استانا تۇرعىنى تالعات مىرزالىۇلى باپاقوۆ مەرەيلى 70 جاسقا تولىپ وتىر. مەرەيتوي يەسى بەلگىلى اقىن, حالىقارالىق «الاش» ادەبي سىيلىعىنىڭ لاۋرەاتى سەرىك تۇرعىنبەكۇلىمەن بالا جاستان بىرگە ءوسىپ, ءبىر سىنىپتا وقىدى. سودان بەرى ەكەۋىنىڭ اراسىندا جالعاسىپ كەلە جاتقان دوستىقتىڭ ءتىنى ۇزىلگەن ەمەس. دوسىنىڭ قۋانىشى اقىنعا بالعىن بالالىق شاقتى ەسكە ءتۇسىرىپ, سول سەزىم جۇرەگىنەن جىر بولىپ توگىلدى. اقىننىڭ ءوزى دە بيىل جەتپىستىڭ جوتاسىنا ءمىنىپ وتىر. ەندەشە, الاشتىڭ ارقالى اقىنى اتانعان ازاماتتىڭ اينىماس دوسىمەن قاتار بالالىق شاقتىڭ قىزىقتى كۇندەرىن كەشكەن كەزەڭگە ولەڭ ارقىلى ساپارلايىق.
رەداكتسيادان
دوس تۋرالى تولعانىس
بەينە ءبىر جالدامالى سولداتىنداي,
باستايدى ءومىر ءوزى العا تىنباي.
جالعاندا –
جولداس تا كوپ,
جورا دا كوپ,
دوس بار ما
دۇنيەدە –
تالعاتىمداي؟!
ءومىردىڭ تارشىلىعىنا قاراماستان,
بىرگە وستىك, بىتە قايناپ بالا جاستان.
جالىقپاي جارتى الەمدى شارلاسام دا,
دۇنيەدە دوس تاپپاسپىن سەنەن اسقان.
تارتقانمەن قۋ جەتىمدىك ءبىر جاعىنان,
ءتانتىمىن تاعدىرىما ىرزا قىلعان.
بولعانمەن ماعان جەزدە – سەنىڭ اكەڭ
ەكەۋمىز – ءتالىم الدىق مىرزالىدان.
بىلگەنگە تاعدىر دەگەن قاتال مايدان,
تالايلار ءوتتى ومىردەن تاتا الماي ءدام.
بولەگەن توڭىرەگىن مەيىرىمگە,
بار ما ەكەن ماعريپا اپامداي جان؟!
مىرزەكەڭ جىرلارىمدى باعالاعان,
جاسىمنان تۇلپار ءمىندىم تاعالاعان.
ەرەسەك ەكەۋمىزدەن ەر كوڭىلدى
ماقسۇتبەك بولا ءبىلدى اعا ماعان.
تىرلىكتە قاتتى-ءتاتتى كەزىگەدى,
كىم بىراق تۋىسىنان بەزىنەدى.
ەركە ءىنىم يسلامدى ايتقان كەزدە
قايتەيىن, ەت جۇرەگىم ەزىلەدى.
ءومىردىڭ ءوزى ۇيرەتتى مۇنى ماعان,
كەي كەزدە وتكەندى ايتىپ, كۇلىپ الام.
ءازىلى-قالجىڭى دا جاراساتىن,
كىم بولار يسلامداي ءىنى ماعان؟!
باس قوسىپ, قۇرماساق تا كۇندە كەڭەس.
كوڭىلىم بوگدەلىكتى بىلگەن ەمەس.
سافيا ءوزى جيەن بولا تۇرا,
قادىرلى قارىنداستان ءبىر كەم ەمەس!
شىعادى گۇلدىڭ ءوزى تاستى جارىپ,
بىلگەنگە مۇنىڭ ءوزى دوستىق انىق.
گۇلنارجان دوس پارىزىن وتەپ جاتىر,
قاناتتى قاناتىنىڭ استىنا الىپ.
تۇسەدى ەسكە ءجيى بالا كەزىم,
قالعانداي سەزىنەمىن دالادا ءوزىم.
تاي ءمىنىپ, تىزەدەن سۋ كەشۋشى ەدىك,
سارقىراپ تاسىعاندا سارىوزەگىم.
بىلگەنگە بالالىق شاق باق-ىرىسىم,
مەن ءۇشىن ولەڭ-جىردىڭ اعىنىسىن.
ولكەيىك – ەستەن كەتپەس – توبىلعى ساي,
سارىوزەك – سارقىلمايتىن ساعىنىشىم.
جاستىقتىڭ بەرسە, شىركىن, بەس-التى ايىن,
سونى ويلاپ جۇرەگىمدى جاسارتايىن.
ەسەن-ساۋ قوستانايدا ءجۇرىپ جاتىر
قالتايىم, رافحاتىم, ەسەنتايىم.
سەن دەسەڭ اعىزامىن جىردىڭ مايىن,
ءبىرىڭ – تال بولعان كەزدە,
ءبىرىڭ – قايىڭ.
ءالى دە الشاڭداتىپ جۇرگىزەدى,
الشانى ساعان قوسقان ءبىر قۇدايىم.
كەي كۇندەر قۇلشىندىرىپ قۋانتادى.
كەي كۇندەر كۇرسىندىرىپ مۇڭايتادى.
جايناعان وڭتۇستىكتىڭ الشاسىنداي,
الشانى جەتپىستە دەپ كىم ايتادى؟!
باياعى قايران كوكتەم بىزدەن ءوتىپ,
قالىپتى-اۋ بوز قىراۋلى كۇز دە جەتىپ.
شىققانىن اي مەن كۇننىڭ امان كورىپ,
جۇپتارىن جازىلماسىن جۇزگە جەتىپ.
بۇل ءومىر
ساعان دا – سىن,
ماعان دا – سىن.
ارينە, دوس بولعان سوڭ باعاڭ باسىم.
دۇنيەنىڭ ءبىر باقىتى سول ەمەس پە؟
امان-ساۋ بىرگە جۇرسە زامانداسىڭ!
سەرىك تۇرعىنبەكۇلى
