قوعام

مەيىرىمگە شولدەپ ­جۇرمىز



بۇگىندە ۇيدەگى نەمەرەلەرىمىزبەن بىرگە وتىرىپ تەلەديدار كورۋدەن قالدىق. كۇن سايىن نەشە ءتۇرلى جامانات حابارلاردى ەستيمىز. ۇرەيگە تولى اقپاراتتاردان اياق الىپ جۇرە المايتىن بولدىق. قاتىگەزدىكتىڭ جانىمىزعا دەندەگەنى سونشا, مەيىرىمنەن جۇرداي بولىپ بارامىز. نە سەبەپتى ولاي بولدىق؟ بەيبىت زاماندا مەيىرىمگە نەگە شولدەپ ءجۇرمىز؟

قازىرگى كۇندە ەلىمىزدە قارتتار ۇيىنە باراتىن ەگدە ادامدار سانى وسكەن. بالالارى مەن نەمەرەلەرى بار ۇلكەن كىسىلەر قارتتار ءۇيىن پانالاۋدا. ءتىپتى كەيبىرى اكە-شەشەسىنىڭ زەينەتاقىسىن الۋ ءۇشىن اي سايىن كەلىپ تۇراتىن كورىنەدى. قانداي ماقساتپەن كەلگەنىن بىلسە دە, ولار «ىشتەن شىققان شۇبار جىلاننىڭ» بەتىن قايتارماي, زەينەتاقىسىنىڭ ءبىر تيىنىن قالدىرماي, ساناپ بەرەدى. بالالارى ءۇشىن عۇمىر كەشكەن اتا-اناسىنا ءوز شاڭىراعىنان ۇلتاراقتاي ورىن بۇيىرماۋى – قاسىرەت.
اكە-شەشە قاي جەردەن, نەدەن قاتەلىك جىبەردى؟
مىناداي ءبىر وقيعا بولعان. ەرتەرەكتە ءبىر جىگىت اكەسىن قاپ­قا سالىپ الىپ, بيىك تاۋدىڭ ۇشار شىڭىنا الىپ كەلىپتى دەسەدى. قاپتىڭ اۋزىن شەشىپ, اكەسىن شىعارسا, ول سىلق-سىلق كۇلەدى دەيدى. اكەسى جىندانىپ كەتتى مە دەپ بالاسى اڭ-تاڭ قالادى. سويتسە اكەسى: «بالام, تۋرا وسى سەنىڭ جاسىڭدا مەن دە اكەمدى تاۋدىڭ باسىنا اكەلىپ تاستاپ ەدىم» دەپتى. «اتاڭا نە ىستەسەڭ, الدىڭا سول كەلەدى» دەگەن وسى بولسا كەرەك. جاس كەزىڭدە جىبەرگەن قاتەلىك ءتۇبى الدىڭنان شىقپاي قويمايدى.
قازىرگى قوعامدا, وكىنىشكە قاراي, ادامداردىڭ بويىنداعى يمان, رۋحاني قاسيەتتەر ءتو­مەندەپ بارادى. تالاي اسىل قۇندىلىقتارىمىزدى جوعالتىپ الۋدامىز. ول قاسيەتتەر ادامنىڭ بويىنا بالالىق كەزىنەن قالىپتاسادى. بالانىڭ بالالىق شاعى باقىتتى بولۋ كەرەك. جەتكىنشەكتىڭ ساناسى تازا بولسا, مەيىرىمگە بولەنىپ وسسە, ول قاتىگەزدىك پەن قاتەلىكتىڭ اۋىلىنان الىس تۇرادى. بالانىڭ قيىنى جوق, قيىندىق مىنا بىزدە, ياعني ۇلكەندەردە. اۋزى دۋالى قازاقتىڭ اقساقالدارى بالالارىن, نەمەرە-شوبەرەلەرىن دانالىق سوزدەرمەن, ۇلاعاتتى ناقىلدارمەن تاربيەلەگەن. ابايدىڭ ابىز بولۋى – قۇنانبايدىڭ كەمەڭگەرلىگى مەن اسىل اجەسى زەرەنىڭ اقىلىندا. شوقان نەگە ەرەكشە جاراتىلدى؟ ويتكەنى ايعانىمداي اجەنىڭ مەيى­رىمىنە قانىپ ءوستى. ۇل ارقىلى ءبۇتىن ۇلتتى تاربيەلەۋگە بولاتىنىن تاريحتاعى ۇلى انالار بىلگەن. ۇلتتىق يدەيانى ارداق تۇتقان الاش قايراتكەرلەرىنىڭ ءبارى اتا-بابا ءداستۇرىن دارىپتەگەن وتباسىندا ءوستى.
سوندىقتان بالامىزدىڭ, نەمەرەمىزدىڭ كەلەشەگى جارقىن بولسىن دەسەك, وتباسىمىزدا مە­يىرىمدىلىكتى, راقىمشىلدىقتى, ادالدىقتى ناسيحاتتاپ جۇرەيىك.
ماعزۇم بالتابايۇلى, ەڭبەك ارداگەرى


تاعىدا

admin

«استانا اقشامى» گازەتى

ۇقساس جاڭالىقتار

پىكىر ۇستەۋ

Back to top button