ءاز ناۋرىز اۋەندەرi

كوز الدىڭا كوگiلدiر

كوكتەمنiڭ ءساتiن وڭگەرiپ,

سەرپiلiپ كوككە كوڭiل بiر,

سەزiمگە وتتى دەم بەرiپ,

سال ءاندi, قالقا, توگiلدiر,

كۇن استىندا تەربەلiپ…

 

عاسىرلاردا جوعالتپاي ەل كيەسiن,

ۇرپاق وزىپ, بيiكتەرگە ورلەسiن!

توعىز, توعىز قۇمالاقتار… توعىزدىق…

جەتiلدiرسiن ۇل-قىزىمنىڭ زەردەسiن.

 

كوككە ەنiپتi كوكجيەك پەن بار اسپان,

دارحان كوڭiل بيiك شىڭمەن تالاسقان.

تۇلكi تىماق, زەرلi كامزول, كەڭ دالا –

قىز-بوزبالا كۇلكiسiمەن جاراسقان.

 

«الدىمدا اسۋ تۇر ءالi,

اسقارلار – اسقاق مەكەنiم.

مەن ەدiم الاش قىرانى

بۇلتتان دا ءارi وتەمiن.

الەمنiڭ الىپ شىراعى –

قالىقتاپ كۇنگە جەتەمiن!

تىنشۋ كوكتiڭ تورiنە

قالىقتاپ قانات كەرەمiن.

ابىروي دارىپ ەلiمە,

قۇت قونىپ بايتاق جەرiمە,

بيiكتەن ءدايiم مەنi ەلiم,

كورەرiنە سەنەمiن!.»

 

جىل كەلەدi –

كوش-كەرۋەن, سالتانات.

جىل كەلەدi

جاقسىلىعىن ارقالاپ.

جىل كەلەدi

اق تاڭدارداي ارايلى,

جىل كەلەدi

اڭسارداي-اق تالايعى.

 

قۇتتى بولعاي,

ۇلۋ جىلى, قادامىڭ!

ورتا تولعاي,

گۇلگە ورانىپ الابىم.

تىنىس قونعاي,

يەن توسiنە دالانىڭ,

ىرىس ورناي

ورامىنا قالانىڭ…

 

جىل كەلەدi

كوكتە دە كۇن كۇلەدi,

نۇر توگەدi

جەردiڭ ءجۇزi تۇلەدi.

ۇلۋ مىرزا –

بۇل دا كۇتكەن جىل ەدi

حالقىم ىرزا,

قابىل بولعاي تiلەگi!

… جىل كەلەدi…

 

 

كوكتەم كۇلiپ, سەزiلمەي كۇن ىزعارى,

كومكەرگەندە جايقالا گۇل دالانى.

جاۋقازىنداي ەلiمنiڭ ءۇر قىزدارى,

مىڭ بۇرالا بيلەيدi, ىرعالادى.

 

جان تەربەسە قازاقىلىق ءان سازى,

شات كۇلكiمەن اتسا قىزىق جاز تاڭى.

…سال-سەرiنiڭ اينىمايتىن سەرiگi,

جۇيرiك جىلقى,

بەرەن مىلتىق ءھام تازى.

 

 

ناۋرىزعا جاپپاي شاقىردى,

جاماعات جاتىر جيىلىپ.

تاۋىپ اپ اينا تاقىردى,

وينايىق اسىق يiرiپ.

قۇلاشتاپ, كانە, اتايىق,

كومبەنi شىعار شارشىدان

قىزىققا بەيقام باتايىق,

ساقامىز ءتۇسسiن الشىدان!

 

 

سارىارقانى ايمالاپ تاڭ شۋاعى,

اشىلماعان كوكتەمنiڭ بار سىرى ءالi.

بورiكتi ەردiڭ كورiكتi قولىمەنەن,

شاڭىراقتىڭ ۋىعى شانشىلادى.

 

 

جاساۋى مول كەڭ كيiز ءۇي – قىرمىزىم,

جاراسادى جايعاستىرسا ءۇر قىزىن.

قان قىزدىرىپ, شالقىتادى كوڭiلدi,

ارۋ قىزدار ساپىرعاندا قىمىزىن.

 

 

كۇلكiسiمەن كوركەم-كوركەم كۇي كەشكەم,

قاراكوزگە ارنالادى جىر-دەستەم.

