تانىم

تاڭجارىقتىڭ تاعدىرى

تۇرمەدە تۋعان تولعاۋلار

قازاق ەلىنەن جىراقتا عۇمىر كەشكەن اقىن­دار­دىڭ شىعارماشىلىعى رۋحاني­ باي­ قازى­نا­مىز­دىڭ بولىنبەس بولشەگى بولىپ سانالادى. تۋىپ-وسكەن, تىرلىك ەتكەن قوعامدىق ورتا­سى­­نىڭ سيپاتى ءارتۇرلى بولعانىنا قاراماستان ولار ءسوز ونەرى ارقىلى ءبىزدىڭ ادەبيەتىمىزدى بارىنشا دامىتتى. اتامەكەنىنەن تىسقارى جەردى جاي­لا­عان الىستاعى اعايىننىڭ ورتا­سىن­دا كوركەم ءسوزىمىز وزگەشە ءۇردىس­پەن ىلگەرىلەگەنى راس. ەلگە دە­گەن­ ساعىنىش پەن شەكسىز ماحاببات­ قان­داس­تا­رى­مىز­دىڭ اقىندىق ونەرىنە ەرەكشە­ سەرپىن بەرگەنى انىق. قازاقتىڭ قاي­ما­عى بۇزىل­­ماعان شۇرايلى ءتىلىن شەكا­را­نىڭ­ ارعى بەتىنە الىپ وتكەن ولار سول ءتىلدى بويتۇمارداي قاس­تەر­لەپ­ ساقتادى. سول تىلمەن جىر كەستەلەپ, ولەڭ ءوردى. ءسوي­تىپ, جىراقتا ءتۇتىن تۇتەتكەن قالىڭ قازاق­تىڭ اراسىنان ايتۋلى اقىن­دار كوپتەپ شىقتى. سولاردىڭ ءىشىن­دەگى شوقتىعى بيىك ءسوز ءجۇي­رىك­تە­رى­نىڭ ءبىرى – تاڭجارىق جولدىۇلى.

ءبىزدىڭ ەلىمىزدە دۋلات باباتايۇلى, شورتانباي قانايۇلى, مۇرات ءموڭ­كە­ۇلى, شاكارىم قۇداي­­بەر­دى­ۇلى جانە باسقا اقىنداردىڭ شىعار­­ما­­لا­­­رىن­­ جا­­ريا­­لاۋعا ۇزاق ۋاقىت تيىم سالىن­عانى بارشاعا بەلگىلى. ولاردىڭ ولەڭ-تولعاۋ­لا­رىن «قاپاسقا قامالعان قازىنا» دەپ اتا­دىق. سونداي-اق, ادەبيەت تاريحىندا جازعان دۇنيە­لەرى عانا ەمەس, وزدەرى دە قاپاسقا قامالعان اقىندار بار. ەگەر اقىننىڭ جىرلارى عانا ەمەس ونىڭ ءوزى دە ۇلت قازىناسى دەسەك, جاڭاعى ءتىر­كەستى تاڭجارىقتىڭ تۇلعاسى مەن تاعدىرىنا قاتىس­تى قولدانۋعا دا بولار ەدى. «ومىرگە كەل­­گە­­نىنە بيىل 110 جىل تولعالى وتىر­عان تۋما تالانت, قايسار قالامگەر تاڭ­جا­رىق شىعار­مالارىنىڭ 80-90 پاي­ى­زى تۇرمەدە جازىل­عان. اقىن – ءوز شىعارماشىلىعىمەن ءومىر­­بايا­­نىن تولىق جازىپ كەتكەن ادام», – دەي­دى­ اقىن ءومىرى تۋرالى ايتۋلى شىعارما جاز­عان جازۋشى تۇرلىبەك مامەسەيىتوۆ. تاڭ­جا­رىق­تىڭ­ اقىندىق تاعدىرىنىڭ وزگەشە ەكەن­دىگى وسىدان-اق كورىنەدى.

