مىرزاتاي جولداسبەكوۆ, مەملەكەت جانە قوعام قايراتكەرى: تاۋەلسىزدىك دەگەن ءتاتتى سىي

مەملەكەت جانە قوعام قايراتكەرى مىرزاتاي جولداسبەكوۆتىڭ ەگەمەن ەلىمىزدىڭ ىرگەسىنىڭ بەكىپ, شاڭىراعىنىڭ كوتەرىلۋىنە سىڭىرگەن ەڭبەگى زور. وتكەن عاسىردىڭ سەكسەنىنشى جىلدارىنىڭ اياعىندا مەملەكەتتىك ماڭىزدى ىستەرگە ارالاسا باستاعان ول قازاقستان تاۋەلسىزدىك العان كەزەڭدە قر پرەمەر-ءمينيسترىنىڭ ورىنباسارى قىزمەتىن اتقاردى. سودان بەرى مەملەكەتىمىزدىڭ باسىنان كەشكەن جاعدايلاردى, حالقىمىزدىڭ ءاربىر قۋانىشى مەن ءسۇيىنىشىن كوز الدىنان تاسا قىلعان كەزدەرى جوق. اكادەميك اسەم استانامىزدىڭ ەلوردا اتانعان العاشقى جىلدارىنان باستاپ, وسى كۇندەرگە دەيىنگى ءومىرىنىڭ, شاعىن شاھاردان بارشا الەم قىزىعاتىن قالاعا اينالۋىنىڭ دا كۋاگەرى. بيىلعى ەلىمىز تاۋەلسىزدىگىنىڭ  25 جىلدىق مەرەيتويىندا جانە استانا كۇنى تويلانۋىنا شامالى ۋاقىت قالعاندا ءبىز مىرزاتاي اعامەن وسى تاقىرىپتار توڭىرەگىندە سۇحباتتاستىق. 

بابالارىمىز وركەنيەتكە ۇلەس قوستى
– مىرزاتاي اعا, ەلىمىز ەگەمەندىگىن الار تۇستا قا­زاقستان رەسپۋبليكاسىنىڭ تۇڭعىش پرەزيدەنتى نۇرسۇلتان ءابىشۇلى نازارباەۆتىڭ قاسىنان تابىل­دىڭىز. ەلباسىنىڭ تاۋەل­سىزدىكتى ورناتۋداعى ءرولى تۋرالى تالاي جەردە اي­تىپ تا, جازىپ تا ءجۇرسىز. دە­سەك تە, ونى ءوز اۋزىڭىزدان ەستى­سەك دەگەن تىلەگىمىز بار.
– ەلىمىز تاۋەلسىزدىك العالى بەرى مەن ەگەمەندىكتى اقىن بولماسام دا جىرلاپ كەلەمىن. مەنىڭ جىرىم دا, ءانىم دە – تاۋەلسىزدىك. ەلباسىنا ار­نالعان «بايتەرەك» دەيتىن ءان دە شىعاردىم. ونىڭ ءسوزىن نەسىپبەك ايتۇلى جازدى. ىلگەرىرەكتە «مەن ەلباسىنىڭ ۇيقىسىز تۇندەرىنىڭ, مازاسىز كۇندەرىنىڭ كۋاسىمىن» دەگەن سۇحباتىم شىققان. شىندىعىندا دا سولاي.
