رۋحانيات

قۇندىلىق كىتاپتا قالدى



استاناداعى №54 مەكتەپ-ليتسەيىندە جازۋشى-دراماتۋرگ, قازاقستاننىڭ ەڭبەك سىڭىرگەن قايراتكەرى راحىمجان وتارباەۆپەن وقۋشىلاردىڭ ەمەن-جارقىن كەزدەسۋى ءوتتى.

كەش شىمىلدىعى جازۋشىنىڭ «باس» دراماسىمەن اشىلدى. وقۋشىلار قال-قادەرىنشە فيلوسوفيالىق تەرەڭ يىرىمدەرى بار قويىلىمدى ءساتتى الىپ شىققان. جەتكىنشەكتەر ونەرىنە ريزا بولعان قالامگەر شىنايى جازىلعان شىعارما جايىندا ءسوز قوزعادى.

«كەزىندە بۇل تۋىندىنى قويۋعا تىيىم سالىنعان. مۇنىڭ ىشىندە قىلىشىن سەرمەپ, ايقايلاپ جۇرگەن ماحامبەت جوق. 17 جىل بويى الماتىنىڭ جەرتولەسىنەن ازەر تاۋىپ الىپ, قايتا جەرلەگەن بابامىزدىڭ باسى بار. اششى شىندىق ايتىلعان. بۇل قويىلىمدى ماحامبەت اتىنداعى اتىراۋ وبلىستىق دراما تەاترى, وڭتۇستىك قازاقستان وبلىستىق ج.شانين اتىنداعى اكادەميالىق قازاق دراما تەاترى قويدى. ءۇشىنشى مارتە سىزدەر قويىپ وتىرسىزدار» دەدى ول.

جالپى, جازۋشىمەن جۇزدەسۋ ەركىن فورماتتا ءورىلدى. كوركەم ءسوز زەرگەرى ءوز ءومىر جولىنان جينالعاندارعا تاماشا اڭگىمەلەر ءوربىتتى. تۇعىرلى تۇلعالار تۋرالى جىپ-جىلى ەستەلىكتەر ايتتى.

«1981 جىلى اتىراۋدان الماتىعا كەلدىم. ول كەزدە جازۋعا قۇشتار جاننىڭ ماقساتى الماتىعا جەتۋ بولاتىن. جازۋشىلار وداعى اۋليەنىڭ ۇيىندەي ەدى. «قازاق ادەبيەتى» گازەتىنە جۇمىسقا تۇردىم. وداققا كۇندە تويعا باراتىنداي سىقيىپ بارامىز. ويتكەنى «التىن جۇلدىزىن» تاعىپ, قازاق ادەبيەتىنىڭ كلاسسيگى عابيت مۇسىرەپوۆ كەلەدى. قولىنا كىشكەنتاي جونىپ العان تاياعى بار, قارقالىدان ترامۆايمەن عابيدەن مۇستافين جەتەدى. اقباس بۋراداي جەلكىلدەپ تاحاۋي احتانوۆ شىعادى. الدىنا كەلگەندى تەۋىپ, ارتىنا كەلگەندى تىستەپ, الەمگە اتى كەتكەن كلاسسيكتىڭ ءبىرى ءابدىجامىل نۇرپەيىسوۆ جۇرەدى. وڭكەي يمپەريالىق تىلدە سويلەيتىندەردىڭ قورشاۋىندا جۇرەتىن ولجاس اعامىز تۇرادى. قوڭىراۋ تاققان قۇبا نارداي ءابىش اعا كەلە جاتادى. پوەزيا پاديشاسى فاريزا اپامدى كورەم. كوردىڭىز بە, قانداي تۇلعالار! سولاردىڭ ءاربىر شىعارماسى ۇلتتىڭ قازىناسىنا اينالدى. تىرلىكتە سولاردىڭ از-كەم ءىلتيپاتىنا بولەنگەنىمىزگە, كەيدە ساپارلاس, كەيدە سىرلاس, دامدەس بولعانىمىزعا ءوزىمىزدى بۇگىن باقىتتى سانايمىز» دەپ الدىڭعى تولقىن اعالارى تۋرالى اقتارىلىپ سويلەدى.

شارا بارىسىندا وقۋشىلار كەش يەسىنە سۇراقتارىن قويدى. ءبىر جەتكىنشەك سۋرەتكەردەن «كىتاپ وقۋدىڭ ءمانى قانداي؟» دەپ سۇرادى. پروزاشى بالاعا پاراساتتى جاۋاپ بەردى.

«زامان اۋناپ كەتتى. قازىر عالامتور, الەۋمەتتىك جەلى دەگەن شىقتى. بەلگىلى دارەجەدە ونىڭ پايداسى بولار. جوققا شىعارۋعا بولمايدى. بىراق سوندا ادامدار ءبىر-بىرىنە حات جازىپ, ءبىر-ءبىرىن ماقتاپ, ءبىر-بىرىنە رەنىشتى سوزدەرىن ايتىپ, كەسە باس فوتولارىن سالىپ جاتادى. بۇل ماعان جارعا جازىپ كەتكەن جازۋ سەكىلدى اسەر قالدىرادى. ال بار قۇندىلىق كىتاپتا قالدى. بىراق ءتۇبى سوعان كەلەمىز» دەدى راحىمجان اعا. كەش يەسىمەن بىرگە كەلگەن مارجان ەرشۋ مەن باۋىرجان قاراعىزۇلى دا ادەبيەت, كىتاپ تۋرالى ءوز ويلارىن ورتاعا سالدى.

شارانى اتالعان مەكتەپ-ليتسەيىنىڭ ديرەكتورى عالياش قۋانىشبەكقىزى قورىتىندىلاپ, اتىراۋدان ادەيى وقۋشىلارمەن كەزدەسۋگە كەلگەن راحىمجان وتارباەۆقا ريزاشىلىعىن ءبىلدىردى.

مەرەي  دىلدابەكوۆ




تاعىدا

ۇقساس جاڭالىقتار

پىكىر ۇستەۋ

Back to top button