كەشە جەتكەن ءاز ناۋرىزدىڭ اۋەنi,

شولپىسىنىڭ سىڭعىرىمەن ۇندەسكەن.

 

 

التى اي قىس ايىل جيدى كوكتەمدە كەپ,

جازيرا ماڭ – قازاقتىڭ ءورiسi ەدi!

كۇن شۋاعىن توككەندە كوكتەن ەرەك,

كورشi-قولاڭ شۇرقىراپ كورiسەدi.

 

 

ولەڭمەن ورنەكتەگەندەر: ماقسوت Iزiمۇلى, اسحات رايقۇل

 

 

جاڭا جىل, جارىلقاي كەل!

 

ۇلكەنiڭ مەن جاسىڭا

بەرەكە قونسىن باسىڭا!

«ناۋرىزعا» كەلگەن حالايىق,

جامبىلدىڭ جەتكiن جاسىنا.

ىرىس, داۋلەت مول بولسىن,

جىلدا وسىنداي توي بولسىن.

مەيرامدى ەندi باستايىق,

ال, كانەكەي, جول بولسىن!

ناۋرىز – ۇلىستىڭ ۇلى كۇنi, قازاقشا جىل باسى. كوكتiڭ تىنىسىن تىڭداپ, جەردiڭ تامىرىن باسقان, تۇرمىس-تiرشiلiگi تابيعات انامەن تىعىز بايلانىستى زەردەلi ەل جىل باسى ناۋرىزدى قاراڭعىنىڭ – جارىققا,  ىزعاردىڭ – جىلىعا,  قارانىڭ – اققا, سوردىڭ – باققا, كەسiردiڭ – كيەگە, جوقتىڭ بارعا اۋىساتىن تالايلى تابالدىرىعى دەپ تانىعان.

كۇللi وقىمىستى قاۋىمنان وقشاۋ وزىپ شىققان, «شىعىستىڭ اريستوتەلi» اتانعان, تاريحىمىزدىڭ تاماشا تۇلعالارىنىڭ بiرi – مۇحاممەد ءابۋ­ناسىر ءال-فارابيدiڭ ەڭبەكتەرiن ەلi­مiزدە ەڭ العاش رەت جيناپ, زەرتتەگەن عالىم اقجان جاقسىبەكۇلى ماشاني ونىڭ ءومiر سۇرگەن كەزەڭiمەن عانا شەكتەلمەي, ودان ارعى كونە داۋiرلەرگە دە تەرەڭدەپ بارىپ وتىرعان. 1970 جىلى الماتىدا «جازۋشى» باسپا­سىنان شىققان «ءال-فارابي» اتتى ەڭبەگiندە مىڭ جىل بۇرىنعى حالىقتىڭ ءومiر-تiرشiلiگi, ونەركاسiبi, مادەنيەتi, عىلىمي-رۋحاني ءتالiم-تاربيەسi, قولونەرi جانە باسقا دا شارۋاشىلىق ءجايi ءسوز بولادى. وسى كiتاپتا ناۋرىز تۋرالى ورتا عاسىر عۇلامالارىنىڭ بiرi –  ءالي يبن مۇسا ار-ريد حازiرەتi: «بۇل كۇندi پەرiشتەلەر قۇرمەتتەيدi, ويتكەنi ولار وسى كۇندە جارالعان; بۇل كۇندi پايعامبارلار قۇرمەتتەيدi, ويتكەنi كۇن وسىندا جارالعان; بۇل كۇندi پاتشالار سىيلايدى, ويتكەنi ۋاقىتتىڭ بiرiنشi كۇنi وسى» دەپتi.

ءماشھۇر ءجۇسiپ كوپەيۇلىنىڭ «ناۋ­رىز­ناما» توي بولىپ قاي زاماندا باس­تالعان؟» دەگەن جازباسىندا: «ەستiگەن قۇلاقتا جازىق جوق, قۇرتتاي بالا كۇنiمiزدە جاراپازان ايتاتۇعىن شالدار ايتىپ ءجۇرۋشi ەدi:

– نۇح پايعامبار داراقتان كەمە پiشكەن,

ول كەمەنiڭ تاقتايىن تىشقان تەسكەن, – دەپ.

