ەلباسى دومبىرا مەن گارموشكا اسپابىندا جاقسى وينايدى. دومبىرامەن ءان ايتقاندا قۇلاقتىڭ قۇرىشىن قاندىرادى. تۇڭعىش پرەزيدەنت نۇرسۇلتان نازارباەۆپەن تالاي مارتە ءان سالىپ, ءتىپتى بەيرەسمي تۇردە ونىڭ جەكە كونتسەرتمەيستەرى اتانۋ – مەن ءۇشىن ۇلكەن قۇرمەت. ەڭ ءبىرىنشى تانىسقانىمىزدا 2 ساعات بويى اياقتان تىك تۇرىپ, سالماعى 11 كەلىلىك باياندى اسىنىپ ءان سالدىم. بىراق مۇلدەم شارشامادىم. كەرىسىنشە, شابىتتانا ءتۇستىم. ونىڭ سەبەبى ەلباسىنىڭ الدىندا بىرگە ونەر كورسەتكەننەن بولار. ءوز باسىم قوبالجىعان جوقپىن, بىراق ۇيىمداستىرۋشىلار تاراپىنان «ولاي ەتپە, بۇلاي ىستەمە, ءاندى باسقاشا ورىندا» دەگەن سياقتى ەسكەرتپەلەر كوپ ايتىلاتىن, ال ءوزى ەركىندىكتى ەرەكشە باعالايدى. ءبىر ءان ورىنداپ بولعان سوڭ ەلباسى ماعان تاعى ءبىر ءان ايتۋىمدى سۇرادى. ەكىنشى ءانىم اياقتالعان سوڭ ءۇشىنشىسىن ورىندادىم. ودان كەيىن ءبىر ۋاقىتتا ول كىسى «باسپادىم جاردىڭ شەتىن قۇلاي ما دەپ…» دەپ شىرقاي جونەلدى. مەن دە قوسىلا كەتتىم. سودان سوڭ ول كىسى تىلەگىن ايتىپ, ءسوز سويلەپ تۇرىپ, مەنى كورىپ قالسا, ءبىر ءاندى شىرقاي جونەلەدى. سودان ءبىر ۋاقىتتا «اتىڭ كىم؟ قايدا ىستەيسىڭ؟» دەپ سۇرادى. قازاق تەاترىندا باس حورمەيستەر ەكەنىمدى ايتتىم. «ءازىربايجان مامبەتوۆتە ەكەنسىڭ عوي» دەدى. سودان قاراعاندى وبلىسى اقتوعاي اۋدانىندا تۋىپ-وسكەنىمدى ايتتىم. ارتىنشا كومەكشىلەرى تەلەفون ءنومىرىمدى جازىپ الدى. سودان باستاپ ەلباسىنىڭ الدىندا ءجيى ونەر كورسەتەتىن بولدىم. بايانىم دا كولىگىمدە جۇرەتىن بولدى.
تانىستىقتان كەيىن كەلەسى كەزدەسكەندە ەلباسىنىڭ «امانتاي, قالايسىڭ؟» دەپ حال-جاعداي سۇراسقانى بار. ءوزىمىز ءبىر كورگەن ادامدى ەكىنشى رەت ەسكە تۇسىرە الماي, «ەسىمىڭ كىم ەدى؟» دەپ سۇراپ جاتامىز. ول مەنىڭ ەسىمىمدى ۇمىتپاعان ەكەن. سونىمەن قاتار ول كىسى دەمالىسقا شىققاندا ساياسات تۋرالى ءبىر اۋىز ءسوز قوزعامايدى. ۋاقىتتى ۋىسىندا ۇستايدى, دەمالىس ۋاقىتىندا شىنايى دەمالادى. 8 ناۋرىز – حالىقارالىق ايەلدەر كۇنىنە ارنالعان جيىندا تەك سول تاقىرىپقا ساي اندەردى ايتۋىمدى قالايتىن. بىردە تاقىرىپقا ساي ەمەس ءاندى ايتىپ باستاپ ەدىم, سوندا ول اقىرىن توقتاتىپ, انا تۋرالى, ماحاببات, نازىكتىك جايىندا ءوزى اندەتىپ كەتتى. جالپى وتە تالعامپاز تىڭدارمان. بۇل كىسىنىڭ تۇلا بويىندا جاساندىلىق جوق. كوڭىلىندە تۇرعان ءسوزدى ايتىپ سالاتىنى تاعى بار. ەلباسىمەن ارامىزداعى التىن كوپىر – ءان.
ەلباسىنىڭ قوشەمەتىنە, سىي-سياپاتىنا بولەنگەن مەن باقىتتىمىن. سونىڭ ىشىندە مەن ءۇشىن ەڭ قۇرمەتتىسى – ءوزى تارتۋ ەتكەن اق بايان. 2006 جىلى 8 ناۋرىزدا بۋرابايعا باردىق. ول كىسى ساياتشىلىقتى جاقسى كورەدى عوي, اتقا شاۋىپ ءان ايتاتىن بولسام, سۋىققا ءتوزىمدىسىن الامىن. ال عيمارات ىشىندە بولسا, داۋىسى جاقسى شىعاتىن, ادەمىسىن تاڭدايمىن. ۇيىمداستىرۋشىلار مەرەكەلىك كەشتىڭ قانداي فورماتتا وتەتىنىن ەسكەرتپەدى. سودان عيمارات ىشىندە داۋىسى جاقسى شىعاتىن بايانىمدى الىپ شىقتىم. ەلباسىنىڭ الدىندا ونەر كورسەتتىم, ءوزى دە قوسىلىپ ءان شىرقادى. ودان سوڭ ۇيىمداستىرۋشىلار دالاعا شىعىپ ونەر كورسەتۋىمدى سۇرادى. «بايانىم سۋىققا شىدامايدى, داۋىسى شىقپاي قالادى» دەسەم, ونى ەسكەرەتىن ولار جوق. اقىرى بايانىمدى الىپ ەلباسىنىڭ جانىنا جاقىندادىم دا, ءانىمدى باستاپ كەتتىم. ال بايانىم سۋىقتان قاتتى دا قالدى. داۋىسى اقىرىن شىعىپ, شىڭىل ەستىلىپ تۇردى. سوندا ەلباسى: «امانتاي, نەگە اقىرىن ويناپ تۇرسىڭ؟» دەدى. مەن عيماراتتىڭ ىشىندە وينايتىن بايانىمدى الىپ كەلگەنىمدى ايتتىم. سول ساتتە ەلباسى جان-جاعىنا قاراپ: «امانتايدىڭ جاعدايىنا قاراپ جۇرسەڭدەرشى. امانتايعا ءبىر بايان الىپ بەرۋ كەرەك» دەدى. سودان جارتى اي وتەر-وتپەس ۋاقىتتان كەيىن گەرمانيادان اكەلىنگەن سۋ جاڭا بايان قولىما ءتيدى. باسپانالى بولۋىم دا ەلباسىنىڭ ارقاسى دەپ بىلەمىن. قر ەڭبەك سىڭىرگەن قايراتكەرى اتاعىنا ءوزى ۇسىندى, قاناتىنىڭ استىنا الىپ جۇرەتىن. ونىسىن ونەرگە دەگەن رياسىز ماحابباتى دەپ بىلەمىن.
امانتاي جۇماشەۆ,
قر ەڭبەك سىڭىرگەن قايراتكەرى,
قاليبەك قۋانىشباەۆ اتىنداعى
مەملەكەتتىك اكادەميالىق
قازاق مۋزىكالىق-دراما
تەاترىنىڭ باس حورمەيستەرى
