كۇن كوكجيەككە ارقان بويى كوتەرىلگەن مەزگىلدە ساۋلەلەنە شاشىلعان شاپاعىنا ۇزاق قارادى. مۇمكىن قارشادايىنان كوكەيىنە ۇيالاعان ارمانىنا قانات بايلاعىسى كەلگەنى شىعار. ويعا بەرىلىپ ءۇنسىز وتىردى. جانى ادىلدىكتى قالايتىن, كوڭىلى كوپشىل, ويى قيانعا سامعايتىن قيالشىل ەدى…
بالا كۇنىنەن زاڭگەر بولعىسى كەلدى. سودان دا مەكتەپتى ويداعىداي بىتىرىسىمەن قۇقىق قىزمەتكەرىن دايارلايتىن اكادەمياعا اتتاندى. «قىز بالاعا قوعامدىق ءتارتىپ ساقشىسى بولۋ وڭاي ەمەس» دەگەن پىكىردى دە ءجيى ەستيتىن. راس, العاشىندا جۇرەكسىنگەنى بار. بىراق ول ءوزىن-ءوزى قايرادى. «ءبارى جاقسى بولادى. بۇل مەنىڭ بالا كۇنگى ارمانىم عوي. مەن قانداي قيىندىق بولسا دا تايسالمايمىن, ءبارىن دە جەڭەمىن» دەپ ىشتەي ءوزىن-ءوزى رۋحتاندىردى.
استانا قالاسى جەرگىلىكتى پوليتسيا قىزمەتى باسقارماسى يۋۆەنالدى پوليتسيا ءبولىمىنىڭ ۋچاسكەلىك ينسپەكتورى, پوليتسيا كاپيتانى گۇلدەن نۇرعاليەۆامەن اڭگىمەلەسىپ وتىرمىز.
– قانشا قيىندىق بولعانمەن, ءوز جۇمىسىم وزىمە ۇنايدى. ادام جانىن تۇسىنە ءبىلۋ دە ۇلكەن ونەر عوي. ءار تاعدىر ءار قيلى. اسىرەسە كامەلەتكە جاسى تولماعاندارمەن جۇمىس ىستەۋ وتە كۇردەلى دە كوپ تەر توگىپ, ويلانۋدى قاجەت ەتەتىن كۇرمەۋلى ماسەلە دەسەم, ارتىق ايتپايمىن.
ءوزىم دە ەكى قىز, ءبىر ۇل تاربيەلەپ, ءوسىرىپ وتىرعان انامىن. بالا دەسە ەت باۋىرىم ەزىلىپ, ەلەگىزىپ تۇراتىن. بالانىڭ تاعدىرى تاربيەگە بايلانىستى. كەيىنگى كەزدە يۋۆەنالدى پوليتسيا بولىمىندە ۇنەمى بالالارمەن جۇمىس ىستەگەن سوڭ كوپ نارسەنى كورەسىڭ, ءبىراز جايعا قانىق بولاسىڭ, كەيدە جۇرەك اۋىرتاتىن ماسەلەمەن دە بەتپە-بەت كەزدەسىپ قالىپ جاتامىز. راسى كەرەك, بالالارىنا مۇلدە كوڭىل بولمەيتىن, ولاردىڭ ومىردە بار-جوعى ەش تولعاندىرمايتىن اتا-انالار كەزدەسەدى. سوندا ولار سول باۋىر ەتى بالالارىن مىنا جارىق دۇنيەگە نە ءۇشىن, كىم ءۇشىن اكەلدى دەگەن وي دا كەلەدى. مىنە, ءبىزدىڭ ماقساتىمىز – وسىنداي جەتكىنشەكتەردىڭ قۇقىعىن قورعاۋ. ولاردىڭ ادام بولىپ قالىپتاسۋىنا, شالىس قادامعا بارماۋىنا قولدان كەلگەنشە كومەك كورسەتۋ.
ەر ادامدار اراق ىشەدى دەيمىز. وسى ءبىر ءازازىلدى ايەلدەردىڭ ىشكەنىن كورگەندە قاتتى كۇيزەلەسىڭ. ءارى ولار بۇل «شايتاننىڭ ۋىنا» تەز بەرىلىپ كەتەدى. ولاردى سوسىن بۇل زاۋزاتتان قايتارۋ, قايتا قاتارعا قوسۋ وتە قيىنعا سوعىپ جاتادى. مىنە, وسىنداي ادامدارمەن جەتە جۇمىس جۇرگىزەمىز. ءاربىر وتباسىنا ايەل ادامنىڭ شۋاعى, سونىڭ ىشىندە بالا ءۇشىن اناسىنىڭ ىستىق مەيىرىمى اسا قاجەت ەكەنىن ءتۇسىندىرىپ باعامىز. ىشىمدىككە سالىنىپ كەتكەن ايەلدەرگە بارىنشا قۇقىقتىق نەگىزدە كومەك كورسەتەمىز. وسى جايلاردى ولاردىڭ ساناسىنا جەتكىزۋگە تىرىسىپ باعامىز. مويىنداۋ كەرەك, بارلىعى بىردەي ءبىزدىڭ قالاۋىمىزداي بولماي جاتادى. بىراق ءوزىمىزدىڭ جۇرەگىمىز قالاعان جۇمىس بولعان سوڭ سابىرعا, توزىمگە كوبىرەك ارقا سۇيەيمىز.
گۇلدەن اڭگىمە اراسىندا قازىرگى جۇمىسىن بۇعان دەيىنگى كۇزەت باستىعى سياقتى جالاقىسى جوعارى قىزمەتىنە اۋىستىرىپ كەلگەنىن تىلگە تيەك ەتتى.
«وسىدان ءبىراز جىل بۇرىن ءلايلا سۇلتانقىزى جۇرگىزگەن «قازاقستان» تەلەارناسىنداعى «ايەل باقىتى» باعدارلاماسىنا قاتىستىم. سوندا «نەگىزگى ارمانىم – پوليتسيا قىزمەتكەرى بولىپ, بالالاردىڭ قۇقىعىن قورعاۋ» دەپ ايتقان ەدىم. سول ماقساتىم كوپ كەشىكپەي جۇزەگە استى. ارينە, بۇل جۇمىستىڭ قيىندىعى كوپ. كۇن دەمەي, ءتۇن دەمەي, ۋاقىتپەن ساناسپاي قىزمەت اتقارۋعا تۋرا كەلەدى. ۇيدەگى وتاعاسى – وتە سابىرلى, سالماقتى, اقىلدى ادام. وسىنداي كەزدە سول كىسىنىڭ تۇسىنۋشىلىگىنىڭ, قولداۋىنىڭ ارقاسىندا بارلىق قيىندىقتان شىعىپ جاتامىن» دەيدى ول ماقتانىش سەزىممەن.
ول ۇنەمى جۇمىس ۇستىندە. بىزبەن دە سول جۇمىس كەزىندە قولى قالت ەتكەندە اڭگىمە-دۇكەن قۇرىپ ۇلگەردى. «ايەل – ءومىردىڭ گۇلى. ءبىر قولىمەن الەمدى, ءبىر قولىمەن بەسىكتى تەربەتەدى» دەگەن ءسوزدىڭ راس ەكەنىنە تاعى دا ءبىر كوز جەتكىزگەندەي بولدىق.