قازاقتا ارعى-بەرگى زاماندا نەبىر كەمەڭگەرلەر, نەبىر حاندار, حانداردىڭ حانى – ابىلاي وتكەن. نەبىر جىراۋ­لار, جىراۋلاردىڭ جىراۋى – بۇقار وتكەن. نەبىر دانالار, دانالاردىڭ كوسەمى – اباي وتكەن. نەبىر اقىندار, شەشەندەر, باتىرلار وتكەن. بىراق نۇرسۇلتان نازارباەۆتاي ادام بولعان جوق. نەگە دەيسىز عوي؟ تاريح­تان ءبىز بىلەتىن قازاق دالا­سىن­داعى ەرلىك پەن دانا­لىقتى, قايسارلىقتى, كوسەم­دىكتى, شەشەندىكتى ۇزبەي كەلگەن ۇلىلارىنىڭ بار­لىعى ارمانداعان تاۋەل­سىز­دىكتى نۇرسۇلتان نازارباەۆ ور­ناتتى. مەملەكەت قۇرىپ, ونىڭ ەكونوميكاسىن قا­لىپ­تاستىردى. بۇل مەم­لە­كەتتى الەمگە تانىتىپ, مو­يىنداتتى.
– بۇگىنگى كۇنى كوپشىلىك تاۋەلسىزدىكتىڭ قادىرىن جەتە ءتۇسىنىپ ءجۇر مە؟ بۇل جونىندە ءسىزدىڭ پىكىرىڭىز قانداي؟
– ەگەمەندىكتىڭ الدىندا دا, تاۋەلسىزدىكتىڭ العاشقى جىلدارىندا دا, جۇرتتىڭ نە بولامىز دەپ, باسى شىر اينالعان كەزەڭدە ونىڭ ىستىق-سۋىعىنا كونگەن, سو­نىڭ راحاتىن دا سەزىنىپ, بەي­نەتىن دە كورگەن ادامبىز. قازاق – دانىشپان, كەمەڭ­گەر حالىق. بىراق اباي سىنا­عانداي, قازاقتىڭ ءبىر باسىندا كەمشىلىك تە جەتىپ ارتىلادى. باسىنان اسىپ توگىلىپ جاتىر دەسەك تە بولادى.
تاۋەلسىزدىك العانىمىزدا زامان تۋدىرعان نەبىر قوز­عالىستار پايدا بولدى. نەشە ءتۇرلى قيمىل-ارەكەتتەر بولىپ, جۇرت جينالىپ الىپ داۋرىقتى. ەگەمەندىككە جەتە الماي جۇردىك قوي, سونىڭ ءبارى بىزگە نە كەرەك ەدى؟ ءبىز ازات­تىقتى قانسىز الدىق. تاۋەل­سىزدىگىمىزدى جاريالادىق.
مەن داۋرىقپاعا سالعان جۇرتتى جيناپ الىپ: «قازاق, سەنىڭ ەكى جارىم مىڭ جىل تاريحىڭ بار, سودان بەرى ءتا­ۋەل­­سىزدىكتى اڭساعان جوقسىڭ با؟ وسى جولدا قانشاما با­تىرلارىڭ, قانشاما حان­دارىڭ, قانشاما كەمەڭ­گەر­لەرىڭ باسىن تىكتى. ەل شەتىنە جاۋ كەلسە, ۇلتاراقتاي جەردى قورعاۋ ءۇشىن قازاق ءبىر جەردەن تابىلدى. قازاقتىڭ باسى قوسىلۋى ءۇشىن ونىڭ باسىنا قايعى ءتۇسىپ, بۇلت ءۇيىرىلۋ كەرەك پە؟» دەدىم.
