قازىرگى ءۇي قىزمەتشىسىنىڭ دە جۇمىسى جەڭىل ەمەس. بۇرىندارى ءۇي شارۋاسىنا كەلگەندە قازاقتىڭ بايبىشەسىنىڭ ءار كەزدە كومەكشىسى بولعان. ابىسىن-اجىنى, كەلىن-كەپشىك, كورشىنىڭ كەمپىرى دەگەندەي كىسى قولىن قاجەت ەتەتىن جاعدايدا جاناشىرى جانىنان تابىلعان. بۇگىنگىنىڭ تىرلىگى باسقاشا. كوبىسى جۇمىسباستى. باي-باعلانداردىڭ كەيبىر ەركەتوتايلارى ءۇي شارۋاسىن دوڭگەلەتىپ الىپ كەتە المايدى. بىراق ول ءمىن ەمەس, ۇلگەرمەي جاتسا ءۇي قىزمەتشىسىن شاقىرتا قويادى. بۇل – اعىلشىن تىلىنەن «clean» تازالىق دەگەننەن شىعاتىن كلينينگتىك بيزنەس وكىلدەرى. ياعني ءۇي تازالاپ, ەدەن جۋىپ, كىر شايىپ, قازان قايناتىپ اس پىسىرەتىن امبەباپ جاندار.
ولاردىڭ ستاتۋسى ەلىمىزدىڭ ەڭبەك زاڭىندا كورسەتىلگەن. بار قىزمەتى ەڭبەك شارتىمەن راستالىپ, جۇمىس بەرۋشىنىڭ اراسىنداعى جەكە ەڭبەك داۋلارى تاراپتار كەلىسىمىمەن نەمەسە سوتتا شەشىلەدى دەلىنگەن. الايدا ەكى جاقتىڭ دا ارەكەتتەرىن كۋالاندىراتىن ەڭبەك شارتىن جاساۋعا ەشكىم قۇلىقتى ەمەس. قۇلىقتى بولمايدى دا, ءويتكەنى ءۇي قىزمەتشىلەرى دە, ونى جۇمسايتىندار دا بۇل تىرلىكتى جەكە شارۋاسى رەتىندە قارايدى. كىسىگە جالدانۋشى دا قۇقىعىن قۋماق تۇگىل ءوز مىندەتىندەگى قىزمەتتەردىڭ تىزبەگىن دە انىقتاپ, وعان تولەنەتىن اقىنىڭ دا اۋقىمىن بىلە بەرمەيدى. اركىم وي-ءورىسى مەن الىنە قاراي ءبىتىپ بولمايتىن كۇندەگى كۇيكى تىرلىكتىڭ تىزگىنىن وزىنشە الىپ ءجۇرىپ, مادەنيەتىن دە وزىنشە قالىپتاستىرىپ جاتىر. بۇل جەردە بىرەۋدىڭ قۇلاق كەستى قۇلىنا اينالۋعا دا, نە بولماسا ءوز قۇقىعىن اياقاستى ەتپەي, قارىم-قاتىناستى لايىقتى دارەجەدە ورناتىپ جۇمىسىن جۇرگىزۋگە بولادى. بىراق بۇل ەل قىزىعاتىن مانساپ ەمەس. سول سەبەپتى دە امالى جوقتار مەن ستۋدەنتتەر عانا كەلىسەدى.
ازىرگە ءۇي قىزمەتشىسىنەن ءبىر عانا نارسە تالاپ ەتىلەدى: ول بار-جوعىن بىلدىرمەي, دىبىسىن شىعارماي ءۇش مەزگىل تاماعىن ىستەپ, ىدىس-اياعىن سىلدىرلاتپاي جۋىپ, اس ءۇيدىڭ بار جۇمىسىن جولعا قويىپ, جاتىن بولمەلەردى جۋىپ الىپ, ايىنا ءبىر-ەكى رەت ەسىك-تەرەزەنى جۋىپ, كىلەم قاعىپ تازالاپ الۋ كەرەك. وسى ءۇشىن كەلىسىلگەن اقىسىن الادى. از قاراجات ەمەس. سول سەبەپتى تولىق جۇمىس كۇنىنە جۇمىسقا الىپ, ءىشىپ-جەيتىنىن دە موينىنا ءىلىپ, ءۇي ەگەسىمەن بىرگە تۇراتىن قىزمەتشىنى جالداۋ قىمباتقا تۇسەدى.
«مەن ەكى بىردەي وتباسىندا تۇراقتى تۇردە بارىپ-كەلىپ ءۇي شارۋاسىن ءبىتىرىپ ءجۇرمىن. ول الداعى ءۇش كۇننىڭ تاماعىن ازىرلەپ, ءۇيدى جيناپ, كيىمدەردى جۋىپ, ۇتىكتەپ ورىن-ورنىنا قويىپ كەتەمىن. كىسىنىڭ ۇيىنە كەلىپ اقىسىنا جۇمىس جاساپ جاتقاننان كەيىن ءوزىڭنىڭ شارۋاڭدى ۇمىتاسىڭ. قازىر وتىمەن كىرىپ, سۋىمەن شىعاتىنداي الىپ بارا جاتقان تىرلىك جوق, ءبارى اۆتومات. سوندا دا سول ءۇيدىڭ ءبىر ادامىنا اينالۋىما ءبىراز ۋاقىت كەرەك بولدى. ءبىر-بىرىمىزگە سەنىم دە كەرەك, اركىم ءوز ورنىن بىلگەن ءجون. ەڭ باستىسى, ىشتەگى كەدەرگىنى جەڭۋ كەرەك. «حوزيايكام» تەلەفون ۇستاعانىمدى جاقتىرمايدى. العاشىندا رەنجيتىن ەدىم, كەيىن ۇيرەنىپ كەتتىم. باستىسى, جاقسى «حوزيايكا» تابۋ قيىن, ولارعا دا جاقسى قىزمەتشى تابۋ وڭاي ەمەس. وسى جەردە مۇددەلەرى توعىسقان جاندار ءبىر-ءبىرىنىڭ كوڭىلىن قالدىرماي كۇندەلىكتى تىرلىكتى جەڭىلدەتۋگە بار كۇشىن سالادى. بۇل جۇمىستىڭ دا ءمانى سول» دەيدى دانا. جوعارى ءبىلىمدى مامان ەلگە ورالعان سوڭ, لايىقتى جۇمىس تابا الماي وسى كاسىپپەن اينالىسىپ ءجۇر ەكەن. ول جۇمىسىنىڭ قۇپياسىمەن بولىسۋگە قۇلىقتى بولماي, «ەڭ باستىسى, كىمگە قىزمەت ەتسەڭىز دە, وتباسىنىڭ ىشكى احۋالىن بوتەن ادامدارعا ايتپاعان دۇرىس دەدى. تۇسىنىكتى. بۇل دا ءوزىن-ءوزى ەڭبەكپەن قامتىپ, نانىن تاۋىپ جۇرگەندەردىڭ – باستى قاعيداسى.