تاڭجارىقتىڭ تار قاپاستا تۋعان ولەڭدەرى ەلگە ارناۋ, ۇلتقا ۇندەۋ, جاقسىلارعا سالەم جول­داۋ تۇرىندە جازىلدى. كوبىنە-كوپ ونىڭ جىر­لا­رى­نىڭ بىرقاتارى كادىمگى حات ۇلگىسىندە بولىپ كەلەدى. ول تۇرمەنىڭ تار ءبول­مە­سىندە قازاق جىرىنىڭ بەسىگىن تەر­بەتتى. ازابى كوپ اباقتىنىڭ ءوزىن ۇلت نامىسىن قايرايتىن ۇلاعاتتى ءسوزدىڭ ۇستاحاناسىنا اينالدىردى. قاتال جۇيە ونىڭ ءوزىن قيناعانىمەن ولەڭىن ولتىرە المادى. اقىنعا قورلىق پەن زورلىق كور­سەت­كەن ازاپ مەكەنى ونى شيرىقتىرىپ, جۇرەگىنەن جىر ساۋلاتتى. تۇرمەدە تۋعان جىر­لار تورتكۇل دۇنيەگە تاراپ جاتتى. ءسويتىپ, سول كەزە­ڭى­نىڭ سيپاتىن ءدال تانىتاتىن, وزگەشە جاع­داي­دا تۋعان, مازمۇنى بولەك, رۋحى بيىك ولەڭ نۇس­قا­لارى ومىرگە كەلدى. سوندىقتان, تۇرلىبەك مامە­سەيىتوۆ مىسالعا كەلتىرىپ ءجۇر­گەن «تۇرمە ادە­بيەتى» دەگەن ۇعىم­دى قاپەرگە الىپ, بۇل تاقى­رىپتى زەرتتەي تۇسۋگە جول اشقان ءجون بولار.

بۇگىنگە دەيىن تاڭجارىق اقىننىڭ مۇراسىن ەلىمەن قاۋىشتىرىپ, اقىن­دىق­ تۇل­عا­سىن كەڭى­نەن­ تانىتۋعا قۇر­مانالى وسپانۇلى, بۇقارا تىش­قانباەۆ, ورازانباي ەگەۋباي, ومار­عا­زى ايتان­ۇلى, قاسىمحان ۋاتحانۇلى, عالىم قانا­پيا­ۇلى, تىلەۋجان ساقالوۆ, تۇرلىبەك مامە­سەيىت­وۆ, دۇكەن ءماسىمحان سياقتى اقىن-جازۋ­شى­­لار مەن زەرتتەۋشى عالىمدار ۇلكەن ۇلەس قوستى. ءبىرى ادەبيەتتانۋدا, ەكىن­شى­سى كوركەم ادە­بيەت­تە, ءۇشىنشىسى كينو ونەرىندە اقىننىڭ بول­مىس-ءبىتىمىن جان-جاقتى تۇلعالادى. سونداي-اق­ ءجادي شاكەنۇلى, ءبىلال قۋانىش, ەربول ال­شىن­­باي سەكىلدى قالامگەرلەر دە بۇل تاقىرىپقا ءبىر­قا­تار ماقالالار جازدى.

تاڭجارىق شىعارماشىلىعىن قازاق جۇر­تى­نا كەڭىنەن تانىستىرۋعا ايگىلى جازۋشى ءسابيت مۇقانوۆ ەرەكشە ەڭبەك ءسىڭىردى. وتكەن عاسىر­دىڭ­ ەلۋىنشى جىلدارىنىڭ اياعىندا قىتاي ساپارىنان ورالعان سابەڭ حالىققا شىڭجاڭدىق تاڭجارىق اقىن تۋرالى تىڭ مالىمەت بەردى. ول سول ساپارىندا جانىندا ەرىپ جۇرگەن بۇقارا تىشقانباەۆتان جازىپ العان اقىن ولەڭ­دە­رىن وقىرمانعا ۇسىندى. جازۋ­شى ساپارناما ۇلگى­سىن­دە جازىلعان «الىپتىڭ ادىمدارى» اتتى كىتا­بىن­دا­ «حالىق بوستاندىعى ءۇشىن كۇرەس­كەن ادامداردان قولىنا تۇسكەن كىسىگە شەن­ شي-تساي باندالارىنىڭ قانداي ازاپ كور­سەت­كەنىنە شىڭجاڭ اقىنى تاڭجارىق جول­دى­ۇلىنىڭ تومەندەگى ولەڭدەرى كۋا», – دەپ ءتۇيىن­دەپ, اقىن­نىڭ ۇزاق تولعانىسىن مىسالعا كەل­تى­رەدى. اقىن­نىڭ مۇراسىنا عانا ەمەس, تاع­دىر-تالايى­نا, ءومىر تاريحى­نا­ ءجىتى ۇڭىلەدى. «بۇ­قا­را­نىڭ ايەلى سارا – تاڭجارىقتىڭ تۋعان قىزى ەكەنى ەسى­مىزدە. ول بۇدان توعىز جىل بۇرىن وپات بول­عان­ اكە­سىنىڭ اباقتىدا جاتقان اۋىر ءحالىن دە, ودان قۇتىلعان قۋا­نى­شىن دا ەسىنە تۇسىرگەندەي, جىلاپ تۇر­دى», – دەيدى س.مۇقانوۆ.

