,
ارمان قۋىپ ەلىكتىردىڭ.
بوزبالا, بويجەتكەن بوپ سەرىك قۇردىم.
قىرىقتىڭ قامالىنا تۇساپ قويىپ,
زىمىراپ بارا جاتىر ەلىك عۇمىر.
ۇشىراماي جاۋىزدىڭ كەزدىگىنە.
ەلىكتىڭ كوز ىلەسپەس لەزدىگىنە.
زىمىراعان زاماننىڭ لەبى دەرسىڭ,
مينۋت سايىن جىلجىعان كەزدى, مىنە.
بوساعام
انام باردا بەرىك تۇعىن.
اكەم دە بايتەرەك قوي,
بەرىك تۇعىر!
سەكىرىپ, سەكەڭدەپ ءبىر بارا جاتىر,
كوز الدىمدا عايىپ بوپ, ەلىك عۇمىر.
تۇز شايناعام,
بالدى دا جالاپ تۇرىپ.
ءومىر تىلسىم,
كوز ىلگەم تاڭ اتتىرىپ.
ۋاقىتتىڭ ماعىناسىن ۇعىناسىڭ
ۇركە قاشقان ەلىككە قاراپ تۇرىپ.
كۇنگە ۇسىنىپ,
كۇشاعىن قاراڭ اتقان.
اللانىڭ ءار كۇنى حاق امان اتقان.
ەلىكتىڭ ەركەلىگى قانداي سۇلۋ,
ۋاقىتىمدى مەنشىكتەپ بارا جاتقان.
تابيعات تىلسىمى!
باياۋ اتتى اق تاڭىم, ەرىنشەكتەي
تۇستە بۇلت تورلادى, كەلىمسەكتەي.
اۋا رايى وزگەردى, كۇلىپ-جىلاپ,
سان قۇبىلدى,
كوڭىلشەك كەلىنشەكتەي.
تىلسىم دۇنيە,
كىم قالاي ۇعىنادى؟!
اۋا رايى نەلىكتەن قۇبىلادى؟
اقشا بۇلتتار كوز جاسىن سىعىپ الىپ,
كۇننىڭ نۇرى جاۋىپ تۇر شۇعىلالى.
كەش باتتى,
مۇڭدانىپ تۇر كەشى نەگە؟
تاڭعى شۋاق كەلمەي قاپ, ەسىمە دە,
ارۋدىڭ كوز جاسىنداي سەۋىپ وتكەن,
اق جاۋىندى بالادىم, نەسىبەگە!
ءمىن
باۋىرلارىم, مەنى ايىپ ەتپەڭدەر!
ورالمايدى كەلمەس جەرگە كەتكەندەر.
ادۋىندى مىنەزىمە شىداماي,
بولەكشە ويلاپ,
تەرىس قاراپ كەتپەڭدەر.
وعان كۋا,
جاراتقان دا كوك پەن جەر.
وسىڭدەرشى, ونىڭدەرشى, كوكتەڭدەر.
ارجاعىمدا قارا نيەت جوق مەنىڭ,
مىنەز وسى…
سول ءۇشىن دە سوكپەڭدەر.
قاناعاتى بار اداممىن تويىمعا.
قاتەلىگىڭ بولسا ەگەر مويىندا.
قايعىڭدى دا جۇرەگىمەن تۇسىنەر,
ولەڭ وقىر,
جانمىن مەن ءبىر تويىڭدا!
قاراپايىم تىرشىلىگىم كۇندەگى.
ماعان تاڭسىق ەمەس تاقتىڭ مىنبەرى.
قانشا اسىل بولساڭ-داعى, جىگىتسىڭ,
تابىلاتىن بويىنداعى مىندەرى!