…نۇح پايعامبار ەركەگi, ۇرعاشىسى ارالاس سەكسەن قارالى جولداسپەن كەمە جاساپ مiنiپ, التى اي, ون كۇن سۋدا ءجۇزiپ, سۋ تارتىلىپ كەمەسi قازىعۇرت تاۋىنا كەز بولىپ سوعان توقتاپ, قۇرعاقشىلىق كورiپ قارا جەردi باسقان. سويتسە, سول كۇن اي ەسەبiمەن ساناعاندا كۇننiڭ حامال بۇرىشىنا كiرگەن كۇنi –  بiرiنشi حامال بولىپ تابىلعان. نۇح پايعامباردىڭ تۇڭعىشى – سام. سامنىڭ عاراپ, عاجام دەگەن ەكi ۇلى بولعان. بiرەۋi اي ەسەبiن ۇستاپ, جىل باسىن مۇھارام دەپ ساناپ, ونى عاشورا كۇنi دەپ, مەيرام قىلىپ ۇستاپ قالعان. بiرەۋi – عاجام جۇرتى جۇلدىز ەسەبiن ۇستاپ, بiرiنشi حامال جىل باسى دەپ مەيرام قىلعان. مۇنىڭ ۇستاپ قالعان «كۇنi» ەسەبiمەن مارتتىڭ توعىزىنا ءدال كەلiپ, قىس پەن جازدىڭ اۋدارىس-توڭكەرiسiنە تۇپ-تۋرا شىققان. مۇنى قازاق «بۇقار ەسەبi» دەيدi. بۇل ەسەپتi قازاق حالقى ورىسقا قاراعاندا دۇرىس ۇستاپ كەلگەن.

اي دا ون ەكi, جىل دا ون ەكi, ون ەكi جىلدىڭ باسىنا ون ەكi حايۋاندى يە قىلعان, وعان ات قويىپ, ايدار تاققان…

…سوندا بۇرىنعى تاققا وتىرعان جىل يەسi استىنا كەتiپ, ونىڭ ورنىنا ەكiنشi جىل يەسi تاق ۇستiنە شىققانىن قالاي بiلگەن؟ ونى «جاندىدا بالىق بiلگەن, جانسىزدا سامارقاننىڭ كوك تاسى بiلگەن».

ناۋرىزناما توي قىلاتۇعىن جۇرتتىڭ پاتشالارى تiرi بالىقتى كوپ ۇستاتىپ الىپ, بiر كەرسەن سۋعا سالىپ, كوپتiڭ القاسىنا قويدىرعان. وتىرعان الەۋمەت بالىقتارعا كوز تiگiپ قاراپ وتىرعان. بiر مەزگiلدە بالىق بiتكەن بiرi قالماي, تەپ-تەگiس شالقاسىنان اۋناپ ءتۇسiپ جاتا قالادى قارىندارى جارقىراپ. لەزدە بالىقتار اۋناعان جاعىنا قايتا اۋناپ تۇسەدi. «ەسكi جىل شىقتى, جاڭا جىل كiردi» دەپ, جاڭا جىل تويى دەپ, سەگiز كۇن قول استىنا قاراعان جۇرتقا توي-تاماشا بەرگەن», – دەگەن باياندى قالدىرعان.

قالاي دەسەك تە, تاريحتا قازاق ءۇشiن ناۋرىز – «اق تۇيەنiڭ قارنى جارىلعان كۇن» ەسەبiندەگi ناعىز مەيرام. بۇل كۇنi قىتىمىر قىستان امان شىققان اۋىل-قىستاق تۇرعىندارى وزدەرiنiڭ باستارىنان وتكەن جاقسىلى-جاماندى وقيعالاردى ورتاعا سالىپ, بارعا بەرەكەت, جوققا سالاۋات ايتىسقان. شاكارiم قۇداي­بەرديەۆ ناۋرىز جايىندا:

«ناۋرىز – پارسى تiلi: جاڭا كۇن دەگەن ءسوز. مۇنى قازاقتار بۇحار, تاشكەندiك قوجالاردان ۇيرەنگەن. ەسكi قازاقتا (ەسكi تۇرiكتە) جاڭا جىل كۇننiڭ اتى – ۇلىس. قوجا مولدالار ەسكi ادەتتi قالدىرامىز دەپ, قۇربان, ورازا ايتتارىن ۇلىس كۇنi دەگiزiپ, ۇلىستى ناۋرىز دەگiزگەن.

جىل باسىنىڭ اتى ۇلىس ەكەنiنiڭ دالەلi مىناۋ: «ۇلىس كۇنi قازان تولسا, ول جىل اق مول بولار. ۇلى كiسiدەن باتا السا, وندا ولجالى بولار» دەگەن تiپتi ەسكi ماقال.