سابەڭ تاڭجارىق اقىننىڭ عۇمىر كەشكەن ولكەسىن ارالاپ, جىر جام­پو­زى تۋرالى دەرەكتەرگە مولىنان قانى­عادى. ونىڭ اقىندىق قۋاتى, ازامات­تىق­ تۇلعاسى, ادامي تانىمى ءجونىن­دە وزىندىك وي تۇيەدى. جىر جۇيرىگىنىڭ تاع­دى­رى­نا دا, تۋىندىلارىنا دا باسا كوڭىل اۋدا­را­دى. جازۋشىنىڭ وسى تولعانىسى كىتا­بىن­دا بىلايشا سيپات­تالادى: «بىرەر كۇن باي بازار­دى­ دا,­ سايرام ماڭىنداعى قازاق پەن قال­­ماق اۋىلدارىن دا ارالاپ, قىزىق-قىزمەتىن كور­­گەن­نەن كەيىن, ءبىز قۇلجاعا ءجۇرىپ كەتتىك. ساي­رام­دى قور­شا­­عان تاۋدىڭ قۇلجاعا تۇسەر اسۋىن­ «تالقى» دەيدى ەكەن. ءوزى بيىكتەن تومەن­گە قۇلدىراي تۇسەدى ەكەن. جول بەرە­تىن جىرا­نىڭ اتى – «كەڭ ساي». ونىڭ ءون بويى قالىڭ ورمان. تالقى اسۋىنىڭ قىر ارقاسىنا تۇسەر­دە بۇقا­را­ ماشينانى توقتاتتى دا ماعان:

– ەگەر رۇقسات ەتسەڭىز, تاڭ­جا­رىق­تىڭ شەن شي-تساي ازابىنان قۇتى­لىپ كەلە جاتىپ, وسى تالقى اسۋىن كورگەندە جازعان ولەڭىن وقىپ بەرەيىن, – دەدى.
– حۇپ, – دەدىم مەن. ول وقي جونەل­دى».

ول زاماندا قازاقتىڭ ەڭ كوپ وقى­لا­تىن قالامگەرىنىڭ ءبىرى بولعان ءسابيت مۇقانوۆتىڭ نازارىنا ىلىنگەن تاڭ­جا­رىق ولەڭدەرى ەل ىشىنە ودان ءارى تارالا ءتۇستى.

كوز – قاراۋىل, قول – نوكەر

اۋەلى اۋىل مولداسىنان حات تانىپ, كەيىن قىتاي مەكتەبىندە, قازاقستاندا كەگەن, نارىن­قول­ اۋدان­دا­رىندا جەتى جىلدىق مەكتەپتە وقى­عان تاڭ­جا­رىق اقىننىڭ اباي قۇنانباەۆ, شاكارىم قۇدايبەردىۇلى, ىبىراي التىنس­ا­رين,­ مىرجاقىپ دۋلاتوۆ شىعارماشىلىعىمەن جاقسى تانىس بولعانى تۋرالى ايتىلىپ تا,­ جازى­لىپ­ تا ءجۇر. ونىڭ اقىن رەتىندە قالىپ­­تا­­سۋىنا اسىرەسە ابايدىڭ ىقپالى باسىمىراق بولعانى ولەڭ-جىر­لا­رىنان ايقىن بايقالادى. ولەڭ ولكەسىندە كىمدى ۇلگى تۇتىپ, نە ءۇشىن قادىر­لە­گەنىن تاڭجارىقتىڭ ءوزى دە انىق ايتادى («سوزدەرى باسقا اقىننىڭ ماعان ءمالىم, قۇرت سالعان شايداي ءىرىپ, بىلعانادى. ءبارىن دە اباي ءسوزى باسىپ تۇسەر, ءبىر پارشا شەتتەن الىپ, قىرناعانى»), سونداي-اق ونىڭ ۇلى اقىنعا ەلىكتەگەنى جىر ءورىپ, ءسوز ساپتاۋىنان دا سەزىلمەي قالمايدى («ءسوزى بار باسقالاردىڭ جىر­تىق جاماۋ, جۇرەكتەن ارەڭ شىعار تىر­نا­عانى»). بۇدان ابايدىڭ بەلگىلى جىر ءجۇي­رىك­تەرىن سىنعا العان ولەڭى تاڭجارىققا ۇلگى بول­عانىن كورەمىز. ءوز ءداۋىرىنىڭ قايعىسى مەن قاسىرەتىن جۇرەگىنەن وتكىزگەن اقىن ابايشا تولعانىپ, ابايشا تورىعادى. تاڭجارىقتىڭ مۇڭ­-زارى ەلىنىڭ مۇڭ-مۇقتاجىمەن تولىق ۇندەس­تىك تابادى:

باۋىرى ءبۇتىن, باسى امان,
جىلاماعان پەندە جوق.
ءىشىم جالىن ورتەنگەن,
قايعىم قاتتى زەرتەڭنەن,
تابىلار شيپا ەم دە جوق.

