ەلىمىزدىڭ ەڭ قاستەرلى مەرەكەسى – تاۋەلسىزدىك كۇنى ماڭگىلىك جاساي بەرگەي. كوك بايراعى جەلبىرەگەن, ەلتاڭباسى ەرەكشە كەستەلەنگەن, ءانۇرانى الەمگە اۋەلەگەن, قازاقستان, كوگىڭدە قىران قالىقتاي بەرسىن!
قازاقستان
اللانىڭ اسقارىنان الاسارمان
ادايدان,
ءۇيسىن,
ارعىن-قارا شوردان,
اتىراۋ-ارقا-الاتاۋ-اسقار-التاي!
ارمىسىڭ, ۇلى دالام – الاشوردام!
كوكىرەگىڭ سەنىڭ دە – ارمان,
مەنىڭ دە ارمان,
وزىڭدەي – مەنىڭ دە ەرەك ەلىم بولعان.
اقسۇڭقار – اكەم سەندە كۇيەۋ بولىپ,
ھاليفا – شەشەم سەندە كەلىن بولعان.
ەز دەمەي,
تۋعان كۇنى-اق ەر دەگەنسىڭ.
قامشىمدى كۇمىسپەنەن زەرلەگەنسىڭ.
«سەرىك» – دەپ,
ەسىمىمدى ءوزىڭ قويىپ,
«ءالدي»-لەپ,
بەسىگىمدى تەربەگەنسىڭ!
جۇرەككە جۇرتتىڭ
مۇڭى بارىپ قونعان,
الاشتا مەنىڭ الدىم جارىق بولعان.
قۇدىقتان قۇلايىن دەپ تۇرعان كەزدە,
قۇلاقتان, سەنسىڭ
ۇستاپ الىپ قالعان!
مەرۋەرت, التىن, گاۋھار –
القاڭ بولعان,
كىندىكتەن توپىراققا ارقاندالعان, –
مەن سەنىڭ جامبىلىڭمەن
ماعىمۇرلانىپ,
مەن سەنىڭ ابايىڭا اڭ-تاڭ قالعام!
ايدىنى – اققۋ قونعان عاجاپستان,
«قازاق!» دەپ قاڭقىلدايدى
قاز الىستان.
اسپاندا اللا – جالعىز,
جەر بەتىندە –
سەن – جالعىز,
جاپپار يەم, قازاقستان!
… باياعى دۇنيە جوق, باياعى اۋىل,
قوناتىن التىن بەكەت تايادى-اۋ ءبىر.
كەلەدى ارىپ-اشىپ ات ۇستىندە,
تولعاتىپ الاش – انام –
اياعى اۋىر!
كوكتە – كۇن,
كوڭىلىمدە – قاناعاتىم,
جاھاننان جان بەرىسىپ, جان الاتىن,
مەن ىزدەپ كەلەم بەكزات ءاليحاننىڭ,
تۇسىنە كىرگەن تۇرىك قاعاناتىن…
سەرىك اقسۇڭقارۇلى