جانە:

ۇلىستىڭ ۇلى كۇنiندە,

باي شىعادى بالبىراپ.

قاسىندا جاس جەتكiنشەك,

تۇلىمشاعى سالبىراپ,

بايبiشە شىعار بالپيىپ,

كۇندiكتەرi قايقيىپ,

كەلiنشەك شىعار كەرiلiپ.

ساۋكەلەسi ساۋدىراپ,

قىز شىعادى قىلميىپ,

ەكi كوزi جاۋدىراپ.

بوزبالا شىعار بۇرقىراپ,

اقبوكەندەي سىرقىراپ.

قۇل قۇتىلار قۇرىقتان,

كۇڭ قۇتىلار سىرىقتان.

كەتiك ىدىس, ءشومiشتiڭ,

ءتۇتiنi شىعار بۇرقىراپ», – دەيدi.

اتار تاڭ, شىعار كۇنگە ءتاۋ ەتكەن سوڭ, اۋىل ءۇي ادامدارى بiر-بiرiن ۇلىستىڭ ۇلى كۇنiمەن قۇتتىقتاپ, تiلەكتەرiن ايتىسا باستايدى. ءۇي-ءۇيدi ارالاپ, ءجۇز كورiسiپ, ءتوس قاعىسىپ, ۇلىس دامiنەن اۋىز تيiپ, بiر-بiرiنە باتا-تiلەك ايتىسۋ – اركiم ءۇشiن كيەلi پارىز.

«ساۋمالىق, ساۋمالىق,

ناۋرىزىمنىڭ كوك قۇسى

ۇيقىدان كوزiن اشتى ما؟

ساۋمالىق, ساۋمالىق,

سامارقاننىڭ كوك تاسى

جiبiدi مە, كوردiڭ بە؟

ساۋمالىق, ساۋمالىق,

ەسكi جىل كەتiپ, جاڭا جىل كەلدi.

ەسكi جىل ەسiركەي كەت,

جاڭا جىل جارىلقاي كەل, – دەپ بiر-ەكi ىدىستى سىندىرىپ, «جاماندىق كەتسiن» دەپ ىرىم جاساعان ەكەن.

«جاقسى ءسوز – جارىم ىرىس» دەگەن دا­نا بابالارىمىز. ەلiمiزگە, حالقى­مىزعا, بiر-بiرiمiزگە جاقسىلىق تiلەۋ ەشقاشان ارتىق ەتپەس دەپ ويلايمىن…

 

ناۋرىز تiلەك

ادامداردىڭ ناۋرىز كۇنi قۇشاق­تاسىپ كورiسكەندە, بiر-بiرiن قۇتتىقتاپ, تاقپاقپەن ايتاتىن تiلەگi.

قۇداي جارىلقاسىن,

باي قىلسىن,

باق قاراسىن,

قىدىر دارىسىن,

اۋليە قولداسىن,

ارۋاق جەبەسiن!

جاسىڭ قۇتتى بولسىن!

ءومiر جاسىڭ ۇزاق بولسىن!

ۇلىس باقتى بولسىن!

وركەنiڭ ءوسسiن!

ءار كۇنiڭ ناۋرىز كۇنiندەي بەرەكەلi بولسىن!

ۇلىڭ – وڭعا,

قىزىڭ – قىرعا قونسىن!

ەلiڭە ەلەۋلi, حالقىڭا قادiرلi بول!

ايىڭ تۋسىن وڭىڭنان,

جۇلدىزىڭ تۋسىن سوڭىڭنان!

باق بەرسiن, قىدىر دارىسىن!

ءاۋمين!

***

ۇلىس وڭ بولسىن,

اق مول بولسىن,

قايدا جۇرسەك جول بولسىن!

 

ەسكi ايدا ەسiركەسiن,

جاڭا جىلدا جارىلقاسىن!

سابا iركiت پەن ساۋمالدان بوساماسىن,

ورە قۇرت پەن iرiمشiكتەن بوساماسىن,

مال iشسiز, كەلiن قۇرساقسىز بولماسىن,

ءتۇن iشiندە تۇيە قومداتپاسىن,

Iنگەننەن ايىرىپ, بوتا بوزداتپاسىن,

قاراڭعىدا يت ۇلىپ, سيىر

ءموڭi­رەمەسiن,

اتا – ۇلدان, انا – قىزدان

ايىرىلىپ ەڭiرەمەسiن!