اقىننىڭ شىعارمالارىنان ءسوز ونەرىنە دەگەن­ تالابى وتە جوعارى بولعانى باي­قا­لا­دى. ول سوزىنە قۇلاق تۇرەتىن القالى توپتى­ قادىر­لەي­تىنىن («ايتۋعا ءدامسىز ءسوز­دى­ قور­عا­نا­مىن, بولماسا تۇرعانىم جوق بۇلداعالى»), ولەڭنىڭ وتكىرلىگى ءوزىن دە قۇلشىندىراتىنىن («تەرەڭ ءسوز تاپپاعان سوڭ شەرىم شىقپاي, اشىلماي جۇرەگىمدە كىر قالادى»), ەل الدىندا ءاردايىم كىشىلىك تانىتاتىنىن («سوزىممەن قاتە بولسا,­ ايىپ ەتپە, شەشەننەن ءسوز, شەبەردەن ءمىن قالادى») ۇنەمى اڭعارتىپ وتىرادى.
تاڭجارىق پوەزياسى كەستەلى تىلىمەن, كور­كەم­دىك نارىمەن ەرەك­شە­لەنەدى. تىڭ تەڭەۋ­لەر,­ توسىن ءتىر­كەس­تەر, بەدەرلى بالامالار, سونى سۋرەت­تەۋ­لەر اقىن جىرلارىن ايشىقتاي تۇسەدى. تۇعىرلى ءتىل مەن ماعىنالى مازمۇننىڭ ۇيلە­سىم­دى­لىگى جىر جۇيرىگىنىڭ بەدەلىن بيىكتەتىپ تۇرادى. «تاۋى – التىن, تاسى – كۇمىس, اعاشى – جەز­,­ سۋلا­رى ەركەك قويدىڭ سورپاسىنداي» نەمە­­سە «ومىرلىك دوس وزىڭە ەڭبەك ەتەر, اياق – ات,­ كوز­ – قاراۋىل, قولىڭ – نوكەر. مي – وردا, وي – پلانشى, باستاۋشى – اقىل, سەنىمدى سەرى­گىڭ­ جوق­ ودان وتەر» دەگەن ولەڭ تىركەستەرى ارقى­لى تاڭ­جا­رىق تىنىمسىز ىزدەنىپ, تىنباي ىلگەرى­لەي­تى­نىن كورسەتتى. سونىڭ ارقاسىندا ءوزىن ار­داق­ تۇت­قان ەل-جۇرتىنا وزگەشە ولەڭ ورىمدەرى مەن وي ورامدارىن ۇكىلەپ ۇسىندى:

بىلەتىن سايتان ءتىلىن قايران جاستىق,
جىن ءتىلى – سالعان ءانىڭ, شەرتكەن كۇيىڭ.
وسىنىڭ بارىمەنەن قوش ايتىسىپ,
تاپقاندا اقىلىڭدى سوندا ءسۇيىن.

تاڭجارىق مۇراسىنىڭ نازار اۋدا­رۋعا تۇرار­­لىق تاعى ءبىر تۇسى – ونىڭ زامانا تۋرا­لى­­ وي­­-تول­عام­دارى. عابيت مۇسىرەپوۆتىڭ «زامان­ دەگەن ءبىر كۇندە ورناپ, سول كۇنى-اق بار­ ماز­مۇ­نىن ايقىنداپ بەرەتىن بازار ەمەس, ۇلى دا ۇزاق سۇرىپتالاتىن كەزەڭ. ونىڭ ءدىلىن-ءدى­نى­نەن باستاپ فيلوسوفيالىق مازمۇنىن ءبىر كۇندە ۇعىنۋ قيىن», – دەگەن تۇجىرىمىنا سۇيەنسەك, اقىننىڭ ءوز ءداۋىرىنىڭ تابيعاتىن ءدال تانىتۋى ومىرلىك ءتاجى­ري­بە­سى­مەن جانە تاعدىر-تالايى­مەن ساباق­تا­سىپ جاتقانىن كورەمىز. بۇكىل عۇمى­رىن ۇلت مۇراتى ءۇشىن كۇرەس­كە ار­نا­­عان­ تاڭجارىقتىڭ كور­گەن­­ قيىن­دى­عى مەن كەشكەن ازابى ونىڭ زامانا سيپاتى تۋرالى ناقتى تۇسىنىگىن قالىپ­تاس­تىردى. ونىڭ اينالاداعى دۇنيە تۋرالى ۇستانىمى («دۇنيە ءبىر ديىرمەن تۇر­عان زىرلاپ, ادامزات سول زاۋاتقا كەل­گەن­ قوناق»), ءتىر­شى­لىك زاڭدىلىقتارى تۋرا­لى­ تۇ­جى­رى­مى («جۇگىرسەڭ جازىعىندا مۇدىرمەستەن, جاتاسىڭ قياسىندا جانە قۇلاپ»), قۋانىش مەن قاي­عى­نىڭ اراسالماعى تۋرالى كوزقاراسى («بىرەۋلەر سايرانداسا تاماشالاپ, بىرەۋلەر ازاپ شەگىپ ءوتتى جىلاپ») بەرىك ورنىققان. ول ءومىردىڭ قۇبىلىستارىن وزىنشە زەرلەپ-زەر­دە­لەپ,­ وزگەشە وي تۇيەدى:

