مىنە, بۇگىن ەلورداعا كەلگەنىمە ءۇش كۇن بولدى. ارمان قۋىپ كەلگەن استانا – ەلىمىزدىڭ جۇرەگى, حالقىمىزدىڭ ارمانى. اقتاۋ – وبلىس ورتالىعى بولسا دا, بۇل جەردە ءوزىمىزدى قالالىقتان گورى اۋىل بالاسىنا ۇقساتاتىن سياقتىمىز.
ال, استانا شە؟ ونىڭ ءجونى, ارينە, ءبىر بولەك. اقتاۋدان جولعا شىعاردا, ياعني, تۋعان ۇيدەن, انامنان, باۋىرلارىمنان, اتا-اجەمنەن الىستاردا مەنى ءبىر قيماستىق سەزىم باۋراپ العانى راس. جۇرەگىم ەلجىرەپ, باۋىرلارىما ءبىر, اتا-اجەمە ەكى قاراپ, انا بولمەدەن مىنا بولمەگە كىرىپ, ءبىر نارسەسىن جوعالتقان نەمەسە ۇمىت قالدىرعان ادامداي كۇي كەشتىم دە قالدىم. دەگەنمەن, جۇرەگىمدە ءبىر الىپ ۇشقان, ورەكپىگەن سەزىم دە بولدى. قىسقى كانيكۋلعا كەلگەن كەزىمدى ءوزىمدى استانادا وقيتىن ستۋدەنت رەتىندە ەلەستەتىپ, ارمانىمنىڭ باعىتىن ايقىنداعانداي بولدىم. اتا-اجەم دە ادەتتەگىدەن كوبىرەك ەركەلەتەتىندەي, انام «اتا بالاسى» دەپ ونشا كوپ سويلەمەسە دە, قيمايتىندىعىن كوزىمەن ۇقتىرعىسى كەلەتىندەي. سول سەزىممەن ءوزىمنىڭ ەس بىلگەلى باۋىر باسقان مۇنايلى ولكەمە قيماستىقپەن قول بۇلعاپ بارا جاتسام دا, «ەندى اقتاۋ مەن استانا اراسىن جاقىنداتا تۇسەمىن» دەگەن وي مەنى جۇباتقانداي ەدى.
مىنە, سول ارمانداعان استاناعا كەلگەنىمە ءۇش كۇن, ءۇش ءتۇن تولدى. پويىزدىڭ ۆوكزالعا جاقىنداي باستاعان ساتىنەن باستاپ جۇرەگىم ورەكپىپ, سىرتقا كوز تاستاپ ۇلگەردىم. ادامداردىڭ بارلىعى ءبىر جاققا اسىعىپ بارا جاتقان سەكىلدى. ۆوكزالدان اعام – اكەمنىڭ ءىنىسى كۇتىپ الدى.
اعام سول جاعالاۋدا تۇرادى ەكەن. سول جاعالاۋ قوناعىن اسىعا كۇتەتىن جاڭا ءۇي سياقتى مۇنتازداي ەكەن. اقوردا, بايتەرەك, مينيسترلەر ءۇيى, تاعى سول سياقتى بيىك تە ادەمى كوز تارتار عيماراتتاردى, اسەم دە سۇلۋ داڭعىلداردى كورگەندە ارمانىممەن قاۋىشقانداي سەزىمگە بولەندىم. بۇيىرسا, ەندى ەلىمنىڭ جۇرەگى – استانادا وقيمىن! كانيكۋلعا بارعاندا باۋىرلارىما «اپالارىڭداي جاقسى وقىڭدار» دەپ, مەنى ۇلگى ەتەدى دەۋمەن ارمانىمدى ەرتەڭگى كۇنگە دەگەن جاقسى ۇمىتپەن ۇشتاستىرىپ وتىردىم.
قاسيەتتى رامازان ايى بولعاندىقتان, انام اعاما بىردەن مەشىتكە اپارۋىن ءوتىندى. استاناداعى «ازىرەت سۇلتان» مەشىتى وتە ادەمى يماني ورىن ەكەن. اكەمە, وتكەن اتا-بابالارعا قۇران باعىشتاپ, مەشىتتەن شىعىپ بارا جاتقاندا انامنىڭ كوزىنەن تامعان جاستى بايقادىم.
– بالام, اكەڭ ەكەۋمىز سەنىڭ استانادا وقىعانىڭدى, ءبىلىمدى ازامات بولعانىڭدى ارمانداۋشى ەدىك. مىنە, بۇيىرىپ, ەلورداعا دا كەلدىڭ. ءبىلىمدى دە پاراساتتى ادام رەتىندە قالىپتاسىپ, اكە ماقتانىشى بولعانىڭدى قالايمىن, – دەدى انام.
ارۋ قالاعا بىردەن باۋىر باسىپ, جاقسى كورىپ قالعانىم دا جاسىرىن ەمەس. اعام انامدى جۇباتىپ, ماعان كومەكتەسەتىنىن ايتىپ, «ەشتەڭەدەن قيىنشىلىق كورسەتپەيمىن» دەپ جاتىر. انام مەنى ويلاپ, «اقتاۋدان كەيىن استاناعا ۇيرەنىسۋ قالاي بولار ەكەن؟» دەگەن سياقتى تولعانىستا بولسا, مەن دە ءوز ويىممەن اۋرەمىن. استانانىڭ سالقىن سامالى, اق ماقتاداي نازىك بۇلتتارى, ءزاۋلىم-ءزاۋلىم عيماراتتارى, سىمداي تارتىلعان كوشەلەرى, سۋبۇرقاقتارى مەن حاۋىزدارى, قىزىل-جاسىل گۇلدەرى جەرۇيىقتى ەلەستەتەتىن سياقتى. استانا – ۇكىلى ۇمىتپەن جارقىن بولاشاعىن جاقسىلىقتان ىزدەيتىن جاستار قالاسى. «سول جاستاردىڭ ءبىرى – مەنمىن!» دەيمىن ىشتەي.
گۇلجانار ءسايدىللا,
اقتاۋ قالاسى
