جاقىندا اۋىلدان كيىم-كەشەك الۋعا تۋىس اعام كەلدى. سودان ەكەۋمىز قالاداعى ءبىر ساۋدا ۇيىنە باردىق. اۋەلى ەرلەرگە ارناپ كيىم ساتىپ تۇرعان ءبىر بۋتيككە كىردىك. الدىمىزدان وتكىر قىلىشتاي جالاڭداعان جيىرماداعى جاس جىگىت شىعا كەلىپ: «برات, سىزدەرگە قانداي كيىم كەرەك, كەز كەلگەننىڭ باعاسىن ءتۇسىرىپ بەرەم» دەپ جانى قالماي سويلەي جونەلدى. اعاما ونداعى كيىمدەر ۇنامادى ما, كەلەسىسىنە باس سۇقتىق. وندا دا جاس قازاقتىڭ جىگىتى تۇر ەكەن. تاعى ءبىر دۇكەنگە بارعاندا… وسى كورىنىس قايتالاندى. قىسقاسى, اتالعان ساۋدا ۇيىندە جاپ-جاس زىڭگىتتەي جىگىتتەردىڭ كيىم-كەشەك ساتىپ تۇرعانىن كوردىك. اعام وسى جاعدايدى بايقاپ قالعان بولۋى كەرەك, «نەمەنە, قازىرگى جىگىتتەردىڭ قىزدارمەن ورنى اۋىسىپ كەتكەن بە؟» دەپ ماعان قارايدى.
شىنىندا دا, بۇرىن كيىم-كەشەكتى قىز-كەلىنشەكتەر ساتىپ تۇراتىن. ءبىر جاعىنان, بۇل كاسىپ ولارعا جاراسىپ تۇرۋشى ەدى. بىراق قازىر ۋاقىت وزگەردى. ءبىز بۇل جەردە بىرەۋدى كىنالاپ سويلەۋدەن اۋلاقپىز. الايدا تەپسە تەمىر ۇزەتىن جاس جىگىتتەردىڭ وڭاي, جەڭىل كاسىپپەن نان تاۋىپ جۇرگەنى ءبىرتۇرلى كورىندى.
قازىرگى جاستاردىڭ كوپشىلىگى جاندى قيناپ, اۋىر جۇمىس ىستەگىلەرى كەلمەيدى. «دايىن اسقا تىك قاسىق» بولعىلارى كەلىپ تۇرادى. بىلتىر دوسىمنىڭ ءىنىسى ەلورداداعى ءبىر كوللەدجدە ءۇش جىل وقىپ, ەلەكتريك ماماندىعىن الدى. سودان دوسىم ءىنىسىن قۇرىلىس كومپانياسىنا ءوز ماماندىعىمەن جۇمىسقا تۇرعىزدى. بىراق ول سول جۇمىستى ءبىر اي عانا ىستەپ, «اۋىر ەكەن» دەپ شىعىپ كەتتى. قازىر ءبىر مەكەمەدە كۇزەتشى بولىپ ىستەيدى. «اقشاسى از بولسا دا, جانعا جايلى» دەپ قويادى. استانادا ەلەكترمەن دانەكەرلەۋشى, تەمىر جونۋشى, ۇستا سياقتى جىگىتتەرگە لايىق, جالاقىسى ءتاۋىر كاسىپتەر جەتىپ ارتىلادى, بىراق جۇمىسسىز جۇرگەن جاستار قاتارى ازاياتىن ەمەس. ولاردىڭ كوپشىلىگى زامانعا يكەمدەلىپ, جاڭا كاسىپكە بەيىمدەلگەننەن گورى پاپكى ۇستاعاندى, قاعاز تاسىعاندى ۇناتادى. وسىنداي مىسالداردى كوپتەپ كەلتىرۋگە بولادى.
حالقىمىزدا «ارمانسىز ادام قاناتسىز قۇسپەن تەڭ» دەگەن ناقىل بار. قازىر مەكتەپتە وقىپ جۇرگەن وقۋشىلاردان «قانداي ارمانىڭىز بار؟» دەپ سۇراساڭىز, كوبى ءۇنسىز قالادى. تاتەمنىڭ 10-شى سىنىپ وقيتىن بالاسىنان «وسكەندە كىم بولۋدى قالايسىڭ؟» دەسەم, «بىلمەيمىن, ءبىر بۇيىرعان وقۋ تۇرعان شىعار» دەپ جاۋاپ بەردى. سونداي كەزدە كوز الدىما 9-سىنىپتا وقىپ جۇرگەن ءوزىمدى ەلەستەتتىم. بالا جاسىمنان ادەبيەتكە قۇشتار بولىپ, الماتىداعى ءال-فارابي اتىنداعى قازاق ۇلتتىق ۋنيۆەرسيتەتىندەگى جۋرناليستيكا فاكۋلتەتىندە وقىسام دەپ ارماندادىم. وسى ارمانىمدى ايتىپ, ءبىزدىڭ اۋىلدان شىققان الماتىداعى جازۋشى اعالارىم ساپابەك ءاسىپ پەن قوعاباي سارسەكەەۆكە حات جازدىم. بىراق ارمان الداعان جوق. الماتىدا وقىماسام دا, كوزدەگەن ارمانىما جەتتىم دەپ ويلايمىن.
بيىل ەلىمىزدە «جاستار جىلى» جاريالاندى. بۇگىندە جاستارعا ءبىلىم الۋعا, تولىققاندى ءبىر ماماندىقتىڭ يەسى بولىپ شىعۋعا بارىنشا جاعداي جاسالىپ جاتىر. جۇمىسقا دا ورنالاسۋعا مۇمكىندىك كوپ. تەك ادامنىڭ ايانباي ەڭبەك ەتۋگە قۇلقى مەن نيەتى بولسا, ءبىراز بيىكتى باعىندىرۋعا بولادى. باستىسى, ارمانداي ءبىلۋ كەرەك. جاستار قيىندىقتان قاشپاسا, جەڭىل جولدى تاڭدايمىن دەپ اداسپاسا ەكەن.