1986 جىلى قازاقتىڭ باسى بىرىگىپ, جۇدىرىقتاي توپتاستى. مەنىڭشە, قاي جاعدايدا دا قازاقتىڭ باسى ۇنەمى ءبىر بولۋى كەرەك. تاۋەلسىزدىك ءۇشىن از قان توگىلگەن جوق. ورحون ەسكەرتكىشتەرىندە, كۇلتەگىن باباعا ارنالعان جىردا «مەن قارا تەرىمدى توكتىم, قىزىل قانىمدى اعىزدىم» دەگەن جولدار دا بار. ودان ارتىق قالاي ايتۋعا بولادى؟
تاۋەلسىزدىك جولىندا قازاق­تىڭ كورمەگەن قيىندىعى, شەكپەگەن ازابى, كورمەگەن قور­لىعى جوق. ماسەلەن, ار­عى­سىن ايتپاعاندا, بەرگى ءۇش عا­سىرعا جۋىق رەسەيدىڭ بودانى بولدىق. ەشكىمگە قياناتى جوق, كەڭ دالادا بەيبىت تىرشىلىك ەتىپ وتىرعان حالىقتىڭ اراسىنا ۇرەي ءتۇستى. سول كەزدە قازاقتىڭ بايلارىن, حانداردىڭ ءبارىن «شىنجىر بالاق, شۇبار ءتوس, پالەن-تۇلەن دەپ» اقىماق قىلدى. «قازاقتىڭ ەكى پرو­تسەنتى عانا ساۋاتتى بولدى» دەگەن سوزدەر شىقتى. ول ۋاقىتتاعى بيلىكتىڭ ءسوزىن ءوزىمىز «ءيا, سولاي بولدىق» دەپ قايتالادىق. بۇل نە دەگەن سۇمدىق؟ بابالارىمىز مۇمكىن كيريلليتسانى وقىماعان شىعار, الايدا وزىنە دەيىنگى, قازاقپەن بىرگە جاساسىپ كەلگەن جازۋلاردىڭ بارلىعىن مەڭگەرىپ, وركەنيەتكە ۇلەس قوستى. قايسىبىرىن ايتايىن, فارابيدەن باستاپ نەبىر دانالارىمىز وتكەن. سوندىقتان تاۋەلسىزدىگىمىزدىڭ قادىر-قاسيەتىن ءاربىر ادام تۇسىنە جۇرگەنى ابزال.
«قازاق – جىلقى مىنەزدى» دەپ بىردە جازعانىم بار. باياعىدا ءبىزدىڭ ەلدە تاسقاسقا دەيتىن ات بولدى. بەيشارانىڭ كوزىنە كوك شىبىن ۇيمەلەتىپ, ونى قوسقا دا قوسادى, سوقاعا دا تىركەپ, ارباعا دا جەگەدى. ارقاسى ابدەن جاۋىر بولعان كەزدە تاسقاسقانى ءبىر ايعا بوس جىبەرەدى. ءبىر ايدان كەيىن قاراتاۋدىڭ باۋرايىنداعى شۇيگىن ءشوپتى جەپ, ول ەسىن جينايدى. سول كەزدە ماڭا­يىنا ادام جولاتپايدى. قازاق – سونداي حالىق. كەشە­­گىسىن ۇمىتىپ كەتەدى. اياز بي اتامىزدىڭ اقىلدى ءسوزىن دە, كەشە كىم بولدىق, قازىر كىم بولدىق, سونى دا ۇمىت­پاۋىمىز كەرەك.
انەبىر جىلدارى مەن «جامبىل قايتا ءتىرىلدى» دەپ كىشكەنتاي ءبىر اقىن بالانى قولىنان جەتەكتەپ, ساحناعا شىعاردىم. «مىرزاتاي اتام­نىڭ الدىنا بارىپ, باتاسىن الامىن» دەپ ءوزى كەلدى. سوندا ول «تاڭىردەن كەلگەن ءتاتتى سىي» دەپ, تاۋەلسىزدىك تۋرالى ولەڭ وقىدى. ونىڭ ءدامى اۋزىمىزدان قالاي تەز كەتىپ قالادى؟ ءومىر بويى ءدامى كەتپەۋ كەرەك.
كەشە قولىمىز كىسەندەۋلى, اياعىمىز بايلاۋلى بولدى. تاۋەلسىزدىك الدىق, تاۋەلسىز ەل بولىپ, ەركىن سويلەي الاتىن بولدىق. بىراق ەركىندىكتىڭ ءجونى وسى ەكەن دەپ, ەلدىڭ شىرقىن بۇزۋعا, ەل اراسىنداعى تىنىشتىقتى شايقاۋعا ەش­كىمنىڭ دە قاقىسى جوق.