كۋاشى تالاي عاسىر ءوتتى سىرعىپ,
جىلدى جەپ, ايدى اساپ, كۇندى تۋراپ.
ادامزات عاسىر بويى قۋعانىمەن,
جەتكىزبەي كەلە جاتىر دۇنيە زىرلاپ.

بايانسىز دۇنيە, وپاسىز جالعان سارىنى تاڭجارىق ولەڭدەرىندە ءسات سايىن ۇشىراسادى. تاعدىردان كورگەن تەپەرىشى, وكتەم جۇيەدەن كورگەن قورلىعى مەن زورلىعى وعان ۇستارانىڭ جۇزىندەي اۋدارىلعان دۇنيەنىڭ بولمىسىن بىلايشا كەيىپتەتتى: «دۇنيە السا سەنى ۋى­سى­ڭا,­ سيار ما از نەسىبەڭ ىدىسىڭا». ال ونىڭ «اۋمالى, وپاسى جوق – جالعان دۇنيە, ءبىز تۇرماق بۇرىن­عىدان قالعان دۇنيە» تۇجىرىمى سو­ناۋ­ جى­راۋ­لار داۋىرىنەن تامىر­ تارتىپ كەلە جاتقان «ءبىز تۇگىلى بۇرىن­عىدان قالعان قونىس» ۇعى­مىن ەسكە سالادى.

زاماننان كوڭىل تارىعىپ…

تاڭجارىق جولدىۇلى شىعار­ما­شى­لى­عىندا ءوزى ءومىر سۇرگەن زاما­نا­نىڭ بەينەسى ايقىن كورىنىس تاپتى. ءاربىر اقىن باستان كەشكەن­ ءداۋىرىن ءوز قابىلداۋى بويىنشا­ تۇيسىنەدى. وعان تاعدىرىنىڭ تەپەرىشتەرى مەن ءومىرىنىڭ وتكەل­دەرىنە وراي باعا بەرەدى. شورتانباي مەن ابۋباكىر سەكىلدى قيىندىق قىسپاعىندا قال­دىر­عان زاماندى اقىرزامانعا تەڭەۋ ءۇردىسى تاڭ­جا­رىق­تا دا ۇشىراسىپ قالادى. بىراق تاڭجارىق ولار سەكىلدى ءدىني بايلامداردى كوپ تياناق ەتە بەرمەيدى, «زامان اقىر» ءسوزىن اۋىر­ت­پالىق, بەينەت ماعىناسىندا قولدانادى:

تۇسكەندە باسقا سوندا زامان اقىر,
ماڭىنا جان جۋىماي, بولىپ پاقىر.

نۇرىمعا قالدى ءتۇسىپ اقىر زامان,
بالاسىنان ايىرىلىپ بولدى جامان.

قيا جولعا جاقىنداپ كەلە جاتىر,
بوران شىقتى بولعانداي زامان اقىر.