 

استىر-استىر,

جۇلدىزدارمەن جاراستىر,

جاقسىلارمەن جاناستىر,

جامانداردان اداستىر!

 

امانسىڭ با؟

ۇلىس وڭ بولسىن,

اق مول بولسىن,

قايدا بارسا, جول بولسىن!

ۇلىس باقتى بولسىن,

ءتورت تۇلiك اقتى بولسىن!

 

***

ۇلىس بەرەكە بەرسiن,

بالە-جالا جەرگە ەنسiن!

قىستان قىسىرامادىق,

جازداعىداي جادىرامادىق.

وتكەن اي وزiمەن كەتiپ,

تۋعان اي جارىلقاسىن.

اياز ءالiن بiلiپ,

كۇنiكەي كۇن جارىلقاسىن,

اللاھۋ اكبار!

 

اۋەلi قۇداي وڭداي كور,

وڭ جولىڭا باستاي كور.

اداسسا, جولعا سالا كور,

سۇرiنسە, قولداپ الا كور!

كەزدەسسە, شايتان قاعا كور!

جۇلدىزدارمەن جاناستىر,

جامانداردان اداستىر!

قۇداي جارىلقاسىن!

باي قىلسىن!

باق قاراسىن!

قىدىر دارىسىن!

ارۋاق جەبەسiن!

داستارقانعا بەرەكە بەرسiن!

كەڭ پەيiل بەرسiن,

ۇزاق ءومiر بەرسiن.

وت اينالا باس بەرسiن,

ءورiس تولى مال بەرسiن!

ءاۋمين!

 

ايدان امان ساقتا,

جىلدان ەسەن ساقتا!

ءجۇز بiر قاتەردەن ساقتا,

مىڭ بiر پالەدەن ساقتا!

اۋزى قاندى بورiدەن ساقتا!

قولى قاندى ۇرىدان ساقتا!

كۇلە كiرiپ, كۇڭiرەنە شىققاننان ساقتا!

Iزەت, ءابۇيiر, باق-داۋلەت,

ريزىق, نەسiبەڭ ارتا بەرسiن!

ءاۋمين!

ناۋرىز

باتا

ناۋرىزعا ارنالىپ سويىلعان مالدىڭ ەتi تارتىلعان داستارقان باسىندا  دامگە بەرiلەتiن ارناۋلى باتا.

ۇلىستىڭ ۇلى كۇنiندە «ناۋرىز كوجەگە» شاقىرعاندارعا, «ناۋرىزناما» تويىن وتكiزiپ, حالىقتى ريزا قىلعان ادامدارعا, ونەر كورسەتكەن ونەرپازدار مەن اقىندارعا اقساقالدار مەن اجەلەر, ەل اعالارى, بيلەر قول جايىپ, باتا بەرەدi. بۇل باتا جالپى كوپشiلiككە باعىشتالادى. تالاپكەر جاستار ناۋرىز كۇنi دۋالى اۋىزدىڭ ۋىز باتاسىن الۋعا تىرىسادى. ناۋرىز باتاسىنىڭ ورنى – ەرەكشە.

ءماشھۇر ءجۇسiپ كوپەيۇلى

اۋەلi قۇداي جارىلقاسىن,

پايعامباردىڭ بەرەكەتiن بەرسiن,

اۋباكiر سىدىقتىڭ سالاۋاتىن بەرسiن.

ءادiل وماردىڭ ايباتىن بەرسiن,

ازiرەتi وسپاننىڭ ۇياتىن بەرسiن,

ازiرەتi ءالiنiڭ قۋاتىن بەرسiن,

يبراھيم پايعامباردىڭ مالىن بەرسiن,

اكiم ۇلىقپاننىڭ جاسىن بەرسiن,

اكiم سۇلەيمەننiڭ تاقىتىن بەرسiن,

ەسكەندiر زۇلقارنايىننىڭ باقىتىن بەرسiن,

اتىمتاي جومارتتىڭ داڭقىن بەرسiن,

ءداۋiت پايعامبارداي وتىز ۇل بەرسiن!

ۇل بەرسە, ورازدى بەرسiن,

قىز بەرسە, قىلىقتى بەرسiن.

جاسى ۇزىن بولسىن,

ءجۇزi قىزىل بولسىن!