تۇركى دۇنيەسىنە نوبەل سياقتى سىيلىق قاجەت
– ءسىز تۇركى الەمى اقساقالدار كەڭەسىنىڭ العاشقى توراعاسى ەكەنسىز. بۇگىندەرى تۇركى الەمىنىڭ بىرىگۋى تۋرالى كوپ ايتىلۋدا. سول ءۇشىن قازىر نە ىستەۋىمىز كەرەك؟
– نۇرسۇلتان نازارباەۆتىڭ تۇركى دۇنيەسىن, تۇركى تەكتەس حالىقتاردىڭ باسىن قوسۋ, بىرىكتىرۋ جونىندەگى ساياساتىن قولداۋىمىز كەرەك. بۇل باعىتتا پرەزيدەنت كوپ جۇمىستاردى ىستەپ جاتىر. وسى كىسىنىڭ ىق­پالىمەن تۇركى مەملەكەتتەرى باسشىلارىنىڭ كەڭەسى قۇ­رىلدى; تۇركى مەملەكەتتەرى سىرتقى ىستەر مينيسترلەرىنىڭ كەڭەسى پايدا بولدى; تۇركى مەملەكەتتەرى پارلامەنتىنىڭ كەڭەسى جۇمىسىن باستادى;
تۇركى مەملەكەتتەرى اقساقالدار كەڭەسى قۇرىلىپ, حالىقارالىق تۇركى اكادەمياسى اشىلدى. وسىنىڭ ءبارى از ەمەس. ەندى وسىنىڭ شەڭبەرىندە تۇركى دۇنيەسىنىڭ ىنتىماعىنا قىز­مەت جاساۋىمىز كەرەك.
تۇركى دۇنيەسىنىڭ باسىن بىرىكتىرۋدە قازاق حالقىنىڭ ورنى بولەك. «تۇركىستان – ەر تۇرىكتىڭ بەسىگى عوي, تۇركىستان – ەكى دۇنيە ەسىگى عوي… قارا شاڭىراق قازاقتا قالعان جوق پا؟» دەپ ماعجان اعامىز ايتقانداي, ءبىز – قارا شاڭىراقتىڭ يەسىمىز.
قازىرگى ۇرپاقتى اتاڭ ءبىر دەگەن رۋحتا تاربيەلەۋمىز قاجەت. سەنىڭ تۇركى كىندىكتى ازەربايجانمەن, تۇرىكپەن, قىرعىزبەن, وزبەكپەن, ساحامەن, تاتارمەن, باشقۇرتپەن, قارايىممەن, قاراشايمەن تەگىڭ ءبىر دەپ تاربيەلەۋمىز كەرەك. مەنىڭ مىناداي ءۇش ۇسىنىسىم بولدى: ءبىرىنشىسى, ءبولىنىپ كەتكەنگە دەيىنگى ورتاق تاريحتى ءبىر تاريح قىلىپ جازىپ, مەكتەپتەردە, جوعارى وقۋ ورىندارىندا وقىتۋ; ەكىنشىسى, تۇركى دۇنيەسى دەگەن تەلەراديوارنا اشۋ. سول ارقىلى تەكتىلىگىمىزدى, بىرلىگىمىزدى ناسيحاتتاي بەرۋ; ءۇشىنشىسى, دۇنيەجۇزىنىڭ نازارىن اۋدارۋ ءۇشىن تۇركى دۇنيەسىنە سىڭىرگەن ەڭبەگى ءۇشىن نوبەل سىيلىعى سياقتى سىيلىق تاعايىنداۋ. ازىرگە كورىپ وتىرعانىم وسى. «بارماساڭ, كەلمەسەڭ جات بولاسىڭ» دەيدى. الىس-بەرىس, قارىم-قاتىناستى جيىلەتە بەرۋىمىز كەرەك.