زامانانىڭ زاۋالىن قالىڭ تۇمانعا تەڭەۋ – قازاق اقىندارىنىڭ ءبىرا­زىن­دا بار ءۇردىس. اباي «كوك تۇمان – الدىمداعى كەلەر زامان, ءۇمىتتى ساۋلە ەتىپ كوز كوپ قادالعان» دەسە, ابۋباكىر كەردەرى «تۇمان باستى زاماندى, ءبىز زامانعا نە قىلدىق؟» دەپ كۇيىنەدى. زامانا­ داع­دا­رىس­قا تۇسكەن ساتتەگى «تۇمان» جانە «اداسۋ» ۇعىم­دارى تاڭجارىق پوەزياسىن دا ايشىق­­تاي­دى.­ ول «ءبىزدىڭ كۇن – قارا تۇمان, جىعا-جىلاۋ, اعىزىپ ەكى كوزدىڭ جاسىن بۇلاۋ», – دەپ ەل قاسى­رە­تىن تانىتادى, «ورناعان تۇمان باستاعى, تۇرا ما تۇنەپ, كوشە مە؟», – دەپ بەلگىسىزدىك احۋا­لىن ۇقتىرادى. تاڭجارىقتىڭ «دۇنيە الە­مىنە سوزامىن قول, اداسقان مەن ءبىر عارىپ تابا الماي جول. تورلانىپ ءبىزدىڭ باسقا ءتۇستى تۇمان, ايىقسىن الداعى كۇن, تىلەگىم سول», – دەگەن تولعامى ءماشھۇر ءجۇسىپتىڭ «اشىلماي باسى­مىز­دان تۇمان باستى, سول ءۇشىن جول تابا ال­ماي­ جۇرت اداستى», – دەگەن ولەڭ جولدارىمەن ۇندەسەدى. سونداي-اق, اقىن جىرلارىندا زامانا بەينەسى «اۋمالى زامان» («كوز كورىپ ەستى­گەن­دى كەلە جاتىر, اۋمالى زامان ەكەن كەل­گەن­ بۇل­ ءبىر»), «ايبات زامان» («ءبىر ايبات كەلە جاتقان زامان ەدى, تۇردى دا بولىپ كەتتى ءۇستىن-استى»), «كوبىكتەي كولبەڭدەگەن زامان» («كوبىكتەي سۋ بەتىندە كولبەڭدەگەن, قالىپ تۇر­ كوڭىل شىركىن زامانادان»), «كوكىرەككە شەر­ باي­لا­عان زامان» («كوپ زامان كوكىرەككە شەر­ باي­لا­نىپ, ەرىكسىز ەلدەن الىس جەردى اينا­لىپ»), «تاپشى زامان» («اسىلدىڭ كىم­ تا­نى­ماس ناق سىيلىعىن, زاماننىڭ كورىپ تۇر­مىز­ تاپ­شى­لى­عىن), «كەلمەسكە كەتكەن زامان» («ول زامان كەلمەسكە ەندى كەتتى دەيمىن, توقتاتىپ اقىلعا كون كەپتى دەيمىن») تىركەستەرى ارقىلى سيپات­تا­لادى.

تاڭجارىق كەيىپتەگەن زامان – قايعى-قاسى­رەت­تىڭ («زاماننان كوڭىل تارىعىپ, قايعى مەن كۇنىم كەشە مە؟»), داعدارىس پەن­ شارا­سىز­دىق­تىڭ («زامانىڭ قانداي بولدى, قايران حالقىم, جۇرەكتى كەرنەپ الدى سارى­سۋ جالقىن») كەزەڭى. قورلىق پەن قارسىلىق, كەك پەن كونبىستىك, ءتوزىم­دى­لىك پەن دارمەنسىزدىك اقىن جىرلارىنىڭ ءون بويىنان انىق اڭعارىلادى. تاڭجارىقتىڭ زارى جەكە باستىڭ زارى دەڭگەيىنەن شىعىپ, حالىقتىق زارعا ۇلاسىپ كەتەدى: «زارلاسام قان­شا ەگىلىپ, كىم ەسىركەپ, كىم ۇعىپ, كىم ەستيدى ءۇنىمدى؟!».

قازاق پوەزياسىنداعى زار زامان اقىن­دا­رى­نىڭ­ ۇلگىسىمەن وتكەندى اياۋلى, كەشەگىنى قادىرلى ەتىپ كورسەتۋ ءۇردىسى تاڭجارىقتا دا بار. وتكەن ءومىرىن ويعا الىپ, جەر-سۋ اتتارىن سانامالاپ, ساعى­نىشپەن جىرلاعان تولعاۋلارى مۇرات ءموڭ­كە­ۇلىنىڭ ايگىلى «سارىارقا» داستانىن ەسكە تۇسىرەدى. قونىستىڭ قايعىسىن بەدەرلەگەن مۇرات اقىن مەن ەلدىڭ احۋالىن زەردەلەگەن تاڭجارىق اقىننىڭ ۇندەس تولعاۋلارىنان ۇيلەسىمدىلىك تابىلادى. زار زاماننىڭ ايتۋلى جىر­شى­سى: «تايسويعان, ورال بويى وسكەن جەرىم, كىندىگىم, كىرىم جۋىپ, كەسكەن جەرىم. قۇر­بى­مەن جاعالاسىپ بىرگە جاتىپ, جارتى قۇرت تاتۋ كۇندە جەسكەن جەرىم», – دەپ تەرمە­لەت­سە, تاڭجارىق اقىن: «اق يرەك, قارا شات پەن پەن قايران قاينار, بالشىعىن شالپىلدا­تىپ كەشكەن جەرىم. سارى اعاشتى, سارى شوقى, ەسكى قورا, كەندىرىن ارشىپ الىپ, ەسكەن جە­رىم»,­ – دەپ­ تول­عا­نادى. مۇرات: «كۇز بولسا قونۋشى ەدىك قاراكولگە, اششىلى ەكى جاعى جاي­لى­ جەرگە» دەپ وتكەنگە وي جىبەرسە, تاڭجارىق: «ىزدەپ ءجۇرىپ, كەكىلىك, قىرعاۋىلدى, كەتۋشى ەك كەيبىرەۋىن ۇرىپ الىپ», – دەپ ءوزىنىڭ جاستىق شاعىنىڭ ساۋلەلى ءسات­تە­رىنە ۇڭىلەدى. اقىننىڭ: «ودان دا كۇنەس ءتىپتى ارى قالدى, قاس, تەكەس,­ قارابۋرا, ءبارى قالدى», – دەپ قاپا­لا­نۋى دا قونىستىڭ قۇتسىزدىعىن ويلاپ كۇيزەلىسكە ءتۇس­كەن­ زار زاماندىق تۇجى­رىم­دارعا جاقىن كەلەدى. مۇنىڭ ءبارى – حالىقتىق جىر ءداستۇرىنىڭ, ولەڭ ۇلگى­سى­نىڭ بىركەلكىلىگىنىڭ جانە زاماندى سەزىنۋ ورتاقتىعىنىڭ كورىنىستەرى.