ايعىرىڭ وڭدى كەلسiن,

قوشقارىڭ ءجۇندi كەلسiن.

قىزىڭ پۇلدى كەلسiن,

ۇلىڭ قۇندى كەلسiن.

داۋلەتiڭ زيادا بولسىن,

دۇشپانىڭ پيادا بولسىن.

ۇلىڭ ۇيادا بولسىن,

قىزىڭ قيادا بولسىن.

ادام جالاسىنان,

بۇلت الاسىنان,

كورiنەر-كورiنبەس,

مىڭ دا بiر پالەسiنەن,

پاتشا قۇدايىم ءوزi ساقتاسىن!

مۇسىلمانعا دiن ۇيرەتكەن,

الىمداردىڭ سالاماتتىلىعىنا,

حالىق قامىن جەگەن,

قارقاراداي حانداردىڭ سالاماتتىعىنا!

ەل قامىن جەگەن,

ەدiگەدەي بيلەردiڭ سالاماتتىلىعىنا!

ءوز ەڭبەگiن ءوزi جەگەن,

«قۇدايا شۇكiر, ءتاۋبا!» دەگەن,

قارا بۇقارا حالىقتىڭ سالاماتتىعىنا!

حالقىن, جۇرتىن, قانى بiرگە ۇلتىن,

Iلگەرi باستىرامىن دەگەن,

ەڭبەكشiل ەلدەردiڭ سالاماتتىعىنا.

قوي ورنىنا ات بەرگەن,

اتىمتايداي جومارتتىڭ سالاماتتىعىنا,

باياعىدا تويعا جاسانىپ كەلگەن سۇلۋ قىز,

ۇيiنە قارتايىپ كەمپiر بوپ ورالسىن.

قارا پەيiل بايلاردى: ۇشىنعان سورپا,

قاعىنعان ەت ەسەپتi قىلىپ,

قاپشىعىنا سالىپ العىن.

جەمەسە دە ماي جاقسى,

بەرمەسە دە باي جاقسى دەگەن,

قاپ تۇبiندە قالعانداردىڭ سالامات­تىعىنا.

مولدالارعا قول بەرگەن,

كورپە سالىپ تورگە العان,

ۋىزى ارىلماعان بايلاردىڭ سالامات­تىعىنا.

حالقى, قالايىعى قوستاعان,

ورنىقتى سابا ۇستاعان,

بايبiشەلەردiڭ سالاماتتىعىنا.

تاقىر جەردە – تايعاق بار,

ءتاڭiرiم ونان ساقتاسىن,

باتۋ جەردە – پالە بار,

ماشايىق ونان ساقتاسىن.

شۇڭقىر جەردە – شايتان بار,

ساقتاۋشى ونان ساقتاسىن.

ويناقتاعان وڭ قولىڭ,

اق بiلەكتە قارىسىن.

اۋزىڭداعى وتىز تiس,

تاڭدايىڭدا قارىسىن.

قۇداي قوسقان قوساعىڭ,

بiرگەلەسiپ قارىسىن.

مالىڭىزعا, باسىڭىزعا,

بەرەكەت بەرسiن.

ساعان قاس ساعىنعانعا,

الاقۇلا ارەكەت بەرسiن.

كوكتەن جاۋدىرسىن,

جەردەن ءوندiرسiن,

بايدى قۇداي بايىتسىن,

بايبiشەنi قايىتسىن.

كيگەنiڭ كiر بولماسىن,

ماڭدايىڭ تەر بولماسىن.

اللا ويىڭدا تۇرسىن,

«قۇل-ھۋالل» – قوينىڭىزدا,

«ءالحام» – اۋزىڭىزدا,

«ياسين» جادىڭىزدا بولسىن!

بۇل وقىلعان اياتتار اي بولسىن.

سەگiز پەيiش ورتاسىندا,

كوڭiلiڭ جاي بولسىن.

Iرگەنەكتi ارالاپ داۋ جەتپەسiن,

ەلiڭدi ارالاپ جاۋ جەتپەسiن.

سiزگە بالە سالعاننىڭ

ءوز باسىنان كەتپەسiن…

يا, جاليل, ءال-ءجاللات,

يا, كارiم, ءال-كەرەمەت,

پەندەڭ ساعان امانات!

ساقتاعايسىڭ سالەمەت!

اللاھۋ اكبار!

 

دايىنداعان  سىمبات  مۇتالاپحانقىزى, ەتنوگراف