– شاتاسپاسام, الدىڭعى ەكى ۇسىنىسىڭىز ىسكە استى عوي دەيمىن…
– ءيا, ىسكە استى. قۇداي قا­لاسا, ءۇشىنشىسى دە ورىندالادى دەپ ويلايمىن. وزبەكتەر, تۇركىمەندەر بەرى قاراسا ورتاق قاراجات شىعارىپ, قور جاساساق رۋحىمىز كوتەرىلەدى. سوندا نوبەل سياقتى سىي­لىقتى تاعايىنداساق, ەرتەڭ دۇشپاندار دا بىزگە قاراپ: «بۇلار ەشكىمنەن كەم ەمەس ەكەن عوي» دەپ ويلاۋشى ەدى. بىزدەگى بايلار مەنىڭ قولىما ميلليارد بەرسە, سول سىيلىقتى ءوزىم-اق تاعايىندار ەدىم.

استانا رۋحانياتىمىزدىڭ ورداسىنا اينالا باستادى
– قازاقستان پرەزيدەنتىنىڭ «100 ناقتى قادام» باع­دارلاماسىنىڭ قادام­دا­رىنىڭ بىرىندە استانانى كاسىپكەرلەردى, ستۋدەنتتەردى, زەرتتەۋشىلەردى, بارلىق وڭىرلەردەن تۋريستەردى تارتاتىن ەۋرازيانىڭ ىسكەرلىك, مادەني جانە عىلىمي ورتا­لىعىنا اينالدىرۋ تۋرالى ايتىلادى. ءسىز ل.گۋميلەۆ اتىنداعى ەۋرازيا ۇلتتىق ۋنيۆەرسيتەتىنىڭ رەكتورى كەزىندە سونى باستاپ بەردىڭىز. ءبىراز جاقسى عالىمداردى, جازۋشىلاردى, جالپى شى­عارماشىلىق ادامدارىن ەلورداعا الدىرتتىڭىز. بىراق ءالى كۇنگە دەيىن «الماتى – مادەني استانا» دەپ ايتىلىپ ءجۇر. استانا ءالى سونداي دەڭگەيگە جەتكەن جوق پا؟ وسى جونىنەن پىكىرىڭىزدى بىلە وتىرساق.
– استانا دەيتىن عاسىرلار بويى قالىپتاسادى. «ءۇي سالعاندى, زاۋىت, فابريكا سالعاندى كوردىك. بىراق قالا سالعاندى, ونىڭ ىشىندە استانا سالعاندى كورگەن جوق ەدىك, قۇداي ونى دا وزىمىزگە كور­سەتتى» دەپ جازعانىم بار ەدى.
ال, جاڭا ەلوردا سا­لىن­عالى 20 جىلعا جەتپەيتىن ۋاقىتتا استانا قازىر بۇكىل قازاقستاننىڭ عانا ەمەس, كۇللى ەۋرازيا كەڭىستىگىنىڭ ايناسىنا اينالدى. بىزگە كىشكەنە سابىر كەرەك ەمەس پە؟ قۇدايعا تاۋبە دەمەيمىز بە؟ قازىر استانا رۋحانياتىمىزدىڭ دا, پاراساتىمىزدىڭ دا, سايا­ساتىمىزدىڭ دا, ۇلكەن تابىس­تارىمىزدىڭ دا ورداسىنا
اينالدى.
الماتىنىڭ قازاق ينتەلليگەنتسياسى مەن ۇلتتىق ءداس­تۇرىمىزدى قالىپتاستىرۋداعى, تاۋەلسىزدىگىمىزدى تەربەگەن التىن بەسىگى رەتىندەگى ءرولىن ەشقاشان ۇمىتا المايمىز. ونى ەشكىم ەش عاسىردا, ەش مىڭجىلدىقتا كەمىتە المايدى. الماتى – التىن بەسىگىمىز جانە كەرەمەت ادەمى قالا. ۇلتتىق عىلىم اكادەمياسىن قالىپتاستىرعانداردىڭ كوزى ءتىرىسىنىڭ كوبىسى ءالى سوندا ءجۇر. جازۋشىلاردىڭ ءبىرازى دا سوندا قالدى.