زامانانىڭ زاۋالى كومەسكىلەگەن تۇلعانى ىزدەۋ («وسىرگەن ءسويتىپ باعىپ انا قايدا؟ قور­عا­عان باۋىرىن­دا پانا قايدا؟»), ونى وتكەننىڭ اياۋلى كورىنىسى دەپ باعالاۋ («جاقسى ەكەن سول زامانىم ەندى ويلاسام, مۇڭايام, ۋا داريعا-اي, ەلدى ويلاسام. قاسىرەت, قالماس قايعى, تاۋسىلماس دەرت, كوڭىلگە كەتپەس بولىپ كەلدى ويلاسام») – تاڭجارىققا ءتان باي­لام­-بايىپتامالار. بۇل – وزىندىك اي­شى­عىمەن دارالانعان اقىننىڭ پارا­­سات­­تى پوەزياسىنىڭ قازاق تاري­حى­مەن تامىر­لاس­تى­عىنىڭ, قازاق ادە­بيە­تىنىڭ ىشكى دامۋ ۇردىسىمەن تىعىز بايلانىستىلىعىنىڭ ايقىن كورىنىسى.

ەل بولىپ ەسىڭدى جي, ەندى قازاق

تاڭجارىق شىعارماشىلىعىندا زامانا ىڭعايىندا ءوسىپ-جەتىلگەن ءداۋىر ادامىنىڭ دا بەينەسى بار. اقىن ەلدى جولعا سالۋعا ءتيىس سەركەلەردەن تۇڭىلەدى («دۇنيە نەشە ءتۇرلى وزگەرىپ تۇر, باستاۋشىڭ جالعان, جالا سوزگە ەرىپ تۇر»), ولاردىڭ جۇرتتى قاناپ وتىرعانىنا ناليدى («بۇل كۇندە ءبىز قايعىدا, قۋلار امان, حالىق­تىڭ ماي قايناتقان توبەسىنە»), ءوز تاعد­ى­رى­نا كۇيىنەدى («كەز بولدى ازات باسىم, مۇن­داي­ حالعا, ەرىكسىز جەتەكتەدى ۇقساپ مالعا»), ءتوڭى­رە­گىن­دەگى ءسوز ۇعاتىن اعايىنعا زارىن ايتىپ شاعى­نا­دى («جالعاندا بىزدەي مۇڭلى ادام بول­ماس,­ ايىرىلىپ ەلدەن ءتىرى بايلانعان شەر»).

