جاڭالىقتار

مايدانگەر اكەم – ماقتانىشىم

اتام رامانقۇل مەن اجەم ايناش وتە بالاجان كىسىلەر بولعان دەسەدى. اسىقتاي بەس بالا تاربيەلەپ وتىرعان ەكەۋىنە اۋىل تۇرعىندارى سۇيسىنە قارايدى ەكەن.

سۇتتەي ۇيىپ وتىرعان شاڭىراقتىڭ تىنىشتىعىن سۇم سوعىس كەلىپ ءبىر-اق ساتتە بۇزادى. اتا-اجەم ءۇش بىردەي ۇلىن – ساردار, ورىنباي, داۋىلبايدى ءبىر كۇندە مايدانعا شىعارىپ سالادى. ەت جۇرەكتەرى ەزىلگەنىمەن, ارىستاي ازاماتتارىنىڭ تىلەۋىن تىلەپ وتىرۋدان باسقا ەش امال قولدارىنان كەلمەدى. ەڭسەسىن تىكتەپ, قايراتتانا ىسكە كىرىسپەسە بولماسىن ۇعادى. ويتكەنى, ۇيدە قالعان شيەتتەي 12 بالانى اياققا تۇرعىزۋ كەرەك.

«جازمىشتان وزمىش جوق» ەكەن. ءبىر كۇنى ساردار مەن ورىنبايدان قارا قاعاز كەلىپ جەتتى. اتا-انا قوس قاناتىنان ايىرىلعانداي كۇي كەشتى. سارداردان قالعان بالالاردى باۋىرىنا باسىپ, وزدەرىن جۇباتتى.

ەندى داۋىلبايدىڭ امان كەلۋىن اللادان كۇنى-ءتۇنى جالبارىنىپ سۇرايتىن بولدى.

مايداندا اۋىر جارالانعان داۋىلباي گوسپيتالدە جاتىپ ەمدەلىپ, سوڭىنان قىسقا مەرزىمدى دەمالىس الىپ اۋىلعا كەلەدى. ەلدە ءبىراز اۋناپ-قۋناپ, سوعىس دالاسىنان شالعايدا جاتسا دا, كوكەيىنەن باۋىرلارى ساردار مەن ورىنباي كەتپەي قويادى. «قايتسەم دە, جاۋدان كەگىمدى الامىن!» دەگەن وي تۇردى باسىندا. ءبىراز ءال جيناپ العان سوڭ, اتا-اناسى مەن باۋىرلارىن اللاعا اماناتتاپ, «قالايدا جەڭىسپەن ورالاتىن بولامىن!» دەپ ءوز-وزىنە ۋادە بەرىپ, مايدان دالاسىنا اتتانىپ كەتەدى.

وت پەن وقتىڭ ورتاسىندا جۇرسە دە تۋعان اۋىلىن, اتا-اناسىن, باۋىر­لارىن ءبىر ءسات تە ەسىنەن شىعارعان جوق.

اكەمىز داۋىلباي بەلورۋسسيانىڭ ونداعان قالالارىن, رەسەيدىڭ ورەل, تۋلا قالالارىن, پولشا جەرىن, ونىڭ ىشىندە پوزنان, لودز, گروديسكا قالالارىن جاۋدان ازات ەتۋگە قاتىسىپتى.

1945 جىلدىڭ ءساۋىر-مامىر ايلارىندا اكەم گروديسكا قالاسىنىڭ كو­مەندانتى بولىپ تاعايىندالادى. سوندا بايقاعانىم, پولشا مادەنيەتى وركەندەگەن ىرگەلى ەل ەكەن دەيدى. قالاداعى ەڭسەلى عيماراتتاردى كورىپ قاتتى قىزىققان اكەم: «شىركىن, مەنىڭ ەلىمدە دە وسىنداي عيماراتتار بولسا عوي» دەپ ارمانداعان ەكەن. جەڭىس تۋى جەلبىرەگەن كۇندى دە ءبىر ءسات ەسىنەن شىعارعان ەمەس. جەڭىستەن سوڭ اكەم مايدانداستارىمەن بىرگە گەرمانياعا جول تارتادى. ونداعى دويسليس, برەسلاۋ قالالارىنىڭ تىنىشتىعىن ساقتاۋ ءۇشىن تەر توگەدى.

تۋرا ءبىر جىلدان سوڭ, 1946 جىلدىڭ 1 مامىرىندا كەۋدەسىندە «قىزىل جۇلدىز», «ۇلى وتان سوعىسى» وردەندەرى, مايداندا العان وزگە دە مە­دالدارى جارقىراعان اكەم ەلگە ورالادى.

كەلە بەيبىت ەڭبەككە بىلەك سىبانا كىرىسىپ كەتەدى.

بۇگىندە نەمەرە-شوبەرەلەرىنىڭ ورتاسىندا باقىتتى عۇمىر كەشۋدە. كۇنى-ءتۇنى «سەندەر ەش ۋاقىتتا سوعىس كورمەڭدەر» دەپ بالالارىنىڭ تىلەۋىن تىلەپ وتىرادى.

قاتيرا رومانوۆا, استانا قالاسىنىڭ تۇرعىنى

تاعىدا

ۇقساس جاڭالىقتار

پىكىر ۇستەۋ

Back to top button