ەكى قالانى شاتاستىرۋعا, شاعىستىرۋعا بولمايدى. ماسەلەن, تۇركياداعى ستامبۋل مەن انكارانىڭ تاريح­تان الاتىن ءوز ورىندارى بار. سوندىقتان استانا اكىم­شىلىك تۇرعىدان عانا ەمەس, رۋحا­نياتىمىزدىڭ دا استاناسىنا اينالا باستاعانىن قايتادان قايتالاپ ايتايىن. وسىندا كەلىپ جاتقان, وسىندا ءومىر ءسۇرىپ وتىرعان عالىمدار, ءبىلىمپازدار, ونەر قايراتكەرلەرى ەشكىمنىڭ تاقياسىنا تار كەلە قويمايدى دەپ ويلايمىن.

مەنىڭ «قوسباسارلارىم» كەشەگى «قوسباسارلاردىڭ» جالعاسى
– جاقىندا يليا جاقا­نوۆتىڭ ءسىزدىڭ كومپو­زي­تورلىق, كۇيشىلىك ونەرىڭىز تۋرالى «دۇنيە, شىركىن» اتتى كىتاپتىڭ تۇساۋكەسەرى ءوتتى. ونىڭ بەتاشارىنا ءوزىمىز دە كۋا بولدىق. سوندا كىتاپ اۆتورى سول قىرى­ڭىز­دى جاقسى اشقانى ايتىلدى. بۇعان دەيىن بويىڭىز­داعى سول ونەرىڭىزگە سەنىمدى بولدىڭىز با؟
– جوق, سونداي سەنىمدە بولعان جوقپىن. فاريزامەن, ابىشپەن ءجيى كەزدەستىك قوي. جولساپارلاردا ۇشەۋمىز بىرگە جۇردىك. سوندا فاريزا: «اعا, دومبىرا ۇستاپ, ءبىر كۇيىڭىزدى تارتىپ, ءانىڭىزدى ايتىڭىزشى» دەپ ۇنەمى سۇرايتىن. مەن: «وي, فاريزا, مەنىكى انشەيىن ءبىر اۋەن عوي ءومىر بويى مەنى جەتەلەپ كەلە جاتقان» دەپ قۇتىلاتىنمىن. ال نەگىزىنەن مەنىڭ اۋەندەرىم قايعىمدى دا, قۋانىشىمدى دا ءبولىستى, ماعان اقىلشى بولدى, مەنىڭ سىرلاسىما اينالدى. كەيبىر تابىسقا جەتسەم, سوعان ورتاق بولدى. كەيىننەن ەرمۇرات ۇسەنوۆ دەگەن كومپوزيتور كەيدە دومبىرا تارتقانىمدا ۇنىنە قۇلاق ءتۇرىپ: «اعا, مىناۋ «قوسباسار» عوي» دەيتىن.
ءبىر كۇنى بەلگىلى كۇيشى جانعالي ءجۇزباي كەلدى. وعان: «جانعالي, مىنانداي كۇيىم بار. بۇل مەنىمەن كەمىندە وتىز-قىرىق جىل جولداس بولىپ كەلە جاتىر. بۇل ءوزى قازىر قالىپتاسىپ, قۇرالدى. تۇتاس تۇسكەن سياقتى دۇنيەگە اينالدى. سەن تىڭداپ كورشى» دەپ ەدىم, ول: «اعا, بۇل «ويتولعاۋ» عوي» دەپ جاۋاپ بەردى. قازىر بۇل كۇي اتىراۋداعى دينا نۇرپەيىسوۆا وركەسترى مەن ورالداعى داۋلەتكەرەي ور­كەسترىنىڭ رەپەرتۋارىنا كىردى. وسىندا يليامەن كەزدەسۋ ءوت­كەندە ەركىن دەيتىن باس ديريجەر كەلىپ, سونىڭ پارتيتۋراسىن جاساپ, قازاق ۇلتتىق ونەر ۋنيۆەرسيتەتىنىڭ وركەسترىنە سالىپ, ورىندادى.
