قازاقتا «اۋرۋىن جاسىرعان ولەدى» دەگەن ماقال بار. سول ايتقانداي, «ىشتە پىكىر ولمەسىن» دەپ, قولىما قالام الدىم.
«قىزىم ۇيدە, قىلىعى تۇزدە» دەمەكشى, قىز بالانىڭ ءجۇرىس-تۇرىسى مەن كيىم كيىسى تاربيەنىڭ نەگىزى بولىپ سانالادى. جاسىراتىنى جوق, قازىر كەيبىر اتا-انانىڭ بالاسىمەن ارالاسۋعا دا ۋاقىتى جوق. ال, جاسىنان جىلىلىق, مەيىرىم كورمەگەن بالا قاتىگەز بولىپ وسەتىنىن ەسكەرسەك, سونىڭ سالدارىنان قازىر بۇرىن-سوڭدى بولماعان, كوز كورىپ, قۇلاق ەستىمەگەن جايتتەرگە كۋا بولىپ جۇرگەنىمىز شىندىق. «ۇلتىڭدى ساقتايمىن دەسەڭ, قىزىڭدى تاربيەلە, رۋحىڭدى ساقتايمىن دەسەڭ, ۇلىڭدى تاربيەلە» دەگەندى ۇمىتىپ بارا جاتقاندايمىز.
اتا-بابالارىمىز قىز بالانىڭ ءتارتىبى مەن ءتالىم تاربيەسىن جوعارى باعالاپ, قىزداردى ادامگەرشىلىككە, ىزگىلىككە, ادەپتىلىك پەن مادەنيەتتىلىككە, تارتىپتىلىك پەن ەڭبەكقورلىققا, اسەمدىككە باۋلىپ وتىرعان.
دەگەنمەن, قازىر جاعداي باسقاشا. تەلەديداردى قوسساق بولدى, ەستيتىنىمىز: «التى ايلىق
نارەستەسىن ساتىپ جىبەرگەن ايەل ۇستالدى», «ەلىمىزدە بالا ساتۋ فاكتىسى كوبەيۋدە», «جەكەمەنشىك پەرزەنت-
حانانىڭ باس دارىگەرى نارەستە ساۋدالاۋمەن اينالىسقان», «ءسابي ساتپاق بولعان مەيىربيكەلەر تۇتقىندالدى», «باسپاناعا قول جەتكىزۋ ءۇشىن ساشانى 30 مىڭ دوللارعا ساتۋعا كەلىسكەن», «تاعى دا نارەستە ساتۋ فاكتىسى انىقتالدى» تاقىلەتتەس جاڭالىقتاردى ءجيى ەستيتىن بولدىق. توبە شاشىڭ تىك تۇرادى. بۇل نە ماسقارا؟! باۋىر ەتى – بالاسىن ساتىپ بايىماق پا سوندا؟
قۇقىق قورعاۋ ورگاندارىنىڭ ماماندارى ماسەلەنىڭ ءمان-جايىن انىقتاپ, پروكۋرورلار ءسابيىن ساتپاق بولعانداردىڭ ۇستىنەن قىلمىستىق ءىس قوزعاۋدا. بىراق, ناتيجە شامالى سياقتى. بالا «ۇيادا نە كورسە, ۇشقاندا سونى ىلەدى». وتباسىندا دۇرىس تاربيە العان قىزداردىڭ وسە كەلە مۇنداي جات قىلىققا بوي الدىرماسى انىق. دەمەك, بۇرىن-سوڭدى ەستiپ كورمەگەن بۇل دەرتتەن قۇتىلۋ ءۇشىن ۇلتتىق تاربيەنى جاڭعىرتقان ءجون-اۋ.
شولپان الدانىشقىزى,
تاربيەشى,
استانا قالاسى
