جاڭالىقتار

حاتىڭدى حوش كوردiك, كوكتەمە!

ماناۋراپ اتقان ارايلى تاڭنان حات كەلدi!
كوكجيەكتەن ەرiنە كوتەرiلگەن شاپاقتى كۇننەن حات كەلدi!
كوكتi كەزگەن الا بۇلتتاردان سiركiرەگەن اق جاۋىن تامشىلارىندا كوكتەمنiڭ حاتى!
كەشە عانا اققا ورانىپ, ءۇنسiز مۇلگiپ جاتقان باقتاعى اق قايىڭداردىڭ بۇگiن جارعان بۇرiندە حات بار!
وۋ, انە, الدەقايدان ورالعان قۇستاردىڭ قاناتىندا كوكتەمنiڭ حاتى قالقىپ بارادى!

ومiرگە حات:
تاعى دا بiر كوكتەم تاكاپپار دۇنيەنiڭ تابالدىرىعىنان يمەنە اتتاپ, سالقار ءسانi مەن سەرگiتەر سامالىن الا كەلەدi. جiڭiشكەرگەن ۇمiتتەر قايتا جالعانۋعا بەت الدى. سامالا شاپانىن iلiپ, ءدۇر سiلكiنگەن تابيعاتتىڭ قۇشاعىندا ادامزات بالاسىنا ۇسىنعان شوق-شوق گۇلدەر بار. بايشەشەك گۇلدەرi! كوركەم كوڭiل مەن پاك پەيiلدiڭ بەلگiسi! قابىل الدىق!
جەر دۇنيەنiڭ ماڭدايىنان قۇشىرلانا سۇيگەن كۇن ەرiنi كۇللi تiرشiلiكتi التى ايلىق ۇيقىسىنان ەركەلەتە وياتىپ, جان دەمiن ۇرلەگەندەي مە؟! سiلكiنiستەن سوڭ جاڭارۋ مەن جاڭعىرۋدىڭ داڭعىلى باستالا بەرەرi حاق.
بەۋ, ەسiلدiڭ سىلدىرى ەستiلەدi! ەستiمەگەن اۋەنiمiز بە, قالاي؟ ارقانىڭ ءتوسiن جارا قىلتيعان ءاربiر تۇپتەن كوكتەمنiڭ يiسi اڭقيدى عوي. پا, شiركiن! الگi ەسiل سايىن دالانىڭ كۇرە تامىرىنداي! الگi ەسiلدەن سايىن دالا تىنىس الادى! الگi ەسiل ءاربiر تiرشiلiككە ءنار سىيلاپ تۇر. كوكتەم ءناسiپ ەتكەن ناردەن…
كوكتەمنiڭ ءناسiبi كوپ بولعاي!

جiگەرگە حات:
«كوكتەمدە نە ەكسەڭ, سونى وراسىڭ». ءاربiر جiگەرلi iستiڭ بەرەكەسiن كوكتەم دەمiمەن كوكتەن تۇسكەن تامشىلار ەنگiزەدi. قىزۋى مەن جىلۋى شەكسiز كۇننەن دە قايىر مول. ەمiرەنiپ جاتقان جەر-انانىڭ دا جۇمىرباستىعا سىي-لار جورالعىسى جەتەرلiك. كوكتەم اۋاسىمەن تىنىستاعان دالا شارۋاگەرi شارشاماسىن! ول شارشاماسا, قالانىڭ دا بەرەكەسi ارتىپ, نەسiبەسi كوبەيەدi.
اپامنىڭ ءسوزi بار-دى: «جۋسان يسiمەن تىنىستاپ, ماڭدايىڭ تەرگە مالىنىپ, ارايلاپ اتقان الا تاڭنان كەتپەن سەرپiگەنگە نە جەتسiن!» كوكتەمنiڭ اۋاسى كۇش بەرسiن!

جۇرەككە حات:
كوكتەم – ماحابباتتىڭ دا حابارشىسى! سەزiم مەن سەزiم ۇندەسسە, كوكتەمدە ۇندەسەدi! جۇرەك كوكتەمگە عاشىق قوي ءاۋ باستان!
ارۋداي جاسانعان كەربەز شاھاردىڭ تۇرعىندارىنىڭ دا جۇزدەرiندە سۇلۋلىق پەن iڭكارلiك بار. كوكتەم سىيلاعان سۇلۋلىق! كوكتەم سىيلاعان iڭكارلiك! سۇلۋلىق – شالقار شابىتتى سويلەتەدi. شالقار شابىت – كوكتەم-نiڭ كوركەم «مiنەزiن» سۋرەتتەيدi…
ەلورداعا كوكتەم كەلسە, ەسiل ەسiلەدi, جاسانادى, سىڭعىرلايدى! ەسiل ەسiلسە, جاسانسا, سىڭعىرلاسا, ءون بويىنا ەلدi عاشىق ەتەدi. ەسi كەتكەن ەكi عاشىق ەسiلدiڭ جاعاسىن كەزەدi. كەۋدەلەرiندە ەسiل كوكتەم سىيلاعان ەڭ بيiك, ەڭ عالامات سەزiم بار. بiر-بiرiنە دەگەن. قۇشاقتارىندا قۇشتارلىق بيلەيدi! الگi كوكتەممەن ولاردىڭ ماحابباتى ماڭگiلiك بولماق. ماڭگiلiك ماحاببات كوكتەمدەي ساندiلiگiن جوعالتپاق ەمەس.
كوكتەم سىيلاعان ماحابباتتا مەيiرiم مەكەندەيدi. مەيiرiم – ادامگەرشiلiك پەن سىيلاستىقتىڭ ەگiزi. سەزiمنiڭ جارشىلارى! ال, بارلىعىنىڭ توركiنi, البەتتە, جۇرەك! جۇرەك كوكتەمگە عاشىق قوي ءاۋ باستان!
حوش كوردiك حاتىڭدى, كوكتەمە! حوش كوردiك!
اسەل مۇراتبەكقىزى

تاعىدا

ۇقساس جاڭالىقتار

پىكىر ۇستەۋ

Back to top button