مەنىڭ «قوسباسار» دەيتىن كۇيىم كەشەگى ۇلىلار تۋدىرعان «قوسباسارلاردىڭ» داستۇرىندە تۋعان. وزىمە كوپ جىلداردان بەرى اۋەندەر كەلەدى. ولار قالىپ­تاسىپ, انگە اينالادى.
كوبىنەسە تاڭعا جاقىن تۋادى.
مەن نوتا بىلمەيمىن, سوندىق­تان كەيبىرەۋىنەن ايىرىلىپ قالامىن. كەيبىرەۋى قايتىپ كەلەدى.
«بارلىق جاقسىلىق انادان» دەيدى عوي. مەنىڭ انام ءانشى, اقىن ەدى. الپىس بەس جىلدان كەيىن انامنىڭ مەنىڭ قۇلاعىما بالا كەزدەن سىڭىرگەن ەكى ءانىن ەسىمە ءتۇسىرىپ, نوتاعا ءتۇسىرتتىم.
مەن يلياعا: «مەنى كومپوزيتور قىلىپ نە كەرەك, ىڭ­عايسىز عوي. قۇدايدىڭ ماعان بەرگەن باسقا دا باقىتى جە­تەدى» دەپ ايتقانمىن. سوندا ول: «باسقاسىن ايتپاعاندا, «دۇنيە, شىركىن» سياقتى ءبىر انمەن اتالارىمىز حالىق كومپوزيتورى اتانعان» دەپ جاۋاپ بەردى. سوندىقتان كىتاپتىڭ اۆتورى مەن ەمەس قوي, ونى يليادان سۇراۋ كەرەك.
ءان, كۇي شىعارۋىما وسكەن جەرىمنىڭ اسەرى بولدى دەپ ويلايمىن. اۋىلىمدا انشىلەر, كۇيشىلەر كوپ بولاتىن. قىز­دار شەتىنەن شاڭقوبىزشى ەدى. سونداي قۇدىرەتتى شاڭ­قو­بىزشىلاردى ءالى كۇنگە دەيىن كورگەن ەمەسپىن. وسى قۇدىرەتكە ءالى كۇنگە دەيىن تاڭىم بار.
ونى اۋىلىمىز ارالاس بولعان سوڭ, ىلەكەڭ دە كوردى. شىنتۋايتىندا ايتسام, قۇدايعا تاۋبە, مەن جايىندا از جا­زىل­عان جوق. بىراق مەن جا­يىندا يلياداي جۇرەكپەن, تەرەڭ جازعان ماتەريال وسى كۇنگە دەيىن بولعان جوق. مەنىڭ ەڭ­بەگىمدى باعالاپ, قالاي بولسىن سولاي ەموتسياعا بەرىلىپ جازباعان عوي. ءاندى ورىنداۋشىلار نەمەسە سونى تىڭ­داۋ­شىلار, ءاننىڭ قادىرىن بىلەتىن مۋزىكانتتار, كوم­پوزي­تور­لاردىڭ پىكىرىن تىڭ­داعان. كىتاپتى ەكى جارىم جىل تاپ­جىلماي جازدى. كۇنارا مەنى­مەن ءبىر ساعات-ءبىر جارىم ساعات سويلەسىپ تۇردى. ول – قازاق­تىڭ يلياسى, مەنىڭ دوسىم, باۋىرىم, وعان ريزامىن.
– اعا, ۇلتقا سىڭىرگەن ەڭبەگىڭىز كوپ. ءالى دە ال­عان باعىتىڭىزدان تايماي, سەكسەننىڭ سەڭگىرىنە القىنباي شىعىپ باراسىز. اللا عۇمىرىڭىزدى ۇزاق ەتىپ, ورتامىزدا امان-ەسەن جۇرە بەرىڭىز.

امانعالي قالجانوۆ