– بابالارىمنىڭ اتا ءداستۇرىن جالعاستىرىپ, دالانى مالعا تولتىرىپ, داۋلەتىن اسىرىپ جۇرگەنىمە جيىرما جىلدان استى. بۇل كاسىپپەن اكەم اينالىسقان, اتام دا ءتورت تۇلىكتى تولدەتكەن.
داۋلەت ەڭبەكتەنگەن جانعا بىتەدى. بابالارىم ماعان اشاتۇياق قالدىرماسا دا, ولاردان ماعان قامشىسى قالدى, ەر-توقىمى قالدى, مالدىڭ بابىن تاپقان اتا كاسىپتىڭ قۇپياسىن قالدىردى. ءيا, ول قۇپيانى بىلمەسەڭ, قۇت كەلمەيدى. مەن دە سولاردىڭ ىزىمەن قولىما قامشى ۇستاپ, اتقا قوندىم, مال سوڭىنا ءتۇستىم, ونىڭ ءونىمىن جاراتۋدى جاڭعىرتتىم. اتا كاسىبى ءداستۇرىن ءوز بىلگەنىممەن تولىقتىردىم.
وسى ءىلىمنىڭ ارقاسىندا دالانى ءۇيىرلى جىلقىعا, قوتاندى قويعا تولتىرىپ, ءىرى قارانىڭ سانىن كوبەيتتىم. ەل تاۋەلسىزدىگى كۇنىندە ەلباسىنىڭ قولىنان جوعارى اتاقتى الىپ تۇرىپ «قاراپايىم قويشىنىڭ بالاسىمىن. سول شارۋاشىلىقتا ءوسىپ, بۇگىنگى تاڭدا جۇمىس جاساپ جاتىرمىن. بۇل ماراپات قويشىلاردىڭ ماراپاتى دەپ تۇسىنەمىن» دەۋىمنىڭ دە سىرى سوندا.
بۇل ماراپات – اشارشىلىق جىلدارى بار مالىن حالقىنا ازىققا تاراتىپ بەرىپ, استىنداعى جالعىز اتىن دا سويىپ بەرگەن سوڭ دۇنيەدەن وتكەن اتامنىڭ دا سياپاتى, ومىرىندە قوي باعىپ, 100 قويدان 150 قوزى الۋدىڭ ءتاسىلىن ۇيرەتىپ كەتكەن اكەمنىڭ سىيلىعى, حالقىمنىڭ اتا داستۇرىنە دەگەن قۇرمەتى.
حالىق تا – اللانىڭ ءبىر اتى. لايىم, حالقىمىزدىڭ وزەگىن تالدىرماسىن, ءاردايىم داۋلەتى تاسىپ, اۋزىنان اعارعان ۇزىلمەسىن دەپ تىلەيمىن. سول ءۇشىن ەڭبەك ەتىپ جاتىرمىن. ەڭبەك ادامىنا قۇرمەت كورسەتىلىپ, شارۋاشىلىعىمىز ورلەپ جاتسا, نەسىبەمىز ارتىپ, حالىقپەن بىرگە ءبىز دە گۇلدەنە بەرەمىز.