اقىن ءوز ۇلتىنىڭ كەمشىلىگىن كورىپ جانى اشيدى, ولاردى اعارتۋشىلىق يدەيانى ۇستانعان قازاق اقىندارىنىڭ وي-تۇجىرىمدارىمەن جىگەر­لەن­دى­رەدى, قازاقتىڭ نامىسىن جىرىمەن جانيدى. حالقىنىڭ رۋحىن كوتە­رۋگە ۇمتىلعان مىرجاقىپتىڭ ۇستا­نى­مىن ەسكە سالادى («جا­زىل­­دى­ مىرجاقىپتان: «ويان, قازاق», ەسكەردى ونى قاشان نويان قازاق. ورنىنا ويانعاننىڭ ۇيقى سالىپ, قالدىڭ عوي شي تۇبىندە قويان قازاق»), شاكارىمنىڭ ۇلتقا ارنالعان ۇلاعاتىن ۇق­تى­رۋعا تىرىسادى («تارالدى شاكارىمنەن «قازاق اينا», قاي قازاق ونى وقىپ, الدى پايدا؟»), ىبىراي ءالتىنساريننىڭ وقۋ-بىلىمگە شاقىر­عان ونەگەسىن ويعا تۇسىرەدى («وقى دەپ التىنسارين ايتقانىمەن, وقۋدى تاستاپ قازاق اي­ران­دى العان»). قازاقتى كەيىپ وتىرىپ سەر­پىل­تۋ, سىناپ­ وتىرىپ شيراتۋ جاعىنان اباي­مەن­ سا­باق­تا­سىپ جاتاتىن تاڭ­جا­رىق كەلەر كۇن­نەن­ جاقسىلىق كۇتەدى. تورىعۋىن تال­پى­نىس­قا, كۇي­زەلىسىن ۇمتىلىسقا جەڭدىرەدى.

ءبىرى مەن سول قازاقتىڭ جۇرگەن ازىپ,
قۇرعاقتان سۋ تابا الماي قۇدىق قازىپ.
تۇزەلىپ ەندى قازاق ەل بولار دەپ,
ۇمىتپەن اسقار تاۋداي كەتەم جازىپ.

تىعىرىقتان شىعۋدىڭ جولى سانانى ويا­تىپ,­ بىلىمگە جەتەلەۋدە دەپ بىلگەن الاش اعار­تۋ­شى­لا­رى سەكىلدى تاڭجارىق تا ءوز ۇلتىن بىرلىككە, ىلگە­رى­لەۋگە شاقىرادى. ونىڭ بۇل تۋرا­سىن­داعى «تاستا دا ناداندىقتى كەل, قاتارعا, ەل بو­لىپ­­ ەسىڭ­­دى جي, ەندى قازاق», – دەگەن وي-تۇجى­رى­­مى قازاق قوعامىنىڭ دەرتىن تامىرشى­داي­­ تاپ باسقان عۇمار قاراشتىڭ «ۇيقى قان­دى, تۇرالىق, تۇرىپ كەڭەس قۇرالىق», – دە­گەن­ ۇل­تى­نا ارناعان ۇلا­عاتتى ۇرانىمەن ءۇن­دەس­تىك­ تابادى. تاڭجارىق شىعارمالارىن جيناپ-باستىرۋمەن اينالىسقان تىلەۋجان ساقا­لوۆ ەڭبەكتەرىندە دە, اقىن مۇراسىن ۇلت-ازات­تىق­ باع­دار­ اياسىندا قاراستىرعان دۇكەن ءماسىم­حان­ۇلى­نىڭ زەرتتەۋىندە دە, ەركىندىكتى اڭساۋدىڭ, ەل مۇددەسىن قورعاۋدىڭ مىسالدارى كوپتەپ كەل­تى­رىلەدى.

قازاق ادەبيەتىنىڭ تۇلعالى وكىلى تاڭجارىق جولدىۇلىنىڭ زامان بەينەسى, ءداۋىر ادامى تۋرالى وي-تۇجى­رىم­دارى ءوز تاعدىرىمەن دە, ەل تاعدى­رى­مەن دە بەرىك ساباقتاسىپ جاتىر. ونىڭ ولەڭ-جىرلارىن وزگە ەلدە قونىس تەپكەن اعايىننىڭ كوركەم تىلمەن كەستەلەنگەن شەرلى شەجىرەسى دەپ تانىعانىمىز ءجون.

تاڭجارىقتىڭ تاعدىرى – تاۋەل­سىز­دىك­ ءۇشىن تىنباي كۇرەسكەن تۇعىرلى تۇلعانىڭ تاعدىرى.
تاڭجارىقتىڭ تاعدىرى – اۋىر ازاپ, بىتپەس بەينەت كورسە دە قاي­سار­لى­عى­نان تانباعان قازاق اقىنىنىڭ تاعدىرى.
تاڭجارىقتىڭ تاعدىرى – توسكە تۇسسە دە جان­شىل­ماي­تىن, تەزگە تۇسسە دە­ سار­قىل­ماي­تىن قاسيەت­تى قازاق جىرى­نىڭ تاعدىرى.
تاڭجارىقتىڭ تاعدىرى – مىڭ ءولىپ, مىڭ ءتىرىل­گەن قازاقتىڭ ءوز تاعدىرى.
تاڭجارىقتىڭ تاعدىرى – وشپەيتىن ءومىردىڭ, ولمەي­تىن ولەڭنىڭ سيمۆولى.

باۋىرجان ومارۇلى

تاعىدا

ۇقساس جاڭالىقتار

پىكىر ۇستەۋ

Back to top button